Τοπίο ζηλευτό με ήλιο δυνατό
και χρώματα που άλλοι έχουν διαλέξει
πορεία μια γραμμή, ο χρόνος μια στιγμή
δεν πρόλαβα μια παραπάνω λέξη
Κι έτσι λοιπόν εδώ με έχω φτάσει
γη κι ουρανός μαλώνουν ποιος θα προσπεράσει
Καρδιά που δεν αφέθηκε η αγάπη να την κάψει
διαμάντι ακατέργαστο χωρίς ποτέ μια λάμψη
ζωή που χαραμίστηκε στης λογικής τη σφαίρα
αστέρι που χωρίς ευχή συνάντησε τη μέρα
Φευγάτη σα γιορτή, στα πώς και στα γιατί
απάντηση δεν έχω δώσει ακόμα
να τρέχω όσο μπορώ, να μην καθυστερώ
και πάντα να κρατώ στα χέρια γόμα
που σβήνει αυτά που θέλησα να γράψω
μαντήλι που έσβησε το δάκρυ πριν να κλάψω
