Τις τελευταίες μέρες κάνουμε μια συζήτηση περί του τι είναι τελικά η επιστήμη. Όχι σαν ορισμός (ξέρω, θα με παραπέμψετε στον ορισμό...) αλλά το τι μπορούμε να δεχτούμε ως επιστήμη. Παράδειγμα:
Προσωπικά δέχομαι ως επιστήμες τις θετικές επιστήμες: μαθηματικά, φυσική, χημεία, βιολογία, τεχνολογία καθώς επίσης και άλλες όπως αρχαιολογία. Δεν δέχομαι ως επιστήμη τη φιλοσοφία, αλλά δέχομαι τη φιλολογία. Δεν δέχομαι τη θεολογία, αλλά κάποιους κλάδους της όπως για παράδειγμα τη θρησκειολογία ή τη δογματική. Δεν δέχομαι την ιατρική ως επιστήμη, αλλά ως εφαρμογή μιας σειράς άλλων επιστημών (βιολογίας, χημείας, τεχνολογίας, φυσικής και φαρμακευτικής-της επιστήμης της φαρμακευτικής)
Το ερώτημα είναι: με ποιό κριτήριο ορίζουμε κάτι ως επιστήμη; Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας με τα επιχειρήματά σας, με την προοπτική να σκεφτώ κπ θέματα διαφορετικά, να αλλαξω απόψεις σε άλλα, αλλά και να σκεφτώ κάποια άλλα που ούτε καν μου ειχαν περάσει από το νου.
Και να θέσω την προσωπική μου γνώμη σε αυτό το σημείο: για μένα επιστήμη είναι ένας τομέας ο οποίος ερευνά κάτι διεξοδικά, με βάσει κάποιες πηγές (δλδ το βλέπει το θέμα στην πορεία του χρόνου), καταγράφει παρατηρήσεις, διενεργεί πειράματα αν αυτό είναι δυνατό (δεν είναι πάντα...) και τελικά καταλήγει σε κάποια νέα συμπεράσματα (το βασικότερο). Και επιμένω στο τελευταίο. Είναι και ο κύριος λογος που δεν δε΄χομαι ην ιατρική ως επιστήμη. Τη βλέπω σαν το χτίστη σε μια οικοδομή, που του έχει αναθέσει ο πολιτικός μηχανικός το τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Όταν λέμε ότι έχουμε πρόοδο της ιατρικής για παράδειγμα. Τι εννοούμε ακριβώς; Μήπως δεν είναι πρόοδος της ιατρικής αλλά της βιολογίας ή κάποιων ερευνητών άλλων τομέων, που λένε μετά: αυτό μπορεί να βρει εφαρμογές στην τάδε θεραπεία! ; ακόμα και η ιδέα της εφαρμογής μιας ανακάλυψης, δεν γίνεται από κπ ιατρό, αλλά από κπ ερευνητή που κάθε άλλο παρά ιατρός είναι.
Κάποιος μου είπε: ναι, αλλά και το γεγονός ότι ο ιατρός για να βρει κ να πει τι εχει κ τι πρεπει να παρει ο ασθενής τον καθιστά επιστήμονα. Διαφώνησα λέγοντας ότι του έχουν μάθει ορισμένα πράγματα στη σχολή κι αυτός τα εφαρμόζει (και με βάση την εμπειρία). Άρα δεν κάνει κάτι μόνος του. Χρησιμοποιεί τις γνώσεις άλλων, χωρίς να προάγει την επιστήμη του.
Κάνω κάποιους λάθος συλλογισμούς;
Τι εχετε να πείτε γενικά για το όλο θέμα;