Τραγουδισμένα ποιήματα

[llorona]

Kαλώς όρισες Καιν.Μας έλειψες!!
Συγκινητική η επιστροφή, με την παράθεση τόσων ωραίων, αγαπημένων στίχων.
Όπως και παλαιότερα..κατευθείαν στην καρδιά τα λόγια που παραθέτεις.
Καλημέρα σου λοιπόν!

[Μαργαρίτα Π.]

Πράγματι ο kain έχει κάνει εξαιρετικές επιλογές και έχει παραθέσει και πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Οφείλουμε να τον ευχαριστήσουμε και να του πούμε ότι περιμένουμε κι άλλα. 

Συγχαρητήρια όμως και σε σένα Ilorona  που άνοιξες αυτό το θέμα, είναι το πρώτο που διαβάζω μόλις δω ότι υπάρχει νέο μήνυμα. Ακούμε κάποια τραγούδια, μας αρέσουν, αλλά πρέπει να ξέρουμε και τους δημιουργούς.

[geni]

Ενα κ

Γεωργιάννα, ή εσύ κάτι ξέχασες ή εγώ θέλω οφθαλμίατρο!

απλα κολλησε και με πεταξε εξω..Ηθελα να πω "ενα κι ενα ειναι ολα!!" και να παραθεσω την "Αμοργο" του Ν.Γκατσου σε μουσικη Μανου Χατζιδακι, δυστυχως ανολοκληρωτη αλλα και μονο τα αποσπασματα αξιζουν πολλα!

[kain]

του Κώστα Λαχά

από το δίσκο Για Πιάνο Και Φωνή, σε μουσική Θ.Μικρούτσικου, ερμηνεία Δ.Γαλάνη, 1990:

Κιλκίς – Χαλκίς

Το τοπίο γερασμένο κι αλλήθωρο
κι εσύ άραξες για πάντα στο Κιλκίς
σαν παλιό λεωφορείο σε ανήφορο
εφιάλτες Ευριπίδη κάποιας άλλης φυλακής

Ενα όνειρο είναι όλα, μια απάτη
αδιέξοδο κι αυτό το μονοπάτι

Εξι ώρες τα νερά τρέχουν απάνω
κι άλλες τόσες κατεβαίνουνε αλλιώς
στη Χαλκίδα μια σε βρίσκω, μια σε χάνω
με βαραίνει ένας άνεμος παλιός

Αδιέξοδο κι αυτό το μονοπάτι
ενα όνειρο είναι όλα, μια απάτη

Αρμενίζουμε στραβά κι ολοταχώς
σε καράβια με σημαίες ευκαιρίες
μοναχοί και ρέστοι πάντα δυστυχώς
στα κατάρτια μιας χαμένης Ιστορίας

Αδιέξοδο κι αυτό το μονοπάτι
ενα όνειρο είναι όλα, μια απάτη

του Τάσου Λειβαδίτη

από το δίσκο Φυσάει σε μουσική Γ.Τσαγκαρη, ερμηνεία Β.Παπακωνσταντίνου & απαγγελια Γ.Μιχαλακόπουλου

Χρωματίζω Πουλιά

Τόσα άστρα και εγω να λιμοκτονώ
χρωματίζω πουλιά, χάρτινα πουλιά
και περιμένω να κελαηδήσουν
γιατί χειμώνιασε

Κάνε λοιπόν κύριε
να 'χει κανείς ένα φίλο
δώσ' του ένα σκυλί
ή ένα φανάρι του δρόμου
γιατί χειμώνιασε
κι όσο πάει και σκοτεινιάζει

του Παύλου Μάτεσι

από το δίσκο Φοβάμαι σε μουσική Λ.Παπαδόπουλου, ερμηνεία Β.Παπακωνσταντίνου, 1982:

Θα Φύγεις Μοναχή

Η νύχτα θολή
κι η κουβέντα παγώνει
τα μάγουλά σου φλογισμένα
από σταγόνες του νερού.

Τα φώτα μισοπεθαμένα
και συ με το φουστάνι του χορού
και προσπαθείς να κρατηθείς
από τα περασμένα.

Τα χέρια σου είναι παγωμένα
κοντά μου δε θα ζεσταθείς.

Η νύχτα θολή
και το κραγιόν σου λιωμένο
το μάτι σου τρομαγμένο
να μου γελάσεις προσπαθείς.

Το χέρι σου πάνω μου ξένο
το στόμα σου πάνω μου ξένο
εγώ να ξέρω ότι πια δεν περιμένεις
και συ να ξέρεις ότι χρόνια δε σε θέλω.

Τάχα, δεν έχεις καταλάβει
ότι θα φύγεις μοναχή.

του Μιχάλη Μπουρμπούλη

από το δίσκο Στην Ελλάδα Κάνει Κρύο, σε μουσική Στ. Σέμση, ερμηνεία Γ.Νταλάρα, 1995:

Τα Βεγγαλικά Σου Μάτια

Άναψα όλα τα φώτα κι έδωσα παράσταση
σαν πεθάνει η αγάπη δε γνωρίζει ανάσταση

Τα βεγγαλικά σου μάτια φέγγουν σαν το φώσφορο
σαν νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο

Έκλεισες το φως και πήγες έγινες αόρατη
νέφος που το πήρε ο αέρας σε μια πόλη αυτόματη

Τα βεγγαλικά σου μάτια ένα ολοκαύτωμα
και η μοναξιά να πέφτει σαν βροχή στο πάτωμα

Είμαι πια εγκλωβισμένος στ' άρωμά σου, στ' όνομά σου
και στα μάτια, ναι στα μάτια, τα ψυχρά βεγγαλικά σου

Τα βεγγαλικά σου μάτια λάμπουν σαν το φώσφορο
σαν νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο

του Κ.Χ. Μύρη

από το δίσκο Χρονικό, σε μουσική Γ.Μαρκόπουλου, ερμηνεία Ν.Ξυλούρη, 1969:

1944 (Ήταν Ο Τόπος Μου)

Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα
ήλιος και μαύρο κρασί
όργωνα θέριζα και με τον Όμηρο
σε τραγουδούσα, λαέ μου
πάνω στα κύματα νύχτες ολόκληρες
σε ονειρεύτηκα.

Ήταν τα σπίτια μου άσπρα γαρίφαλα
και τα κορίτσια σεμνά
είχαν αρμύρα στα χείλη, στα μάτια τους
καίγανε την οικουμένη
και τα παιδιά μου με μια φυσαρμόνικα
τα ξελογιάζανε

Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο
όνειρο καθημερνό
κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σα δανεισμένη πραμάτεια
τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν το θάνατο
στα χαρακώματα

[kain]

της Λίνας Νικολακοπούλου

από το δίσκο Σαν Ηφαίστειο Που Ξυπνά, σε μουσική Ν.Αντύπα, ερμηνεία Α.Πρωτοψάλτη, 1997:

Τριανταφυλλιά Του Κόσμου

Τριανταφυλλιά του κόσμου
απ' τα φιλιά που ανθίζουν δώσ’ μου
για να ντυθεί το σώμα
να δοθεί
στην πρώτη αυγή

Νέοι νέοι σαν θεοί
όσοι αγαπούν
να μην κοπούνε ακόμα

Τριανταφυλλιά του κόσμου
των ποιητών τα άμφια δώσ’ μου
Να λειτουργούν μονάχοι
οι μοναχοί
Και να 'ναι η ευχή

Νέοι νέοι σαν θεοί
όσοι αγαπούν
να μην κοπούν στη μάχη

της Λένας Παππά

από το δίσκο Της Αγάπης Μαχαιριά, σε μουσική & ερμηνεία Χάρη και Πάνου, 1994:

Παλιά Καλοκαίρια

Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια
ανάβουνε βλέμματα αλλοτινά
θροΐζουν αγγίγματα

Τίποτα δεν χάθηκε στ' αλήθεια
όλα είναι εδώ

Μια σπίθα μόνο ανάβει πυρκαγιές
στις θημωνιές της μνήμης

Κι αν η ελπίδα το μέλλον συντηρεί
η μνήμη τρέφει το παρόν
το παρελθόν μας δικαιώνοντας

Γιατί ό,τι υπήρξε μια φορά
δεν γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει

του Λευτέρη Παπαδόπουλου

από το δίσκο Ερημη Πόλη, σε μουσική Γ.Σταυριανου, ερμηνεία Μ.Δημητριάδη, 1982:

Ήσουνα Φεγγάρι

Πράσινο σκοτάδι απ' τα μάτια σου βαμμένο
χίμηξε κι απόψε να με βρει
έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
που 'μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί

Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι
κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά
όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά

Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα ψηλά για να σε φτάσω
κι όταν σ' είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ' έσβησ' η ανατολή

του Θανάση Παπακωνσταντίνου

από το δίσκο Βραχνός Προφήτης, σε μουσική Θ.Παπακωνσταντίνου, ερμηνεία Λ.Καλημέρη

Οι Τρεις Ανθοί

Ξυπνά, καρδιά μου, ξύπνησε
δειλή και χαϊδεμένη
το πανηγύρι άρχισε
και δε μας περιμένει

Ξύπνα να δεις τους άρχοντες
πώς γίνονται κουρέλια
και τις στιγμές τις όμορφες
σαν χέλια πως γλυστράν

Να δεις τους νυχτοκάβουρες
πώς καίνε και παγώνουν
και τα αηδονάκια της βροχής
τη λάσπη πώς ζυμώνουν

Ξύπνα να δεις, καμάρι μου
τους τρεις ανθούς του κρόκου
του τελευταίου τη σιγή
του πρώτου την κραυγή

Να δεις τα γένια του Ομάρ
να στάζουνε ρουμπίνια
και τους αλύτρωτους καημούς
να πέφτουν σε καμίνια

Ξύπνα, τις πύλες άνοιξε
να μπουν οι κουρασμένοι
να μπω κι εγώ που μ' έπιασε
η δίψα για ζωή

του Παύλου Παυλίδη

από το δίσκο Αφού Λοιπόν Ξεχάστηκα, σε μουσική & ερμηνεία Π.Παυλίδη:

Τα Δέντρα

Είναι ωραία τα παλιά, μεγάλα δέντρα
στέκονται δίπλα στο ποτάμι και κοιτάνε
δίπλα τους παίζουν τα παιδιά και τραγουδάνε
τα δέντρα ακούνε και δε βγάζουνε κουβέντα

Κοιτάζω τα παλιά, μεγάλα δέντρα
όμως αυτά όλο τα σύννεφα κοιτάνε
ανατριχιάζουνε, τα φύλλα τους πετάνε
μέχρι το σπίτι σου και πέφτουν στα τσιμέντα

Μπορείς αν θέλεις να κρυφτείς όταν θα βρέχει
κάτω από ‘κείνα τα πλατάνια τα μεγάλα
μα έτσι γρήγορα το σύννεφο όπως τρέχει
η καταγίδα θα ξεσπάσει, ποιός αντέχει;

Πήγαινε σπίτι σου, λοιπόν, και παρακάλα
να κάνει ο κεραυνός πως δεν τα είδε
Αυτά τα δέντρα, τα ωραία, τα μεγάλα
αυτά τα δέντρα ανάμεσα σε τόσα άλλα

της Λένας Πλάτωνος

από το δίσκο Μάσκες Ηλίου, σε μουσική & ερμηνεία Λ.Πλάτωνος, 1984:

Μιραμπίλλια

Αύριο λοιπόν, θα τον περιμένει
στην παραλία Μιραμπίλλια
ίσως γυμνή, ίσως ντυμμένη
με κοραλία βουκαμβίλια
το πρώτο τους φιλί χυμός πορτοκαλί
θα τον τραβήξει ένα πουλάκι
που χρόνια προσπαθεί να κάνει επαφή
από τον ήλιο με τη γη
με το μικρό του καλαμάκι

[kain]

του Διονύση Σαββόπουλου

από το δίσκο Φορτηγό, σε μουσική & ερμηνεία Δ.Σαββόπουλου

Οι Παλιοί Μας Φίλοι

Μη, μην το πεις
οι παλιοί μας φίλοι
μην το πεις
για πάντα φύγαν
Μη, το μαθα πια
τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν

Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν
γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών

Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις

Πέρασαν για πάντα
οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες
οι κραυγές
γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.

Όμορφη είναι αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ
όμορφη να σας μιλήσω
βλέπω πυρκαγιές
πάνω από λιμάνια πάνω από σταθμούς
κι είμαι μαζί σας.

Όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
όταν τα γεφύρια πίσω μας θα κόβονται
εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω
τις μέρες τις παλιές

του Τάσου Σαμαρτζή

από το δίσκο Τοπίο Μυστικό, σε μουσική Ν.Μαυρουδή, ερμηνεία Στ.Κραουνάκη, 1993:

Κάθε Μια Νύχτα

Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα
μες στο βιβλίο της ζωής μας το κλειστό
που κάθε λέξη έχει κλέψει μιαν ελπίδα
κι αντί μελάνι έχει γραφτεί μ' ένα λυγμό

Και τι ψυχή έχει μια νύχτα στους αιώνες
και τι ψυχή έχεις κι εσύ να μ' αρνηθείς
είμαστ' οι δυο μας μες στον κόσμο δυο σταγόνες
κι εσύ μια θάλασσα ζητάς για να χαθείς

Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα
που θέλει θάρρος και κουράγιο να γραφτεί,
μα συ τρομάζεις, δεν μπορείς την καταιγίδα
κι αφήνεις πίσω τη σελίδα αυτή λευκή

του Τάκη Σιμώτα

από το δίσκο Οταν Κινδυνεύεις Παίξε Την Πουρούδα, σε μουσική & ερμηνεία Ν.Παπαζογλου, 1995

Γιαγιάκα

Στη συμφορά του Εικοσιδυό
πρόσφυγας η γιαγιά μου
από την Πάνορμο έφτασε
στη χώρα του Αλεξάνδρου
 
Τη νύχτα στους καταυλισμούς
φέγγανε τα καντήλια
στα στρώματα οικογένειες
τσαμπιά από σταφύλια
 
Γλυκιά πατρίδα, σπιτικό
μια ιστορική αρλούμπα
σε εικονοστάσι τα 'κλεισε
καημένη κάτω Τούμπα
 
Θα πληρωθεί άραγε ποτέ
και από ποιον, γιαγιάκα
η θλίψη που σε γιαλαντζί
τύλιγες ντολμαδάκια

της Δώρας Σιτζάνη

από το δίσκο Για Μια Μέρα Ζωής, σε μουσική Μ.Λοΐζου, ερμηνεία Δ.Γαλάνη

Σε Ψάχνω

Σε ψάχνω
στα λαμπρά σφαγεία των δρόμων
στις νευρωτικές διαδρομές
σε σταθμούς και στοές
σε ψάχνω
στα μικρα τα στοπ στ' “απαγορεύεται”
στα τρύπια μου χέρια
στη θάλασσα που δε θα 'ρθεί ξανά
βαρέθηκε ν' αλλάζει χρώματα
για να την αγαπάμε

Σε ψάχνω
στις παλιές φωτογραφίες τις χλομές
όπου δεν μπορώ να σε βρω
σε ρυθμούς και κραυγές
σε ψάχνω
στον καθρέφτη π' άφησες το πρόσωπό σου
κι αυτός ράγισε
μες στ' ανθρωπομάρκετ το τρελό
σκουπίδι και Θεός μέσα στον πυρετό
σε ψάχνω

[kain]

του Κώστα Τριπολίτη

από τον κύκλο Ραντάρ, σε μουσική Μ.Θεοδωράκη, ερμηνεία Γ.Νταλάρα, 1981:

Αγάπη

Αγάπη του ψωμιού και της φωτιάς
αγάπη της αρμύρας
ρεκλάμες θα μας πνίξουν κι αδειανά
κονσερβοκούτια μπύρας

Πού να σε ταξιδέψω
γυαλιά και λαμαρίνες
γεμίσανε τα χρόνια
με εκτελεσμένους μήνες

Αγάπη του ψωμιού και της βροχής
αγάπη στα μπαλκόνια
στην άσφαλτο τα αίματα θα δεις
και πλαστικά μπιτόνια

του Δημήτρη Χριστοδούλου

από τον κύκλο Πολιτεία, σε μουσική Μ.θεοδωράκη, ερμηνεία Στ.Καζαντζίδη, 1961

Παράπονο

Τι θέλεις απ' τα νιάτα μου
που είναι πικραμένα
δεν ξέρεις τι θα πει καημός
τι θέλεις από μένα

Εγώ περπάτησα γυμνός
εγώ βαδίζω μόνος
μου 'γινε ρούχο ο σπαραγμός
και σπίτι μου ο πόνος

Δεν ξέρεις τι 'ναι μοναξιά
καρδιά που κλαίει τη νύχτα
όσα τραγούδια σου 'γραψα
στην κρύα νύχτα ρίχ' τα

του Γιώργου Χρονά

από το δίσκο Τα Τραγούδια Της Χθεσινής Μέρας, σε μουσική Γ.Μαρκόπουλου, ερμηνεία Χ.Αλεξίου & Δ.Γαλάνη, 1981 (η πρώτη εκτέλεση πρέπει να ήταν από τη Μ.Μερκούρη, δεν είμαι σίγουρος)

Οχι, Δεν Πρέπει Να Συναντηθούμε

Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε
πριν απ' τη Δύση του ήλιου
στο δάσος με τις άδειες κονσέρβες
απέναντι στη Σαλαμίνα,
στη Βηρυτό και στην Οστια

Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε
πριν απ' τη δύση του ήλιου
στην κάμαρα που παίζουν πρέφα
στην κάμαρα που παίζουν τάβλι
για ένα τσιγάρο οι χαμένοι

Οχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε.
κι η μάνα μου κι η μάνα σου στα μαύρα
κι ο αδερφός στο υπόγειο
το πλοίο έφυγε

[kain]

Και κάπου εδώ, με ορισμένες προσθήκες στο πρώτο μέρος, τελειώνει αυτό το σύντομο () "σεντόνι"-αλφαβητάρι ποιητών που τραγουδήθηκαν.

Kαλώς όρισες Καιν

Καλώς σας ξαναβρίσκω

[juliad]

Απο το Χειμωνιάτικος ήλιος σε ποίηση Γκάτσου ,μουσική Χατζιδάκι και ερμηνεία Μητσιά.(Τα έχουμε ξαναγράψει;Τα ξανακοίταξα λίγο αλλά ζαλίστηκα!)
Αγαπημένο ,μου είναι τα παιδιά της καταιγίδας μα παραθέτω τα:

Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει

Σιγά σιγά ξεχαστήκαμε κι οι δύο
σ’ ένα λιμάνι γεμάτο σκουριά
σιγά σιγά μου ψιθύρισες αντίο
κι έριξες πέτρα πίσω σου βαριά.

Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει
πώς να λυγίσω τα βουνά
Είναι αργά αργά αργά αργά
τ’ όνειρο να χτίσουμε ξανά.

Ποιούς ταξιδιώτες ποιας νύχτας να ρωτήσω
για να μου πούνε αν σε είδαν πουθενά.

Σιγά σιγά στης αγάπης το βιβλίο
είχε φανεί μια σελίδα λευκή
σιγά σιγά ήρθε χιόνι κι ήρθε κρύο
κι όλα παγώσαν κάποια Κυριακή.

Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει
πώς να λυγίσω τα βουνά
Είναι αργά αργά αργά αργά
τ’ όνειρο να χτίσουμε ξανά.

Ποιους ταξιδιώτες ποιας νύχτας να ρωτήσω
για να μου πούνε αν ακόμα μ’ αγαπάς.

Ασυλλόγιστα χρόνια

Ασυλλόγιστα χρόνια και πικρά
όλα τώρα μου φαίνονται νεκρά.
Εσύ από μένα πήρες τα μεγάλα,
εγώ από σένα πήρα τα μικρά.
Ασυλλόγιστα χρόνια και πικρά.

Μέρα νύχτα μονάχος πολεμώ
της ζωής να διαβώ τον ποταμό.
Εσύ από μένα πήρες την αγάπη,
εγώ από σένα πήρα τον καημό.
Μέρα νύχτα μονάχος πολεμώ

Ένα δάκρυ παγώνει τη ματιά,
μπερδεμένα της μοίρας τα χαρτιά.
Εσύ από μένα πήρες την αλήθεια
εγώ από σένα πήρα την ψευτιά.
Ενα δάκρυ παγώνει τη ματιά

[llorona]

Να προτείνω κάτι μέσα σε αυτό το topic?
Άκουσα το cd βιβλίο "Η μέθοδος των τριών", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "ΥΨΙΛΟΝ" . Ανεπιφύλακτα, το συνιστώ σε όσους αγαπούν το λόγο. Ο Γιώργος Κοροπούλης διβάζεΙ Ρίλκε και ο Τάσος Ρωσόπουλος συνθέτει την ηχητική ατμόσφαιρα.Ένα τραγούδι μόνο, ερμηνευμένο από την Ελευθερία Αρβανιτάκη και ένα ένθετο βιβλιαράκι με τα κείμενα του Ρίλκε στην πρωτότυπη μορφή και ένα σύνολο ποιημάτων- επιλεγμένων και μεταστραμμένων από τον Γιώργο Κοροπούλη, ώστε να δημιουργούν μια εκ νέου ολότητα χωρίς να χάνεται η ουσία τους μεζί με την αυτοτέλειά τους. Το cd μοιαζει να συμπληρώνει το βιβλίο και αντίστροφα. Εξαιρετική δουλειά! Για τον Τάσο Ρωσόπουλο έγραψα και παλιότερα, όταν μελοποίησε Παλαμά, ένα τραγούδι μόνο, το Βαθύ Πηγάδι, και θεωρώ ότι πρόκειται για έναν από τους πιο ταλαντούχους συνθέτες της σύγχρονης γενιάς..Τιμάται στα 14 Ευρώ περίπου , δεν είναι ευκολοχώνευτο αλλά είναι εξαιρετικής επίγευσης έργο!

[Mana Sama]

The Lady of Shalott και The Highwayman της Loreena McKennitt...

[kain]

του Ζαχαρία Παπαντωνίου

από το δίσκο της Αφροδίτης Μάνου "Που Πας Καραβάκι Με Τέτοιον Καιρό", σε μουσική & ερμηνεία Α.Μάνου, συμμετέχει χορωδία ανήλικων φίλων, 1994

Που Πας Καραβάκι Με Τέτοιον Καιρό (ο αυθεντικός τίτλος είναι Το Ευλογημένο Καράβι)

«Πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Άνεμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;»
 
«Για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή.
Θα φέξουνε φάροι πολλοί να περάσω.
Βοριάδες, νοτιάδες θα βρω, μα θα φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ’ ακέριο πανί.»
 
 «Κι οι κάβοι αν σου στήσουν τη νύχτα καρτέρι;
Απάνω σου αν πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;»
 
«Ψηλά στο εκκλησάκι του βράχου, που ασπρίζει,
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργία·
ορθός ο Χριστός το τιμόνι μου αγγίζει,
στην πλώρη μου στέκει η παρθένα Μαρία.»

[kain]

του Κώστα Τριπολίτη

από το δίσκο Ρινγκ, σε μουσική Τ.Μπουγά, ερμηνεία Τ.Τσανακλίδου, 1987 (ο ίδιος στιχουργός υπογράφει όλους τους στίχους του δίσκου με το ψευδώνυμο Κώστας Άλλος)

Παράθυρα

(απόσπασμα από το ποίημα BLOCK 1. Τα ποιήματα του Κ.Τριπολίτη κυκλοφορούν εκτός εμπορίου)

Κλαίνε τα παράθυρά μου
μ’ ένα δάκρυ από φώτα
εκτυφλωτικά τσιγάρα και ιδρώτα
 
Κλαίνε τα παράθυρά μου
δάκρυα κίτρινες ακτίνες
η συνθετική ζωή μου δίχως ίνες
 
Κλαίνε τα παράθυρά μου
μ’ ένα δάκρυ από τζάμια
αποκρουστικά δωμάτια με πλοκάμια
 
Κλαίνε τα παράθυρά μου
δάκρυα στον ουρανοξύστη
η προσωπική ζωή μου δίχως πίστη

[juliad]

Και με έμπνευση τον kain και το..προφίλ του  ,απο το Εμπάργκο μουσική Θάνου Μικρούτσικου ποίηση του Άλκη Αλκαίου

Πρωινή ή βραδινή σερενάτα

Κάθε που πίνω απ’ την πηγή σου,
κάτι μου καίει τον ουρανίσκο,
ψάχνω στο φως μα δε σε βρίσκω
μες στην αδιάκοπη ροή σου.

Δεν έπρεπε να ’σουν βροχή
μόνο της φυλακής μου ο τοίχος
είναι παράταιρη εποχή
να βρει το δίκιο του ένας στίχος.

Στου κόσμου τις στοές χαμένη,
μετράς τις πένθιμες βραγιές του
να ’σαι κορίτσι του Ηφαίστου
η στάχτη από φωτιά σβησμένη.

Δεν έπρεπε να ’σουν φωτιά
μόνο ένα κρίνο του πελάγου,
να σ’ αποκλείσω στη στεριά
με μοχθηρία αρχαίου μάγου.

Τώρα τα γυάλινα σου μάτια
έχουν μιαν αίσθηση απορίας
σπασμένη σε μικρά κομμάτια
σαν κρύσταλλο άγριο της Τσεχίας.

Δεν έπρεπε να ’σουν ζωή,
μόνο μια πεταλούδα χιόνι
να μου σκεπάζει την ψυχή
κι από το κρύο της να μη λιώνει.

[kain]

του Άλκη Αλκαίου

μουσική & ερμηνεία Θάνου Μικρούτσικου, από το δίσκο Ο Θάνος Μικρούτσικος Τραγουδά Θάνο Μικρούτσικο (1998)

Σιντάρτα

Απόψε μέτρησα για σένα χίλια μίλια
λευκό χαρτί μες στης αγάπης την μποτίλια
το φως που ρίχνει η κάμαρά σου στην αυλή σου
για μένα είναι σινεμά του Παραδείσου.
 
Χίλια τα πλάνα σου, τα χρώματα κι οι τόποι
Ελένη, Κίρκη, Ναυσικά και Πηνελόπη
μια χαραμάδα άνοιξέ μου να περάσω
μ’ ένα σου τρικ να ψωνιστώ και να ξεχάσω.
 
Είν’ η καρδιά μου φτερωτή σε άδειο μύλο
φύσα, ουρανέ μου, κι όταν σβήσει ο παλμός
θα ’ναι για σένα που θα ζω σε αιώνιο κύκλο
ατμός, βροχή, ποτάμι, θάλασσα κι ατμός.
 
Βάφει η σελήνη τα βουνά κι εσύ τα χείλη
μ’ άρωμα ψέμα μού ποτίζεις το μαντήλι
κι ύστερα φεύγεις με αυτόματο πιλότο
κάποιο κρυμμένο θησαυρό να βρεις στο νότο.
 
Τόσα ταξίδια σε κορμιά, ψυχές και τρένα
τόσα τραγούδια σε παράθυρα κλεισμένα
σαν τους φαντάρους που ξεχνούν τη μοναξιά τους
μ’ ένα φτηνό τρανζιστοράκι στη σκοπιά τους.

[eva...]

Δεν ξερω αν εχουν ξαναγραφτουν απο καποιον αλλα συγχωρεστε με αν εχουν ηδη ξαναγραφτει!!Δυο τραγουδια σε μουσικη των Αδερφων Κατσιμιχαιων και ποιηση του Εμπειρικου!!

Θεοφιλος Χατζημιχαηλ

Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ’ τον ήλιο
Με την απόκρημνη λαλιά του τηλεβόα
Ο Αλκάδος που συνάντησε το νεαρό Τιτάνα
Με ρίγανη στα χείλη του κι ολόκληρη τη χώρα
Μες στο στήθος του, στο στήθος του
Μες στο στήθος του, στο στήθος του
 
Το ρήμα κρουσταλλώθηκε και φέγγει
Κι ακόμη τρέχουν τα κορίτσια
Μες στα πλατιά φουστάνια τους
Στις δροσερές μαρμαρυγές της άσπιλης ημέρας

Μέσα σε ρίγος που γελά
Καθώς ξανθή γοργόνα σε καράβι
Σ’ ένα καράβι ορθόπλωρο που τρέχει
Στον ουρανό της θάλασσας με τα μεγάλα μάτια
Στον ουρανό της θάλασσας, της θάλασσας με τα μεγάλα μάτια
 
Φωνές θερμές γλυκές παιδίσιες των ερώτων
Πάνω στη γη κι επί των χόρτων ή στα φύλλα
Βιβλίου γιομάτου δέντρα πράσινα
Σαν παραθύρια που βλέπουν προς την Άνοιξη
προς την Άνοιξη, που βλέπουν προς την Άνοιξη
προς την Άνοιξη
 
Χωρίς απροσδιόριστη φενάκη μα με πλήθος
πολύχρωμο παλμό μεταξωτής αιώρας
σε κάστρο δόξας μυρμηγκιάς με πλούσια ζώνη
σφιγμένη δυνατά στη μέση της ημέρας
της ημέρας
πλατιά τα στέρνα μας και τα πουλιά μας θέλγουν στον αέρα

Εχεμυθεια

Με την ριπή του άνεμου στα μαλλιά
της γυναικός που στροβιλίζεται μεσ' το σαλόνι
και παίρνει τη ζωή όπως της έρχεται
Και με στολίδια και παιδία
που την λατρεύουν κι όλο λέγουν  τ' όνομά της
Και με τους άντρες που σηκώνουν
το χέρι όρθιο στον ουρανό
μεσ' την εξαίσια λειτουργία των παλμών τους
στον στρόβιλο του βαλς που πλησιάζει
τα στήθη τους στα στήθη της γυναίκας
 

 

[LuNaFrEaK]

στο "Σάλπισμα" του Λ.Θάνου, με ερμηνευτή τον Ν. Ξυλούρη, τα λόγια του Κ.Καρυωτάκη λυτρώνονται από τη μουσική... έτσι το νιώθω εγώ... ειδικά εκείνο το:
"είσαι ψυχή μου η κόρη που τη σβήνει ολοένα
κάποιος έρωτας...."

Πεστα χρυσοστομε...

[juliad]

Aπο το Παραμύθι Χωρίς Όνομα,με μουσική του Χατζιδάκι
και ποίηση του Καμπανέλη.Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι για να γράψω.
παραθέτω ενδεικτικά μόνο δύο,αν και όλα είναι όμορφα και βαθιά..ελληνικά.
Θυμίζω μόνο μερικούς τίτλους ακόμα όπως το Ερωτικό,Πετούν Τα Παλιομάχαιρα,Του Ναύτη,Ο Εκτορας κι η Ανδρομάχη.

Tου Mιχάλη

Άσπρισε η κούτρα σου Μιχάλη,
αλλά μυαλό δε λέει να βάλει.
Μωρ'λένε όχι στους πολλούς,
τα βάζουνε με τους τρελούς,
Μιχάλη μου,κυριε Μιχάλη μου.

Ξεχνάς τι λέγαν οι παλιοί,
που'χανε γνώση πιο πολλή!
Κείνο που θέλουν οι πολλοί,
σκύβ'ο ουρανός και το φιλεί
Μιχάλη μου,κύριε Μιχάλη μου.

Κράτα το στόμα σου κλειστό,
κράτα για σένα το σωστό,
κι άσε με μένα τον κουτό,
κατα πως θέλω να γλεντώ
το χάλι μου,κύριε Μιχάλη μου..

Του παλικαριού

Τώρα σημαία μου το αίμα
και λάβαρο η λαβωματιά
ρίξε μου το στερνό σου βλέμμα
αίμα στην άδεια μου καρδιά.

Όχι δε φεύγω δε σ'αφήνω
στρατιώτη μου στην ερημιά
τραγούδι και χορό εγω στήνω
για σε στην ακροποταμιά.

To "σώσον κύριε" θε να ψάλλω
με μύρια τούμπανα κι ασκιά
καινούρια φορεσιά θα βάλω
στρατιώτη ευλόγα τα σπαθιά.

Στη μάχη πάω και θα γυρίσω
παρέα μ'αμέτρητα πουλιά
μ'άσπρα φτερά θα σ'αναστήσω
ή θα πλαγιάσουμε αγκαλιά.

[Μαργαρίτα Π.]

Ποιος έχει δάκρυα να μου δώσει

Νίκος Γκάτσος - Δήμος Μούτσης - Μανώλης Μητσιάς
Από τον δίσκο του 1979 ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ

Ποιος έχει δάκρυα να μου δώσει
για να τα κάνω ποταμό
κι όταν το κύμα του φουντώσει
να ρίξω μέσα τον καημό

Ποιος έχει πέτρα να καθήσω
ποιος έχει βράχο να σταθώ
ένα δρομάκι ν' αντικρύσω
και μια ψυχή να θυμηθώ

Αγάπη που 'γινες φτερό
και σκέπασες τους ουρανούς μου
σε σένα πάντα τρέχει ο νους μου
μα να σε φτάσω δεν μπορώ

[juliad]

Το ξέρω ότι έχουμε γράψει ποιήματα απο τον μεγάλο ερωτικό,
μα αυτό το ποίημα του Σαραντάρη νομίζω πως αξίζει να αναφερθεί

Ποιος είν' τρελός από έρωτα
   
Ποιος είν' τρελός απο έρωτα;     
Ας κάνει λάκκους την αυγή.
Να πάμε εκεί να πιούμε τη βροχή.
Μια που εμείς σε όποια στέγη αράξουμε,
σε οποια αυλή,
ο άνεμος χαλνάει τον ουρανό,τα δέντρα.
Κι η στείρα γη μέσα σε μας βουλιάζει.

[master of puppets]

παιδες πραγματικα αυτο το topic είναι υπέροχο....εμενα προσωπικα με βοήθησε αφανταστα και σε μια εργασια στην λογοτεχνια....να στε καλα....

και για να βάλω κι εγω το λιθαρακι μου.....

ένα εξαιρετικο ποιήμα τραγοδισμενο είναι το εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο του καρυωτάκη σε μουσική μωρά στη φωτιά...

[kain]

ένα εξαιρετικο ποιήμα τραγοδισμενο είναι το εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο του καρυωτάκη σε μουσική μωρά στη φωτιά...

Nα το παραθέσουμε κι ετούτο
Από το δίσκο (και συνάμα δισκογραφική επιστροφή) Θεατρίνοι του 1999:

Εμβατήριο Πένθιμο Και Κατακόρυφο
 
Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
Mαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.
H ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι
ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα
Aμάλθειο κέρας.

(Tαπεινή τέχνη δίχως ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!)
Όνειρο ανάγλυφο, θα 'ρθώ κοντά σου
κατακορύφως.

Oι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.
Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω
τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ' αρέσω.

[Μαργαρίτα Π.]

Η μπαλάντα του Αντρίκου
Κώστας Βάρναλης - Μίκης Θεοδωράκης - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Είχε την τέντα ξομπλιαστή
η βάρκα του καμπούρη Αντρέα
γυρμένος πλάι στην κουπαστή
ονείρατα έβλεπεν ωραία

Η Κατερίνα κι η Ζωή
τ' Αντιγονάκι κι η Ζηνοβία
Ω, τι χαρούμενη ζωή
χτυπάς φτωχή καρδιά με βία

Τα μεσημέρια τα ζεστά
τη βάρκα παίρνανε τ' Αντρέα
για να τις πάει στ' ανοιχτά
όλες μαζί τρελή παρέα

Η Κατερίνα κι η Ζωή
τ' Αντιγονάκι κι η Ζηνοβία
Ω, τι χαρούμενη ζωή
χτυπάς φτωχή καρδιά με βία

Ήρθ' ο χειμώνας ο κακός
και σκόρπισε η τρελή παρέα
και σένα βήχας μυστικός
σ' έριξε κάτω μπάρμπα-Αντρέα

Η Κατερίνα κι η Ζωή
τ' Αντιγονάκι κι η Ζηνοβία
Ω, τι χαρούμενη ζωή
χτυπάς φτωχή καρδιά με βία

 

[Μαργαρίτα Π.]

Η Κρασογιώργαινα - Νίκος Καζαντζάκης

Μουσική Μάνος Χατζιδάκις, Ερμηνεία Γιώργος Ρωμανός

Νειρεύονταν η Κρασογιώργαινα
σεργιάνιζε, λέει, με τον καλό της
σ' ένα κλειστό περβόλι και χαμογελούσε

Δεν ήταν ο Κρασογιώργης ο χοντρομπαλάς
παρά ένα λυγερό παλικάρι

Στριμμένο αγκάθα το μουστάκι του
μαλλιά μακριά, κορακάτα
στη ζώνη ασημοπίστολα
κι η ανάπνια του μύριζε κανέλλα

Ίδιος κι απαράλλαχτος ο Αθανάσιος Διάκος

 

[Μαργαρίτα Π.]

Οι γάτες των φορτηγών - Νίκος Καββαδίας
Μουσική & Ερμηνεία Ξέμπαρκοι

Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν
που τη λατρεύουνε χωρίς να ξέρουν το γιατί
κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να κρυφτεί

Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή που βασανίζει
είναι γι' αυτούς σα μια γλυκιά γυναίκεια συντροφιά

Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώσουν
να την φυλάξουν απ' το μαύρο θάνατο μ' αυτό

Γιατί είναι τ' άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο το τραβά
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ' ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά

Λίγο πριν απ' το θάνατον από τους ναύτες ένας
αυτός όπου 'δε πράματα στη ζήση του φριχτά
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι ύστερα μες στη θάλασσα την άγρια την πετά

Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά τους
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή
γεμάτοι μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή