Είναι αργά, που ξημερώνει δε με νοιάζει
αυτό που μόνο με τρομάζει
είναι που βάλτωσε η σκέψη
και ερημίτης πάλι ο πόνος θα μου γνέψει
παλιές εικόνες, σαν χελιδόνια απ΄ τα ξένα
κύκλο η ζωή κάνει για μένα
και φτάνω εκεί που ξεκινάω
έρωτες μες στα μάτια να κοιτάω
ένα πρωί θα έρθει σε λίγο
να με τυφλώσει μ΄ ένα φως ιδανικό
άλλη μια μέρα σε καράβι δανεικό
απο τη θάλασσα τα μάτια μου θα κρύβω
είναι αργά, τα λάθη πίσω δε γυρνάνε
μόνο μαζί μου σαν γερνάνε
ρυτίδες απ΄ το πρόσωπο μου
γίνονται κι είναι το παλιό παράπονο μου
παλιές κι οι σκέψεις, που κοιτάν απ΄ το φεγγίτη
ερειπωμένο είμαι σπίτι
έχω παράθυρα σπασμένα
χτίζουνε μέσα μου φωλιές, τα χελιδόνια τρομαγμένα
ένα πρωί θα έρθει σε λίγο
να με τυφλώσει μ΄ ένα φως ιδανικό
άλλη μια μέρα σε καράβι δανεικό
απο τη θάλασσα τα μάτια μου θα κρύβω
