(.......... συνέχεια.............)
«Γι'αυτό ο δάσκαλος λέγεται και παιδαγωγός, γιατί ξέρει τρόπους να ξυπνά το ενδιαφέρον των παιδιών για μάθηση.
Καλός δάσκαλος δεν είναι ούτε ο παντογνώστης, ούτε αυτός που θα βγάλει περισσότερη ύλη σε λιγότερο χρόνο.
Καλός δάσκαλος δεν είναι αυτός που έχει τη γνώση, αλλά αυτός που έχει το τρόπο να τη μεταδώσει αυτή ή το ενδιαφέρον γι'αυτή.»
«Κατά τη δική μου άποψη η δουλειά του δασκάλου θα έπρεπε να έχει περισσότερο κύρος απο αυτή του γιατρού στη κοινωνία, αλλά δυστυχώς όχι μόνο δεν έχει αλλά κοντεύει να εξισωθεί με τη γραμματέα του σχολείου» (gallinule)
Πολύ σωστή τοποθέτηση, κατά τη γνώμη μου πάντα.. Ο δάσκαλος ή ο καθηγητής δεν κρίνεται από τις γνώσεις επί του αντικειμένου του, αλλά από τις γνώσεις της Παιδαγωγικής που έχει. Είναι
πρώτα παιδαγωγός και μετά φιλόλογος (λόγου χάρη).
Και δυστυχώς, είναι τόση η απαξίωση για το επάγγελμά του, που έχει να αντιμετωπίσει μαθητές που καθημερινά τον απαξιώνουν, επειδή ακριβώς τον απαξιώνουν οι γονείς τους.. Όταν λοιπόν, ο papous μιλά για ένα Κρυφό Σχολείο, ταυτόχρονα
ακυρώνει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, ακόμα κι’ αν λέει πως δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.
(Εγώ πάντως, όταν άρχισα να πηγαίνω φροντιστήριο στα μαθήματα Δέσμης, είχα παντελώς απαξιώσει τη φιλόλογο του Σχολείου, καθ’ ότι πολύ συχνά μου φαινόταν ότι ήξερα περισσότερα αρχαία από εκείνη – και πολύ καλά έκανα, στη συγκεκριμένη περίπτωση!!
Αλλά σε όποια άλλη περίπτωση, που ο εκπαιδευτικός έχει
όντως κάτι να προσφέρει, ένα δεύτερο σχολείο –κρυφό ή φανερό- τον ακυρώνει και τον ίδιο και τον θεσμό του σχολείου..)
Πιο
έντιμο θα μου φαινόταν, papou, αν έλεγες ότι προτιμάς τα παιδιά σου να παίρνουν μόνο τις δικές
σου γνώσεις και αξίες και όχι του δημόσιου σχολείου, παρα να λες ότι ταυτόχρονα με τις αξίες (μπορώ να δεχτώ οποιαδήποτε άλλη λέξη, όχι απαραίτητα συνώνυμη με την «αξία»..) του δημόσιου σχολείου, θα «βομβαρδίζεις» τα παιδιά σου με τις δικές σου πεποιθήσεις, θεωρώντας ότι καλύπτεις έτσι τα κενά που
εσύ πιστεύεις ότι υπάρχουν στη δημόσια εκπαίδευση.
Όπως και να έχει, το δεύτερο σχολείο δρα συμπληρωματικά..
Και έτσι, συμπληρωματικά, το εκλαμβάνει και ο νους του μαθητή, αναγνωρίζοντας ότι το «κανονικό», δημόσιο, φανερό σχολείο δεν είναι ικανό να του προσφέρει όσα χρειάζεται, ή όσα πρέπει – σύμφωνα με την άποψη του μπαμπά του/papou- και οδηγείται βέβαια στην απαξίωση του όλου θεσμού.. (και γι’ αυτό οι καθηγητές είναι απλά άνθρωποι που «δεν ξέρουν τι τους γίνεται» και το σχολείο είναι ένα αναγκαίο κακό και τίποτα παραπάνω..).
Και, ναι, συμφωνώ πως η εποχή μας είναι εποχή των reality, του καναπέ και της τηλεόρασης και το έχω πει και σε άλλο νήμα πως τελικά η τηλεόραση είναι αυτή που παιδαγωγεί στις μέρες μας, αλλά ο εκπαιδευτικός – παιδαγωγός μπορεί και πρέπει να βρει τρόπους να εντάξει την τηλεόραση στη διδασκαλία του.. Και, τέλος πάντων, και το χαζοκούτι παιδεία χρειάζεται για να μπορείς να επιλέγεις πότε θα το ανοίξεις και πότε όχι..!
Δεν βρίσκω άλλα να πω.. Χάθηκα κι’ εγώ στην ασάφεια του θέματος και αδυνατώ να βρω προς τα πού πρέπει να προσανατολίσω τη σκέψη και τον λόγο μου..
Κρατώ πάντως το δικό μου συμπέρασμα από όσα διάβασα..
Καλό είναι να προσπαθούμε να βελτιώσουμε αυτά που έχουμε και όχι να ιδρύουμε κρυφά σχολεία, κάνοντας του κεφαλιού μας..
Α! Και επειδή άκουσα να λέγεται για κριτική σκέψη στο Δημοτικό.. Κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον να συμβεί..
Ο άνθρωπος μαγαλώνοντας περνά από διάφορα στάδια νοητικής ανάπτυξης και η προσφερόμενη γνώση πρέπει να είναι απόλυτα προσαρμοσμένη και εναρμονισμένη με αυτά..! Πρώτη φορά βλέπω ένα προσχέδιο σχολείου (και μάλιστα κρυφού!) που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την ηλικία των μαθητών!