Σα μόνιμος κάτοικος,
από καιρό επισκέπτης..
Του μυαλού oδηγός,
μου νοθεύει τις σκέψεις..
Μου κτύπησε κάποτε..
"Μου ανοίγεις..?" "Αμέ.."
Που να μη το 'λεγ'άμποτε..
Κ να ρωτούσα: "Qui est?"..
Πότε θα φύγει..?
Πες μου..Ποτέ..?
Η νηφαλιότητα λήγει,
Πολλά περνάω Monsieur..
Η ώρα λιγόστεψε,τέλεια..
Φταί'η ενοχή που με πνίγει..
Η παιδική μου αφέλεια,
και οι πόρτες που ανοίγει..