Η περίπτωση ΠΑΟΚ και η επενδυτική αδιαφορία του επιχειρηματικού κόσμου για την αξιοποίησή του, δείχνει μάλλον ότι:
- Στις συγκεκριμένες νεοελληνικές οικονομικοκοινωνικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν, δεν "χωράει" τέταρτη ανταγωνιστική ομάδα.
- Είναι μεγάλο το ρίσκο για μια πολυσχιδή και πολυετή (όπως είναι αυτή του ποδοσφαίρου) επένδυση, ιδίως όταν αυτή προορίζεται για εκτός λεκανοπεδίου περιοχή. Το ρίσκο αναφέρεται στην χαμηλότερη προβολή που θα τύχει (οι έδρες των ΜΜΕ είναι εντός αθηνών, το αναγνωστικό κοινό που τα στηρίζει υποστηρίζει άλλες ομάδες κτλ) όπως επίσης και στην χαμηλότερη επιρροή που θα έχει στα κέντρα λήψης απόφασης.
- Εμείς, ως παοκτσήδες θα πρέπει να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι πολύ δύσκολα μπορούμε να παίξουμε (σε αναλογία πάντα) το ρόλο της Μπαρτσελόνα, της Λίβερπουλ, της Λυών, της Νάπολι (παλιά).
- Το παοκτσηδιλίκι (με όσο λαικισμό φέρει) μόνο κακό κάνει. Δεν μπορούμε να επιβιώσουμε και το ρίχνουμε στο συναίσθημα. Βάναυσες απλουστεύσεις, ηρωισμοί, συκοφαντίες είναι που έχουν οδηγήσει τα πράγματα εδώ. Και η ανακυκλούμενη μιζέρια μας βέβαια.