Με πονούσες,
με τα γλωσσικά σου τα χαστούκια,
σα χτυπούσες,
και γελούσες και γελούσες….
τα καπρίτσια σου με έπαρση εξυμνούσες,
δεν θυμάμαι ένα βράδι στο σκοτάδι,
των χεριών σου το ανάλαφρο το χάδι.
#
Το αλόφυτο σου τράνεψα σ΄αλμύρα,
με τα δάκρυα μου πότιζα τη ρίζα,
την αγάπη τη δική σου δεν επήρα.
#
Με μαδούσες,
με τα γλωσσικά σου τα χαστούκια,
σα χτυπούσες,
και γελούσες και γελούσες….
δεν προσπάθησες ποτέ σου να αλλάξεις,
τ΄απομέσα της ψυχής σου να πεθάνεις,
τη καρδούλα σου δεν ήθελες να γιάνεις.
#
Το αλόφυτο σου τράνεψα σ΄αλμύρα,
απ΄τα δάκρυα μου έπινε η ρίζα,
την αγάπη τη δική σου δεν εβρήκα.
