Απέραντη μιζέρια και θάλασσες πτωμάτων
Είναι η ιδέα που έχουνε αυτοί!
Σαν αναλώσιμοι πρεπεί να γεννηθούμε
Σαν υποτακτικοί πρεπεί να ανατραφούμε
Σαν ζωντανοί νεκροί πρεπεί να εργαστούμε
Ανύμποροι,κουφοί,τυφλοί να εξαφανιστούμε
Με πρέζες πρόσκαιρης χαράς,πλαστικής ευτυχίας
Προβάλλουν την ιδέα τους αυτοί!
Σαν τρόφιμοι,να ενταχθούμε
Σαν μηχανές,να αλληλεπιδρούμε
Σαν ζώα,να αναπαραχθούμε
Γυμνοί απο αισθήματα,να ερωτευτούμε
Μα όταν τις επιθυμίες μας ακούμε...
Και βίαια στα αισθήματά μας αφεθούμε...
Στα όνειρα μας θα ανταποκριθούμε...
Τότε με σκέψη καθαρή,αθώα καταστρεπτική
Και πρωτόγνωρη δίψα για ζωή
Για εσάς θα είναι κακά τα νέα
Και γι αυτό που ονομάζετε εσείς ιδέα...ιδέα...ιδέα!
Ιδέα της επιβολής,του κράτους της υποταγής
Ιδέα της καταστολής,συναισθημάτων και ψυχής
Ιδέα που επιβάλλατε,με ψέμματα και βία
Ιδέα που εσείς,αποκαλείτε κοινωνία...
υγ αυτο ειναι πανω κατω το υφος που προτιμω να γραφω,ισως γι αυτο κραταω πολυ προσωπικους τους στιχους μου
