Είναι, δόξα τω Θεώ, πολλές οι όμορφες στιγμές και δεν έχω κανένα παράπονο που υπήρξαν και πολλές άσχημες, διότι τις όμορφες στιγμές μόνο θυμάμαι όταν έχω αναμνήσεις, τις άσχημες τις κρατάω όταν θέλω να σκεφτώ λογικά και να αποφύγω λάθη στο μέλλον.
Ξενύχτια ή ξύπνημα με μια όμορφη κοπέλα, κέφι και χαβαλές με φίλους, μουσικά όνειρα, συναυλίες (ακροατής ή στο σανίδι), παίξιμο κιθάρας με φίλους ή μόνος, απλά αλλά ουσιαστικότατα πράγματα. Θα μοιραστώ όμως μαζί σας αυτό, διότι είστε τεφαρίκια παιδιά, παρόλο που θα ακουστεί παράξενο και δεν κολάει στο φόρουμ (αλλά όποτε θέλω να το μοιραστώ το μοιράζομαι με ανθρώπους που ξέρουν να νιώθουν, και έτσι κολάει με το φόρουμ αυτό). Στις 23/11/2004 μπόρεσα και κατάλαβα ικανοποιητικά ένα θεωρητικό πρόβλημα (οικονομική θεωρία - σας είπα, άσχετο με το φόρουμ) που με βασάνιζε συγκεκριμένα από τις 8/10/1997 (κρατάω πλήρες ημερολόγιο). Δεν ξέρω αν θα χρησιμεύσει σε τίποτα αυτό που κατάλαβα, αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά εκείνης της μέρας, με έχει χαράξει...
