Το βλέμμα σου μου χαράζει το μυαλό
σαν το γυαλί που έσκιζε το χέρι μου
καθώς έσφιγγα θολωμένος το ποτήρι
του τελευταίου κρασιού που ήπιαμε μαζί
Θυμάμαι την τελευταία λέξη που μου είπες
πριν τα χείλη σου δηλητηριαστούν
και μου δώσουν απλόχερα σαν δώρο γλυκό
το φαρμάκι της πιο πικρής σκέψης σου
Άπλωσα το χέρι μου να μου δώσεις δανεική αγάπη
κι εσύ μου πέταξες ένα αντίο
για να προσπεράσεις βιαστικά μές στο κρύο
έναν ζητιάνο, σακάτη από τον πόλεμο του έρωτα σου
Άραγε πες μου πόσο θα αντέξεις μακρυά
από αυτόν που πιο πολύ μίσησες
και πόσο θα γελάσεις δίπλα
σε ότι πιο πολύ ονειρεύτηκες να καταστρέψεις
Κλέινω τα μάτια μου για να σε ονειρευτώ
μήπως και μπορέσω και σε χάσω
σαν τα όνειρα που χάνονται όταν ξυπνάς
από τον λήθαργο άλλης μιας μοναχικής νύχτας
