η δική μου ιστορία με το ωδείο και τα διάφορα μουσικά όργανα που έπαιζα κατα καιρούς ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια (11 περίπου).. αρχικά, το μικρόβιο το είχε η αδερφή μου και μου το κόλλησε.. με είχε εντυπωσιάσει η κιθάρα σαν όργανο, αλλά καθώς ήμουν υπερβολικά μικροκαμωμένη οι γονείς μου θεώρησαν καλό το παιδάκι τους να γραφτεί ακκορντεόν (όχι ότι το συγκεκριμένο όργανο είναι ελαφρύ, αλλά τες πα..)έπεσα σε νέα και πολύ καλή καθηγήτρια που πάνω απ' όλα ήταν φίλη μου και μετά καθηγήτρια.. είχε όμως ένα ελάττωμα! έκανε καλά τη δουλειά της! δλδ έκανε μάθημα ωδείου- κλασικά κομμάτια και όχι της παρέας! κι έτσι πέρασαν 9 ολόκληρα χρόνια..! σε καποια φάση όμως κουράστηκα και το γεγονός ότι δεν είχα χρόνο πλεον για μελέτη μπαχ, μότσαρτ και δε συμαζεύεται, τα παράτησα.. τώρα, έχω ψάξει κι έχω βρει διάφορες παρτιτούρες και βγάζω κομμάτια.. όσο για τα άλλα όργανα (κιθάρα, κλαρίνο, πιάνο) τα έμαθα σε μουσικό γυμνάσιο (τρομάρα μου!).
στην κιθάρα (2 χρ) είχα έναν καθηγητή που δεν συμπαθούσα καθόλου με αποτέλεσμα να μην έχω όρεξη να διαβάζω και τώρα απλά θυμάμαι τις χορδες (ντροπή που το λέω αυτό στο σάιτ του κιθάρα!
).
στο κλαρίνο, είχα έναν γ....ο καθηγητη ο οποίος στην ουσία δεν είχε γνωσεις! ήταν αυτοδίδακτος ο άνθρωπος(δεν ξέρω πώς τον πήρανε)κι έπαιζε κλαρίνο το "πανηγυρτζίδικο" που λέμε στα μέρη μου! εκει να δείτε! να σου παίξει η winnie "το μήλο μου κοκκινο" και το "κερκυραϊκό" και να ξεσηκωθείς να χορέψεις! έμαθα κλαρίνο κι ακόμη γουστάρω να παίζω..!
όσο για το πιανο? έγινε κατι ανάλογο με το ακκορντεόν..
τελικά, μ' ότι δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις..! συγνώμη που σας κούρασα απλά ήθελα να πω κι έγώ τον πόνο μου!
