Τα όνειρά μου ναυάγισαν στις ακτές τ' ουρανού
Οι ελπίδες καίγονται σαν χάρτινα κεριά
Η ζωή μου γεμάτι κομφετί από αγγάθια
Που ένας κλόουν μου πέταξε γελόντας στα κρυφά
Μάσκες αλλόκοτες, τρομακτικές, από τον τοίχο κοιτάνε
Στα μάτια τους βλέπω έναν άγγελο νεκρό
Δακρυσμένες νεραϊδες στο πλάι του θρυνούνε
Ζητούν μια λύτωση απ' του σκότους τον θεό
'Εφυγες, σαν άστρο που σβίνει στου ορίζοντα το φως
Χάθηκες σαν ξωτικό μέσα σε μια λίμνη παγωμένη
Μονάχα σκοτεινές μορφές σιγανά μου ψιθηρίζουν
Ξέρω πως κάποιος εκεί ψηλά με περιμένει
Ο χρόνος τρέχει μέρα νύχτα με τρομάζει
Η σιωπή, μου θυμίζει να μιλώ στη μοναξιά
Ο κλοούν από ψήλα, μόνο αυτός με κοιτάζει
Μου πετάει κομφετί για τελευταία φορά....
