Ήρτε και πάλι όψιμα ο νέος πατριώτης
τον έφερε η ανεμελιά ή η ασχετοσύνη?
Εν μέσω κρίσης κι οδυρμών, θρήνων τε μα και πείνης
το γλωσσικό το ζήτημα έθεσε εξ απίνης.
-"Εγώ είμαι τέκνον της ακμής και τέκνον των αρχαίων
προππάπους μου είν' ο Όμηρος, πάππος μου ο Πυθαγόρας
μα η λαμπρή μου η γενιά κρατά απ' τον Εφιάλτη,
περνά απ' τον Πεισίστρατο, τους τριάκοντα τυράνους.
Στην Μυτηλίνη κράτησε το αδελφοκτόνο ξίφος
στις Συρακούσες φύλακας των νέων της Αθήνας
που στα νταμάρια σκλάβωσαν τα φρούδα όνειρά τους
να γίνουνε κυρίαρχοι ως τις Ηράκλειες στήλες.
Σκλάβο έφερε τον Πλάτωνα στην αυλή του Διονύσου
Σκλάβους τα γυναικόπαιδα, τα ηττημένα "αδέρφια".
Μα είχε μια γλώσσα τρανή, πλουσία, με τερτίπια
την ελλαλούσε ο Άνυτος κι ο Μέλητος στο πλήθος
σαν έπειθαν τους Έλληνες να θάψουν το Σωκράτη.
Δικός μας είν' ο Πρόδικος, δικός κι ο Πρωταγόρας
δικός μας ο Αλέξανδρος, δικός κι ο Παυσανίας
δικός μας κι ο απίθανος αυτός Αναξαγόρας
που τα βιβλία του κάψανε στην πολιτεία της Ρόδου.
Δικός μας ο Ηράκλειτος, δικός κι ο Αντισθένης
δικός μας κι ο Επίκουρος κι αυτός ο Διογένης
μα η γενιά μου χάνεται στην βδελυρή "κοινή"
(π' έτσι την ονομάσανε σαν όλες τις εταίρες
εξ' όμορφες και παστρικές μα από μέσα λέρες)
Μα ξάφνου!!! Αναγενήθηκε!!! Μες απ' τις στάχτες βγαίνει
και απιθώνεται ισχυρή πα' στο Μαυροκορδάτο
Τον μέγιστο αυτόν ήρωα κι αρχαιοελληνιστή
που μέσα στ' άλλα δάνεια που φ-έσωσαν την χώρα
μας φ-έσωσε την γλώσσα μας δια της καθαρευούσης
αστράπτουσας, αμόλυντης και καθαρής γαρ ούσης
κι έδιωξ' αυτήν την βρωμερή διάλεκτο Μακρυγιάννη
που ο προδότης μίλαγε και έγραφε, χαρμάνι.
Με τέτοιους τύπους η Ελλάς δεν θα είχε προκόψει
την γλώσσα δεν κατέχανε, δεν ήτο πατριώτες."
-"Και όσοι την κατέχανε δεν ξέραν τι κατέχαν....
μου φαίνεται"
-"Τι λες αυτού? Κι εσύ απ' τους ίδιους είσαι?"
-"Άλλη η γλώσσα του Σουρρή και άλλη του Ροϊδη,
άλλη ο Τρικούπης μίλαγε, άλλη ο Παπαδιαμάντης
μην ήταν πολύ καθαρή και γλίστραγε απ' όλους?"
-"Ω παύσε!!! Άρτι κλίνε μου ειμί, λύω, αμαρτάνω
να δω πατρίδα σου ποια λες, ποιοί είν' οι πρόγονοί σου"
-"Δούλος δε ην τω πρότερον, λύω τις αλυσίδες
άρτι ελεύθερος ειμί και δεν ξαναμαρτάνω"
-"Άτιμε, πως μισώ εσέ, μισώ τους όμοιούς σου
μισώ και τους αριστερούς, τους δεξιούς, κεντρώους
την πρόστυχη γλώσσα μισώ κι όλες ταις διαλέκτους
Κρητική, Ηπειρώτικη, Ρούμελης και Τσαμπίκας
και με σπαθί αναγκάσω σας γεννήτε πατριώτες
και θα γενώ για σιγουριά ο νέος Αστυάναξ"
-"Πως πατριώτης είσαι δα, το ξέρω και το είδα
μόνο που δεν κατάλαβα ποιά είναι σου η πατρίδα!"
