Όταν σε πρωτοαντίκρυσα
έχασα την λαλιά μου
ποτέ ξανά τέτοια ομορφιά
δεν είδε η ματιά μου
Ίσως να ήμουνα δειλός
ίσως και γερασμένος
μα από αισθήματα γερός
τρελλός και πεινασμένος...
Πέρασε γρήγορα ο καιρός
και πόνεσε η ψυχή μου
γιατί σε ήθελα πολύ
μικρή Ανατολή μου
Τώρα πια άλλος σε φιλά
και άλλος σ' αγκαλιάζει
στη σκέψη αυτή πεθαίνω εγώ
μα εσένα δεν σε νοιάζει
Σου εύχομαι από καρδιάς
πολύ να αγαπήσεις
όπως σ'αγάπησα εγώ
και μη με λησμονήσεις...
[/color]
