Περα απο την απαντηση "Γιατι ετσι μας αρεσει!" ? 
Επειδη ομως μιλαμε για ενισχυτες κι οχι για μπυρες, να πουμε και κατι σωστο. Οπως υποψιαζομαι οτι υπονοει ο Common Cunning Linguist, ο λαμπατος ενισχυτης δεν αποτελει πανακεια.
Προσωπικα, τον λαμπατο τον πηρα με καθαρα υποκειμενικα κριτηρια. Τον ακουσα, τον επαιξα, τον ερωτευτικα κι οταν βρηκα την ευκαιρια τον αγορασα. Ενα ενδιαφερον φαινομενο που παρατηρησα ηταν οτι οταν τον πηρα τελικα σιγα σιγα σταματησα να παιζω metal. Οταν θελω ομως να "βαρυνω" τον ηχο μου ομως, συνδεομαι στο PODΧΤ μου και βαραω μια χαρα...
Απο 'κει και περα βρισκω το ερωτημα ελαφρως ακυρο... Νο offence Common, ετσι? 
Eνα μουσικο οργανο, διοτι και ο ενισχυτης ουσιαστικα αποτελει μουσικο οργανο, επιλεγεται απο τον αγοραστη με καθαρα υποκειμενικα κριτηρια. Δεν πιστευω οτι αντικειμενικα μπορεις να πεις οτι ενας ενισχυτης ειναι καλυτερος απο εναν αλλον, οπως και το ιδιο δεν γινεται για οποιοδηποτε μουσικο οργανο.
Ξερω ανθρωπους που λατρευουν τον ηχο ενος τρανζιστορατου Yamaha και αλλους που απεχθανονται αυτον ενος Mesa Boogie. Αυτο δεν σημαινει ουτε οτι ο Yamaha ειναι καλυτερος ενισχυτης, αλλα ουτε οτι ο Mesa Boogie ειναι χειροτερος.
Θεμα αυτιου ειναι...
No offence taken mate!

Θα
ήταν άκυρο το ερώτημα, αν δεν είχες δώσει μονος σου την απάντηση, μια παράγραφο πάνω!

Αυτό που λέω είναι πως, όσο "περισσότερο" μέταλ παίζεις, τόσο λιγώτερο είναι απαραίτητος ένα καθαρά λαμπάτος ενισχυτής. Και όσο "λιγώτερο" παίζεις τόσο ο λαμπάτος σου γίνεται εμμονή και μετά ανάγκη. Και πιστεύω ότι όσοι είναι σίγουροι ότι τον χρειάζονται (και παίζουν μέταλ) είτε:
1) Είναι επηρεασμένοι από το hype
2) Είναι γιατί θέλουν έναν
ποιοτικό ενισχυτή, και οι περισσότεροι είναι λαμπάτοι
3) Τελικά καταλήγουν να παίζουν και άλλα πράγματα (καλό αυτό...)
Ο λαμπάτος δεν δείχνει πραγματικά την αξία του ούτε στα πολύ καθαρά (όπως είπε ο Ρόυ εδώ ένας Jazz Chorus είναι για πολλούς σημείο αναφοράς), ούτε στα πολύ βρώμικα. Την δείχνει σε όλα τα ενδιάμεσα στάδια!

Ειδικά όταν
αρχίζει η παραμόρφωση της λάμπας, και κυρίως του τελικού, είναι κάτι που σαν αίσθηση και σαν αποτέλεσμα (αν έχει "στρώσει" το αυτί), δεν το απομιμείται τίποτα. Πάντοτε μιλάμε για περιπτώσεις που είναι η κιθάρα "μπροστά" όχι όταν πνίγεται στα reverb και ανάμεσα στα άλλα όργανα της μπάντας.
Οι περισσότεροι μεταλλικοί κιθαρίστες, παίζουν με το master σχετικά χαμηλά (άρα οι λάμπες του τελικού μόλις αρχίζουν να παίρνουν χαμπάρι) και βασίζονται στα 3, 4 ή 14 gain stages της προενίσχυσης για τη "βρωμιά" τους. Αλλά η προενίσχυση είτε είναι λάμπα είτε τρανζίστορ, μικρό αποτέλεσμα έχει τελικά στον ήχο... Και το λέει αυτό κάποιος που έχει πόρωση με τα λαμπάτα πεταλάκια... αλλά είναι η μαύρη αλήθεια...
Σε τέτοια επίπεδα gain (τόσες βαθμίδες εννοώ, δες 5 ή 6 σε Peavey 5150 ή Soldano) όλη η μαγεία της λάμπας χάνεται...
Τώρα, ο
χαρακτήρας του ήχου, αυτός που μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε ένα Marshall από έναν Boogie και δύο Boogie μεταξύ τους, έχει να κάνει με:
1) Τις ανορθώτριες λυχνίες
2) Τους μετασχηματιστές εξόδου
Τα λέω πολύ απλοϊκά, γιατί προφανώς παίζουν και χίλια δυο άλλα πράγματα ρόλο και τελικά... ο τελικός αποδέκτης, δηλαδή η καμπίνες και τα μεγάφωνα.
Εδώ λοιπόν λέω ότι το modelling έχει φτάσει σε πολύ καλά επίπεδα, ως προς την εξομοίωση του ήχου του τελικού, για καφρικό μέταλ πάντα. Δεν είναι πολύ δύσκολο συχνοτικά να αντιγραφεί κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον είναι τρομερά ευκολότερο από το να αντιγράψεις έναν Class A single ended ή push/pull ενισχυτή. Σ'αυτή την περίπτωση, όσο μεγαλώνει η ένταση, τόσο πιο χάλια είναι τα πράγματα. Είναι απλό: οι αρμονικές που δίνει η λάμπα είναι τόσο "χαοτικές" σε τέτοιες περιπτώσεις, ώστε να καθίσταται αδύνατη η σαφής αναπαραγωγή τους. Κάποιος που έχει "αυτί" και έχει ακούσει και τα δύο, θα διαπιστώσει ότι κάτι δεν του πάει... το φαινόμενο είναι καθαρά ψυχοακουστικό (και για μερικούς... ψυχασθενικό...

)
Το συμπέρασμα της συζήτησης (το δικό μου, γιατί ο καθένας βγάζει τα δικά του, και έτσι πρέπει):
Μεγειά του με χαρά του να πάρει κάποιος έναν λαμπάτο, γιατί τη βρίσκει με τον ήχο του, γιατί είναι ένα μουσικό όργανο από μόνος του, που λέει ο αδελφός Ιάσονας. Αλλά για να βγάλεις τα κλασσικά μεταλλικά ηχοχρώματα, ο λαμπάτος δεν είναι καθόλου απαραίτητος, ούτε καν επιθυμητός (στο κάτω κάτω με έναν Line6 ή αντίστοιχο, θα έχεις μια ποικιλία μεταλλοειδών ήχων, με τον λαμπάτο... ότι σου δώσει).
Κλείνοντας, μια
θαυμάσια λύση που έχουν ακολουθήσει κάποιοι, είναι τρανζίστορ προενίσχυση με λαμπάτο τελικό (σε ρακ συνήθως). Π.χ. Sansamp PSA για προενίσχυση και ένα Marshall/Boogie/VHT στέρεο τελικός.