ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΚΑΙΡΟ.......(......Κ......)

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Θυμάμαι εκείνο τον καιρό στο αίμα μου κυλάει
σαν κάτι που έμεινε βαθιά μέσα μου ριζωμένο
ανοίξε το ξημέρωμα ο ουρανός και σκάει
στο παγωμένο μου μυαλό ο ήχος απ'το τρένο

Δεν ταξιδεύω πουθενά δεν έχω που να πάω
ο ιδρώτας μου στάζει φωτιά στο άδειο αυτό κρεβάτι
φεύγει απο μέσα μου η ζωή κι όμως ψηλά κρατάω
μια ελπίδα για του κόσμου αυτού τον δίκαιο αναβάτη

Κι άν ψάχνω μέσα στ'άδυτα κομμάτια της ζωής μου
το φώς απ'του παράδεισου τη διαμαντένια πόρτα
θα προσπεράσω μοναχός τον πόνο της πληγής μου
και θα ανάψω μέσα μου όλης της γής τα φώτα

Βγαίνει απο μέσα μου φωτιά φωνάζει η ψυχή μου
στους δρόμους θέλει να χυθεί της νύχτες ν'αγαπήση
στο αίμα μου το δηλητήριο θα σπάσει η φωνή μου
το πνεύμα αυτό το άγριο κανείς...(τ'ακούς!)...κανείς δε θα νικήσει............Κ............



Για τα σκοτεινά μου χρόνια.......Που όμως δεν μπόρεσαν να με νικήσουν..........κ.............

[kuiper]

  Μου αρέσουν τα ποιήματά σου.

Μη γεμίζεις όμως τη σελίδα με πολλά γραπτά,δεν αφήνεις περιθώρια να σχολιαστούν
και είναι κρίμα.

[Witchking]

Μπράβο..φίλε..μου άρεσε...και ξέρεις γιατί? Ανακαλύπτω μέσα κάτι από στίχους τραγουδιών του Μάλαμα.
Ίδιο ύφος...Καιρό περίμενα να διαβάσω στίχους τέτοιου ύφους..
Και πάλι μπράβο..

[Fusalida]

Ανακαλύπτω μέσα κάτι από στίχους τραγουδιών του Μάλαμα.

  Τι άλλο θα μπορούσες να σχολιάσεις εσύ;;;Αναρωτιέμαι.....

  Κι εμένα πάντως που θυμίζει πολύ το ύφος του Μάλαμα...
  Λέξεις απλές και νοήματα ανθρώπινα μεν άλλα πολύπλοκα...Κι είναι πανέμορφο αυτό γιατί προκαλείς τον αναγνώστη σου να τα ανακαλύψει κύριε (.....k.....) με τη σιγουριά ότι κάπου εκεί....κάπου στο μεγαλείο της μοναχικότητας του κάθενός....κάπου στο συριγμό του τρένου και στο οξύ πόνο της μνήμης....κάπου στο άηχο ουρλιαχτό της ψυχής θα βρει κάτι από τον εαυτό του και πρώτα απ'όλα θα βρει βαθιά ανθρωπιά...και ευαισθησία...
  Είναι απ'τα ποιήματα-τραγούδια που θα σιγομουρμούριζα τις νύχτες ψάχνωντας τον εαυτό μου...
  Είναι πανέμορφο!!Τα σέβη μου!!!
            Ευχαριστώ...
                             
 

[porky]

Πολυ πολυ καλό
μου εμεινε αυτό...

Κι άν ψάχνω μέσα στ'άδυτα κομμάτια της ζωής μου
το φώς απ'του παράδεισου τη διαμαντένια πόρτα
θα προσπεράσω μοναχός τον πόνο της πληγής μου
και θα ανάψω μέσα μου όλης της γής τα φώτα

[fatva]

το πνεύμα αυτό το άγριο κανείς...(τ'ακούς!)...κανείς δε θα νικήσει............Κ............ Πάρα πολύ ωραίο το ποίημα. Ο στίχος αυτός έξοχος.

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Σας ευχαριστώ φίλοι μου!

[Παραποιητής]

μπράβο φίλτατε. πολύ καλοί οι στίχοι σου.

[akarayan]

<<Για τα σκοτεινά μου χρόνια.......Που όμως δεν μπόρεσαν να με νικήσουν..........>>

..........................................!!!