Έχεις δει μήπως εσύ να χτίζονται πολλοί Παρθενώνες κι Ολυμπίες στο πέρασμα των αιώνων; Ή τα έχουμε και σε περίσσευμα κι αδιαφορούμε αν θα τα πάρει ο Χάρος;
Ας καταλάβουμε κάτι...όταν γίνεται πόλεμος, μερικές φορές πρέπει να πάρεις αποφάσεις που είναι σκληρές και διόλου επιθυμητές, προκειμένου να περισώσεις κάτι που υπερέχει -στην εκτίμησή σου- σε αξία, σε σχέση με αυτό που καλείσαι να θυσιάσεις. Αν ξέρεις φερ' ειπείν πως θυσιάζοντας 10 άντρες, μπορείς να σώσεις 1000 άλλους, το πιθανότερο είναι να καταλήξεις σε μια τέτοια απόφαση, ακόμα και με βαρύτατη καρδιά.
Δε θα χαρώ λοιπόν στην ιδέα της απώλειας κάποιων σπιτιών, το μόνο σίγουρο. Θα λυπηθώ όμως διπλά όταν θα δω να ζώνουν οι φλόγες ένα "κτίσμα" που αποτελεί πολιτιστικό σύμβολο παγκόσμιο και παρακαταθήκη 2500 ετών, σε σχέση με το 3αρι του κυρ Μήτσου, για το οποίο φυσικά και θα απαιτήσω, έστω κι εκ των υστέρων, να κάνει η πολιτεία το χρέος της. Άλλωστε όλοι εδώ μέσα καταθέτουμε τη δική μας ιδεατή λύση. Από το να σωθούν τα σπίτια και να καεί ο τάδε ναός, προκειμένου να τον ξαναχτίσουν ως ρέπλικα, προτιμώ να ακολουθηθεί η άλλη πορεία.
Μερικά πράγματα απλώς δεν ξαναγίνονται κι έχουν κερδίσει το στοίχημα με το χρόνο. Ας κάψουμε λοιπόν τη Guernica, τη Mona Liza, το Louvre, το Taj Mahal, το Δαβίδ του Michelangelo και τόσα άλλα αριστουργήματα της ανθρώπινης διανόησης και της ανάγκης μας να υπερβούμε το υλικό και να αγγίξουμε τη θέωση...με την πρόοδο της τεχνολογίας, τα αντικαθιστούμε σε χρόνο dt και δεν τρέχει κάστανο.
