Αν και με αρκετό μπλαμπλά, συμφωνούμε παπούκα. Ξέρεις πως, με διαστημικές κεραίες. Έχεις χαιρετίσματα από το πλανήτη των Ψειριάρηδων.
Το σπίτι μας γερή κατασκευή, ντεφάκτο τελευταίας τεχνολογίας,
μα έκανε ο παππάς διασκευή, το λόγια του την ώρα ευλογίας
Κι ενώ είχαν εγγυηθεί οι ειδικοί, στο μέτρο δυνατό ως αθεΐας
τα αντίκρυσαν μια μέρα ρημαδιό, ένδειξη ανθρωπίνης μ.....ας.
Μετά κρίσης, πρό Θανάτου : Καλοκαίρια και Χειμώνες περιμένω να φανείς, δάκρυα καυτά σταγόνες, θα με καίνε ως που να 'ρθεις.
Αντιλαλούνε τα βουνά, απ' της νυχτιάς το γέλιο,
προφταίνει το ξημέρωμα κι ίσα ακούει το κλάμα,
σκύβει ο ήλιος χαμηλά, να δύσει, να μαυρίσει,
κι εκείνη φεύγει τρέχοντας, μην τύχει και την κάψει.
Ταξιδεύεις, βήματα μετρημένα στα δάχτυλα,
το πολύ δυο γειτονιές, οι γραμμές στη δεξιά παλάμη,
στην αριστερή, παλιό μπουκέτο ρόδα μαραμένα,
μόνο η σκέψη γερανός, ελόβιος ο αποδημητικός.
Το όλο εγχείρημα, ονομάζω ως " Αβαβάου Παπαού ΙΙ ".