Να παραθέσω μία εμπειρία που προσφέρει ένα παράδειγμα για την άποψη των υπολοίπων εθνών της Ευρώπης για τις παρελάσεις και τα συναφή...
Πριν λίγα χρόνια φιλοξενούσα στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζα μία Τσέχα κοπέλα (τώρα διδάκτορα Νεοελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα!). Της πρότεινα τότε να πάμε στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου να χαζέψουμε, μιας και ενδιαφερόταν όχι μόνο για την ιστορία μας, αλλά και τα έθιμα και την καθημερινότητα των Ελλήνων.
Όταν είδε τα F-16, τα τανκς, τα σημαιάκια κλπ., αρχικά έπαθε ένα σοκ, και μετά παλιμπαιδισμό.
"Ουάου", είπε, "έχω να δω τόσα οχήματα και στρατιώτες μαζί από τον Κομμουνισμό!" (πήγαινε Γυμνάσιο όταν έπεσε το τείχος).
Στη συνέχεια μου εξήγησε ότι τέτοια πράγματα είναι αδιανόητα για την Τσεχία του σήμερα, όπως φυσικά και για τη Γερμανία (όπως έμαθα σπουδάζοντας και συνομιλώντας με ανθρώπους εκεί), και για το Βέλγιο (επίσης).
Δεν είδα να αμολάνε οι Γάλλοι το μισό στρατό στο δρόμο για να γιορτάσουν τις Βερσαλλίες. Συναυλίες, ομιλίες, γιορτές, ναι. Παρελάσεις όχι.
Δεν είδα τους Ολλανδούς να βάζουν τα εξάχρονα παιδιά τους να παρελαύνουν με ομοιόμορφες στολές (τι φασισμός και αυτός, η στολή) για την Ημέρα της Βασίλισσας. Να γιορτάζουν όλοι στα πορτοκαλί σε όλες τις πλατείες και τους κεντρικούς δρόμους, ναι. Μαθητικές παρελάσεις με φασαρίες τύπου "μη-μας-πάρει-τη-σημαία-ο-(αριστούχος)-Αλβανός" όχι.
Μη βιαστείτε να πείτε ότι αυτοί δεν είχαν αντίσταση, δεν είχαν τόσα θύματα, δεν έχουν επετείους κλπ. γιατί κάνετε λάθος.
Επισης μη βιαστείτε να πείτε ότι λέω "καλύτερους" τους άλλους λαούς, γιατί προφανώς ούτε αυτό κάνω.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γιορτάσεις μία εθνική επέτειο, και οι παρελάσεις για εμένα δεν ταιριάζουν σε μία δημοκρατία του 21ου αιώνα.
Άρα, για να γυρίσουμε on-topic, το θέμα είναι αν ο συγκεκριμένος τρόπος εορτασμού/απόδοσης τιμής στους προγόνους κλπ. είναι ο ενδεδειγμένος, και όχι αν πρέπει να υπάρχει εορτασμός ή επέτειος γενικά. Άλλη (πιο μεγάλη) κουβέντα αυτή.