...Γιατί μπορεί πολλές φορές να απογοητευτείς από το άτομο αυτό γνωρίζοντας το από κοντά και η ιδανικη εικόνα που έχεις σχηματίσει στο μυαλό σου γι αυτόν να μην ισχύει. Και να τον απομυθοποιήσεις αμέσως. Άρα είναι καλύτερο απλώς να τον ξέρεις μέσα από τα τραγούδια του; Και που ξέρεις, ίσως κάποτε να τον γνωρίσεις στο άσχετο...
...φυσικά και μπορεί να απογοητευτείς! Το ότι σου αρέσει το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός καλλιτέχνη δεν σημαίνει πως θα σου αρέσει και ο χαρακτήρας του! Και δεν είναι και καθόλου απαραίτητο! Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Πες πως έχεις μια δουλειά στην οποία έχεις προσλάβει έναν εργαζόμενο, ο οποίος έχει άριστα αποτελέσματα στο πόστο του. Αυτό σημαίνει πως θα μπορούσατε να ταιριάξετε και να γίνεται και φίλοι κολλητοί? Όχι! Καλό θα ήταν να ξεχωρίζουμε κάποια πράγματα. Ο καλλιτέχνης, αυτό που οφείλει είναι να κάνει καλά, σοβαρά και αξιοπρεπώς τη δουλειά του. Στόχος του είναι να δημιουργήσει τέχνη η οποία θα περάσει στον κόσμο και θα δημιουργήσει συναισθήματα. Τον αν σαν χαρακτήρας είναι αρεστός, μάλλον θα έπρεπε να αφορά περισσότερο τον στενό του κύκλο. Όσο για την απομυθοποίηση, να σου πω πως το κακό ξεκινάει από την μυθοποίηση. Κακώς γίνεται και εύλογα, εάν «πλησιάσεις» το πέπλο θα νιώσεις πως θα πέσει…μιας και δεν υπήρξε ποτέ (ακόμα κι αν κάποιοι καλλιτέχνες το επιδιώκουν).
Σχετικά με τα αυτόγραφα και τις φωτογραφίες τώρα. Ο καλλιτέχνης, πάνω απ’ όλα είναι άνθρωπος. Έχει αισθήματα, αδυναμίες, προβλήματα. Όλα αυτά οφείλει να μην τα εκθέσει την ώρα που κάνει τη δουλειά του. Ο ακροατής δεν υποχρεούται να βλέπει ξινισμένα μούτρα ή κακοκεφιές, δυσανασχέτιση και βαρεμάρα. Αυτά τα θεωρώ
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ εφόσον ένας καλλιτέχνης επι σκηνής έχει στόχο την επικοινωνία με τον ακροατή. Όταν όμως η «παράσταση» τελειώσει, έχει κάθε δικαίωμα να θέλει να κάνει ή να
μην θέλει να κάτι
ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Γιατί εκείνη τη στιγμή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας απλός άνθρωπος όπως όλοι, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να είναι κακόκεφος, να τον έχει πιάσει ανασφάλεια, αγοραφοβία, πονόδοντος ή στεναχώρια για κάποιο προσωπικό του θέμα, πράγματα τα οποία είναι εντελώς ανεξάρτητα από κάθε επιτυχία. Πιστεύω πως αρκετοί από αυτούς που διαβάζουν αυτό το θέμα, καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά όλα αυτά που λέω…!!!
Κάτι τελευταίο.
Εχω γνωρίσει καλλιτέχνες από κοντά. Άλλοι επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες μου…άλλοι όχι. Και βέβαια για τους δεύτερους, η ευθύνη ήταν μάλλον δική μου λόγω των χ προσδοκιών μου!! Επίσης, έχει τύχει να μιλήσω με καλλιτέχνες μια-δυο-τρεις φορές και κάθε φορά να είναι διαφορετικοί. Όχι ως άνθρωποι φυσικά (αυτό θέλει πολλή συναναστροφή για να το καταλάβεις) αλλά πάντα σχετικά με τη διάθεση και τη συμπεριφορά τους. Άλλοτε χαμογελαστοί και ομιλητικότατοι και άλλοτε χωρίς όρεξη για πολλά πολλά. Που το περίεργο?? Σε όλους δεν συμβαίνει??
Ας κρίνουμε λοιπόν τους καλλιτέχνες για τις μορφές τέχνης που μας προσφέρουν και όχι με κριτήρια άλλα, τα οποία καλό θα ήταν να ψάξουμε να τα βρούμε σε άτομα του πιο στενού-φιλικού κλπ κύκλου μας
