Ουφ..
Είπα να μην ασχοληθώ με αυτό το θέμα (γιατί είμαι και ανώτερος άνθρωπος και δεν μπορώ
ν'ασχολούμαι με μικρότητες), αλλά αυτό το μικρό κόκκινο διαβολάκι στον αριστερό μου ώμο
δεν με άφησε τόσες μέρες, ούτε για μια στιγμή, ήσυχη προτρέποντάς με να γίνω κακιά και
να ξεχάσω, μια και καλή, τη γλυκύτητα και την ηρεμία του προσώπου μου..!
Κάναμε πολλές διαπραγματεύσεις..
Απο τη μια το αγγελάκι να μου λέει να μην ξεχάσω τους καλούς μου τρόπους...
Απο την άλλη το κοκκινωπό τέρας να επιμένει να απλώσω τη δηλητηριώδη γλωσσίτσα μου...
Έφυγαν μέρες έτσι..
Μήτε το φτερωτό αγγελούδι κατάφερνε να με αποτρέψει, μήτε και το μικρό δαιμονιάκι να με
στείλει ευθύς στο θέμα τούτο να σπείρω ζιζάνια και κακίες!
Τελικά... (μετά απο πολλή προσπάθεια..

) τα βρήκαμε κάπου στη μέση..
Συμφωνήσαμε, λοιπόν, να μπω.. να πω μια βλακεία.. και να φύγω!

Έτσι, ούτε την υπέροχη γλυκύτητά μου χάλασα, μα ούτε και κατινο-κακίστρω έγινα!
(... γιατί είμαι και ανώτερος άνθρωπος και δεν μπορώ να ασχολούμαι με μικρότητες..)