Στιχοσκουπιδοτοπος

[rakenditos]

Για Δειπνο στα Βατραχια




Μες στου παρκου μας την λίμνη
που συχναζαν τα βατραxια
αν καθησεις μ ησυχια
στα απεναντι παγκακια

βρεκεκεξ  αν τους φωνξεις
και φουσκωσεις το προγουλι
καταπιεις και καμια μυγα
να αφησουν το κρυφτουλι

θα μπορεσεις να τα πεισεις
πιο κοντα λιγο να ρθουνε
και τραπεζι να σου στρωσουν
μες στα νουφαρα που ζουνε

να βουτηξεις στα νερα τους
και τις βατραχοζωες τους
να σου πουνε ιστοριες
κι ολες τις συνηθειες τους

φτανει να σαι ο εαυτος σου
και μπορεις μη μου κομπιαζεις
σα σε βλεπω πιστεψε με
βερος βατραχος μου μοιαζεις

η κοιλια σου διαβατηριο
βλεμα που χεις κοιμισμενο
για κουνουπια καθε βραδυ
θα σε εχουν καλεσμενο

ετσι μπλεχτηκα κι ο ιδιος
διχως να το κυνηγαω
στα λασπονερα ριγμενος
που μου στησαν για να φαω

γυρω γυρω απ το τραπεζι
ο μαμπας στη κεφαλη του
η μαμα και τα παιδια τους
ενας φιλος και η καλη του

μ ενα υφος βατραχισιο
και ηλιθιο μασουσαν
καταπινανε με παθος
και ποτε τους δε μιλουσαν

ο καθενας σ ενα φυλλο
στο καβουκι του κλεισμενος
εβγαζ εξω τη γλωσσαρα
και ρευοταν χορτασμενος

φτανει να σαι ο εαυτος σου
και μπορεις μη μου κομπιαζεις
σα σε βλεπω πιστεψε με
βερος βατραχος μου μοιαζεις

η κοιλια σου διαβατηριο
βλεμα που χεις κοιμισμενο
για κουνουπια καθε βραδυ
θα σε εχουν καλεσμενο

κι αφου αφαγα λιγακι
απο την σπεσιαλιτε τους
ειπα μηπως τη κουβεντα
αναστησω στο τεκε τους

"βρεκεκεξ μωε βατραχια
πειτε μου πως τα περνατε
ολη μερα μες στη λιμνη
δε βαριεστε να γυρνατε?"

μ αυτα δε καταλαβαιναν
και ηλιθια κοιτουσαν
να πεινανε και να τρωνε
μαλλον δε θα σταματουσαν

κι αφου ειπα κατι ακομα
διαλογο να ξεκινησω
μου ρευτηκανε στα μουτρα
κι ειπα να το σταματησω

φτανει να σαι ο εαυτος σου
και μπορεις μη μου κομπιαζεις
σα σε βλεπω πιστεψε με
βερος βατραχος μου μοιαζεις

η κοιλια σου διαβατηριο
βλεμα που χεις κοιμισμενο
για κουνουπια καθε βραδυ
θα σε εχουν καλεσμενο

ετσι εμαθα στ αληθεια
τι ζητανε τα βατραχια
σα ρεμβαζουν ξαπλωμενα
στης λιμνουλας μας τα βραχια

κατιτι δως τους να φανε
και χαρουμενα θα γινουν
για ιστοριες και ταξιδια
φραγκο φιλε μου δε δινουν

στα βρωμονερα αφημενα
ξεχασαν και να μιλανε
ετσι τα μαθαν γυρινους
φτανει να χουνε να φανε

κι αν σου φαινεται αστειο
κι αλλος κοσμος των βατραχων
και νομιζεις πως διαφερεις
απ τους πριγκηπες των βραχων

φτανει να σαι ο εαυτος σου
και μπορεις μη μου κομπιαζεις
σα σε βλεπω πιστεψε με
βερος βατραχος μου μοιαζεις

η κοιλια σου διαβατηριο
βλεμα που χεις κοιμισμενο
για κουνουπια καθε βραδυ
θα σε εχουν καλεσμενο

[MACMISIAS]

Απλά φανταστικό!!! : : :

[rakenditos]

Ασμα ατιτλο, , ηρωικο και πενθιμο εξαιρετικα αφιερωμενο σε ολους τους σκουπιδοστιχοπλοκους και δη στον εταιρο σκουπιδοστιχοκαλλιεργητη του αυτου δικτυακου τοπου....ατιμη ζωη.....

Ξερω πως πρεπει επιτελους να αλλαξω
και την ζωη αυτη να παρω σοβαρα
στις θεωριες σου το νοημα να ψαξω
και να σωθω μεσα σ αυτην την συμφορα

Σε μια τραπεζα ανηκω σιχαμενη
και στ ασφαλιτη μου χορευω τον ρυθμο
στης εταιριας το λογοτυπο δεμενη
ολ η ζωουλα μου τραβαει στον χαμο

Μα εγω σου γραφω δυο στιχακια να γελανε
και μ ενα υφος τοσο αστειο , παιδικο
μην μου λυπασαι τι σε νοιαζει κι αν μας φανε
θα ναι το μονο μας αθωο μυστικο

πως στου πολεμου τον αιωνα ξεχασμενοι
απο την μαχη παλι καναμε κοπανα
και σ ενα αυτονομο απογευμα κρυμμενοι
παιζαμε μπαλα σε μιαν ερημη αλανα

Ξερω πως πρεπει επιτελους να αλλαξω
και τις ευθυνες που ζητας να φορτωθω
το μελλον πρεπει σοβαρα να το κοιταξω
κι απο τα νυχια αυτης της χωρας να σωθω

Της μοναξιας μας το θηριο να νικησω
σ ενα παραλογο τρυπακι σαν και αυτο
μου λες οι αντρες πως ποτε δε κανουν πισω
τι κι αν να πεσουνε τους ητανε γραφτο

Μα εγω σου γραφω δυο στιχακια που μιλανε
για ενα ονειρο που εμεινε μισο
σαν τα σκουπιδια που απερισκεπτα πετανε
οτι δε μοιαζει να γυαλιζει σα χρυσο

κι αυτο κοιταει δακρυσμενο διχως τελος
ονειρο να ναι ξεχασμενο παιδικο
απ της αναγκης μασ αλιμονο το βελος
πεφτει παραλυτο σ αυτον τον πανικο

Ξερω πως πρεπει επιτελους να αλλαξω
και τη σφαγη αυτη να παρω σοβαρα
μα ελα ασε με αν θελεις να σου φτιαξω
δυο στιχακια τετοια ακομη μια φορα

της μοναξιας μας το θηριο να νικησω
με ενα προχειρο ταγουδι σαν και αυτο
ενα χαμογελο στα χειλη σου ν αφησω
και στο φιλι σου απο τον κοσμο να κρυφτω












Ξερω πως πρεπει επιτελους να αλλαξω
μα εγω λυπαμαι να αλλαξω δεν μπορω
τι κι αν φοβασαι πως σε λιγο θα βουλιαξω
αυριο ντυσου θα σε παω για χορο

[x-versous]

Το πρώτο επίσημα γραμμένο ραπ του Στιχοσκουπιδότοπου

Τίποτα δεν με πειράζει τίποτα δεν με χαλάει
τίποτα δεν με τρομάζει τίποτα δεν με πονάει
τίποτα δεν με αγγίζει τίποτα δεν με ορίζει
τίποτα δεν θέλω πια  τίποτα να με στηρίζει
έχω κότσια νου και μπράτσα
έφαγα απ την μοίρα μπάτσα 
μα πετιέμαι μάγκα άτσα
σπάνια σου λέω ράτσα
κοίτα με και κόψε φάτσα

πέρασα το πέρασμα το νου μου κάνω κέρασμα
τις γνώσις κάνω σάλπισμα
να τις κρατήσω ντράπηκα
και τράπηκα στην μόνη ζώσα λύση
να αφήσω επιτέλους το στόμα να μιλήσει
η μάλλον να λαλήσει σε όλα παίζει κρίση
καταστροφή στην φύση ανίκανος ο άνθρωπος
πια να επικρατήσει
πόλεμοι φόνοι μίση
υπάρχει και ισότητα μα κάποιοι είναι πιο ίσοι
δεν λέει να γυρίσει
και μάγκα ο φτωχός ποτέ δεν θα γ**ίσει
εντείνετε η χρίση κι εμπόροι γίναν Κροίσοι
αυξάνεται η ζήτηση (δεν μιλάω για χασίσι)
πίστεψε τα λόγια μου και αν δεν πιστεύεις ρώτα
μα στου κουφού την πόρτα
χτυπά πιο δυνατά την γ**ημένη πόρτα
άλλαξε πλέον ρότα γίνε όπως πρώτα
αγαπά και τον διπλανό δεν θέλει καν Ιδρώτα
χαμήλωσε τα φώτα και άσε τα αμέρωτα
πρωτόγονα σου ένστικτα να σβήσουν στο σκοτάδι
κοσμογονίας χάδι η ανεξίτηλο σημάδι
αφήνει η κάθε σκέψη στο μυαλό μου κάθε βράδι


Θα το δώσω στους Goin' Through και θα γίνω φίρμα γιοοοοοοοοοοοοο

[rakenditos]

καλα μιλαμε το πραγμα αρχιζει να σοβαρευει τωρα...ρε λες να κανω στροφη στην καριερα μου και να απαρνηθω τα σκυλαδικα για το ραπινγκ?
οσο για το ασμα σου ενα μονο εχω να πω : τα σπαει!!  (ετσι το λεμε ειμεις οι ραπαδες)

γιο!

[papous]

Μα εγω σου γραφω δυο στιχακια που μιλανε
για ενα ονειρο που εμεινε μισο
σαν τα σκουπιδια που απερισκεπτα πετανε
οτι δε μοιαζει να γυαλιζει σα χρυσο

"Καλή τύχη γεια χαρά σου
μην πετάς τα όνειρά σου
μην τα δω ποτέ στον δρόμο και σε λυπηθώ"

[rakenditos]

ναι καλα..χαιρω πολυ...

[rakenditos]

Ζωη στο χωριο

(ασμα βουκολικο και πενθιμο , αφιερωμενο σε μια πολη που θελει να φυγει

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=66049.msg509279#msg509279

και σε ολες τις αλλες που ψαχνουν ακομα εναν τροπο)



Και ειναι που καθε πρωι
με ξυπναει ο ηχος μιας σπασμενης εξατμισης
και σηκωνομαι βριζοντας
γεματος με νευρα.

Ο θολος ουρανος
που αναπνεω με φοβο.
Και η ζεστη.

Σκουπιδι που λιωνει
η μυρωδια της ασφαλτου.

Και δεν σας το κρυβω
πως ειναι και οι ανθωποι

σαν σκουροι υπνοβατες
σε αφυσικη σταση.

Α, και αυτα τα χαμογελα
κονσερβα ληγμενη
και φατσες παρομοιες
τα ρουχα με στυλπαγκοσμιας φιρμας.

Και ειναι τα φωτα.

Η ισως ειναι απλως
που δεν αντεχω με τιποτα
ν ακουω τσιφτετελι.

Ζωη στο χωριο
στ αληθεια ανυποφορη.

Ζωη στο χωριο
πνιγμενη στην βρωμα.

[Neikos]

στο χωριο ε?? για ελα μια βολτα απο την αθηνα να δεις....

[gkou]

Το πρώτο επίσημα γραμμένο ραπ του Στιχοσκουπιδότοπου

Τίποτα δεν με πειράζει τίποτα δεν με χαλάει
τίποτα δεν με τρομάζει τίποτα δεν με πονάει
τίποτα δεν με αγγίζει τίποτα δεν με ορίζει
τίποτα δεν θέλω πια  τίποτα να με στηρίζει
έχω κότσια νου και μπράτσα
έφαγα απ την μοίρα μπάτσα 
μα πετιέμαι μάγκα άτσα
σπάνια σου λέω ράτσα
κοίτα με και κόψε φάτσa
πέρασα το πέρασμα το νου μου κάνω κέρασμα
τις γνώσις κάνω σάλπισμα
να τις κρατήσω ντράπηκα



που είσαι ρε Nivoooooooo!τέλειο!

[mantinada]

Καλησπέρα σας παιδάκια
κι εκλεκτά μου φιλαράκια
ίσως να μη σας γνωρίζω
μα δεν παύω να ελπίζω...

Ένα χρόνο μπαινοβγαίνω
στο kithara το καημένο
γράφω στίχους και στιχάκια
της ψυχής παραπονάκια...

Κι όμως...

Πρώτη μου φορά απόψε
άνοιξα αυτό το θέμά
κι όσα διάβασα σας λέω
μου φανήκανε σαν ψέμα...

Ήξερα, πολύ ταλέντο,
κρύβεται μες στις σελίδες
απ' ανθρώπους που της τέχνης
αυριανές είναι ελπίδες...

Χίλια μπράβο κι άλλο ένα,
υπερβολική θα γίνω,
μα τ' αξίζετε νομίζω
και στο όνομά σας πίνω...

Και κερνώ άμα το θέτε,
της πατρίδας μου το πιώμα,
τσικουδιά από τις λίγες
μα μη γίνουμε και λιώμα...

Διαύγεια ο νους να έχει
και τις λέξεις να προσέχει,
κι άλλους στίχους για να γράψει
όσα ζει να περιγράψει...

Κλείνω τώρα τα ματάκια,
καληνύχτα φιλαράκια,
κι εύχομαι όταν ξυπνήσω
κι άλλα τέτοια ν' αντικρίσω...

[rakenditos]

Καλως ηρθες μαντιναδα
μες στων στιχων των καιαδα
που πετιουνται αφορισμενοι
στιχοι προχειρογραμμενοι

μιας τεχνης ξεχασμενης
λιγο αστειας και θλιμμενης
υπηρετες και κομπαρσοι
λογια που χουν παρακμασει

οσα αβιαστα μας ρθουνε
και φοβουνται μην χαθουνε
μες στης νορμας τους κανονες
συναντουν εδω θαμωνες

που βαριουνται το ενταξει
της ευπρεπειας την ταξη
και ζητανε στα χαμενα
λογια που ναι πεταμενα

σαν σκουπιδια σε μια χωρα
που ξερναει ολη την ωρα
life style και μια λαμψη
που γυρευει να μας χαψει

στην συνηθεια και το ψεμα
κι ισως ετσι παει  το θεμα
πως να φευγεις απο ετουτα
και να κανεις αλλα γουστα

με δυο προχειρα στιχακια
λογια αστεια ,ποιηματακια
που μιλανε για εσενα
και δε ντρεπονται κανενα

αυτο μαλλον ειναι ολο
ν απαρνεισαι καθε ρολο
και με γελιο τον καημο σου
να τον κανεις συνεργο σου

σε μια φαρσα να τυλιξεις
του καιρου τις εξελιξεις
την συνηθεια και το ψεμα
με ενα αθωο παλι βλεμα

σαν παιδι να αραδιασεις
για αυτο κοιτα μην ξεχασεις
μαντιναδα να μας γραψεις
κατι απ ολα να μ αναψεις

για να γινεις πια δικη μας
μιας κι αληθεια ειναι κριμας
να μην παιζεις εδω περα
και να μπαινεις καθε μερα!

[x-versous]

Και συνεχίζω την καριέρα μου σαν μεγάλος ράπερ λέγοντας …


Ένα γιατί έχω μπροστά και ένα αλλά απο πίσω
Με ένα μπορεί και ένα επειδή κοντεύω να λαλήσω
Για αυτό θα βάλω σε σειρά ότι μπορώ και θέλω μπας
Και μπορέσω μέσα μου στα ίσια του να φέρω το μπουρδ#λο

Σε αυτή την δεύτερη στροφή θέλω να σε ρωτήσω
Έτσι δυο τρία πράγματα μήπως και σε νοήσω
Απάνα μου ειλικρινά μην κρύψεις την αλήθεια
βαρέθηκα από παντού ν ακούω παραμύθια

γιατί βρίζεις τις γκόμενες αφού θες να γ**ίσεις?
Γιατί τις λες πουτ@νες προτού να τις γνωρίσεις?
Γιατί σε βλάχους βιαστές μαλ**α δίνεις εύσημα?
Γιατί βρίζεις το ι.κ.α αφού δεν έχεις ένσημα?
Γιατί βρίζεις τις τράπεζες και υστέρα παίρνεις δάνειο?
Και στα βαθιά γιατί βουτάς αφού δεν ξέρεις μπάνιο ?
Γιατί μας κάνεις τον τρελό αν τα έχεις 400?
Γιατί δεν λες αυτά που θες ?χεις μεγάλη γλωσσά!

Ψιλά τα χέρια που**η  ίσιωσε τα πόδια σου
Άνοιξε τα μάτια σου και στήριξε τα λόγια σου
Έχεις τα @ρχίδι@ να το κάνεις μην κωλώνεις
Σταμάτα να γαυγίζεις και άρχισε να δαγκώνεις


Ρε αν δεν φάω ντομάτες...  μπα δεν την βγάζω καθαρή!!! …

[/b]

[gkou]

Ε, όχι και ντομάτες!Γράφεις πολύ ανώτερα από πολλούς άλλους Έλληνες ράπερς...Ονόματα δε λέμε...Δε τα μελλοποιείς λέω εγώ καλύτερα;

[rakenditos]

καλα , mc-x , νομιζω οτι εισαι παρεξηγημενο ατομο! ποιος nivo (αληθεια και τον παππου του ετσι τον φωναζαν?)
 και βλακεις μου  λετε!!versous και τα μυαλα στα καγκελα!
γιο!!!!!

αλλα ρε παιδια μας λειπει ακομα το ποπ στοιχειο....και δεν βλεπω κινηση...

[x-versous]

αλλα ρε παιδια μας λειπει ακομα το ποπ στοιχειο....και δεν βλεπω κινηση...

Pop ε; θα το κοιτάξω

[x-versous]

Να και το ποπ κομμάτι μας

Το δικό μου

Με είπες άχρηστο ψεύτη και άλλα τόσα στραβά
Είπες πώς δεν σε νοιάζω και να φύγω αλλά
Μην ξεχνάς όπως είμαι ήμουνα και παλιά
Και αφού εγώ δεν αλλάζω ψάξου σε άλλη μεριά

Με είπες βλάκα και αλήτη και άλλα τέτοια πολλά
Ότι είμαι σαν λέτσος και έχω χάλια μαλλιά
Μην ξεχνάς όπως είμαι ήμουνα και παλιά
Με μια ανεπαίσθητη μικρή διαφορά.
®
Δεν έχω πια αυτοκίνητο αλλά εσύ έχεις (το δικό μου)
Δεν έχω ούτε ακίνητο αλλά εσύ έχεις (το δικό μου)
Δεν έχω κολλητό αλλά εσύ έχεις (τον δικό μου γκόμενο)
Δεν έχω ούτε καν ψυχή αλλά εσύ έχεις (την δική μου)


Μην ξεχνάς όπως είμαι ήμουνα και παλιά
Με είπες βλάκα και αλήτη και άλλα τέτοια πολλά
Ότι είμαι σαν λέτσος και έχω χάλια μαλλιά
αφού εγώ δεν αλλάζω ψάξου σε άλλη μεριά


Με είπες άχρηστο ψεύτη και άλλα τόσα στραβά
Είπες πώς δεν σε νοιάζω και να φύγω αλλά
Μην ξεχνάς όπως είμαι ήμουνα και παλιά
Με μια ανεπαίσθητη μικρή διαφορά.

[gkou]

"Δεν έχω πια αυτοκίνητο αλλά εσύ έχεις (το δικό μου)
Δεν έχω ούτε ακίνητο αλλά εσύ έχεις (το δικό μου)
Δεν έχω κολλητό αλλά εσύ έχεις (τον δικό μου γκόμενο)
Δεν έχω ούτε καν ψυχή αλλά εσύ έχεις (την δική μου)"


όλα τα λεφτά!!!

[papous]

και μετά από τον ποπ
κάθενα κορίτσι θέλει
να του πιάσουν τσιφτετέλι

Ήξερα, πολύ ταλέντο,
κρύβεται μες στις σελίδες
απ' ανθρώπους που της τέχνης
αυριανές είναι ελπίδες...

πήδες πήδες πήδες πήδες
πήδηξες μα δεν τις είδες
ήτανε ελπίδες χτες
σήμερα είναι αρπαχτές

[x-versous]

πήδες πήδες πήδες πήδες
πήδηξες μα δεν τις είδες
ήτανε ελπίδες χτες
σήμερα είναι αρπαχτές
[/b][/i][/center]

 

[mantinada]

Αχ pappouλη συγκινούμαι
που τους στίχους μου διαβάζεις
και με περισσό ταλέντο
αποφθέγματα μοιράζεις!

Χαίρομαι πολύ σου λέω,
έτσι μου 'ρχεται να κλαίω,
όμως θα συγκρατηθώ,
δε βολεί να ξεβαφτώ!

 

[rakenditos]

    ...........



Ωρα αργη δε κατεβαινει

μα πως να πω ,
πως να την πω

Λεξεις μικρες ,κομποι δεμενοι

και πως να πω ,
πως να την πω

Ειν ιστορια μπερδεμενη

και που να βρω
που να την βρω

Ακρη στο μυαλο πιασμενη

και που να βρω,
που να την βρω

Στην σιωπη μου μεσα μενει

κι εγω εδω
παντα εδω

Νοτα φαλτσα λυπημενη

μα εγω εδω
παντα εδω

Ποιος ξερει τι με περιμενει

και τι θα δω
που θα βρεθω

Ειναι η πολη σου θλιμμενη

και δεν μπορω
δεν την μπορω

Ειν ιστορια μπερδεμενη

και πως να πω
πως να στην πω

[rakenditos]

λιγο μολις μετα την ανακοινωση των αποτελεσματων και ΑΗΔΙΑΣΜΕΝΟΣ απο την σταση του κοινου που γυρισε την πλατη στο πολιτικου , ερωτικου και κοινωνικου περιεχομενου αριστουργημα μου "Τα ρεβυθια πα στα στηθια"
εγω , ο ρακενδυτος επιστρεφω ξανα σε αυτον τον ιερο τοπο της τεχνης για να καταθεσω τους βαθυστοχαστους στιχους μου στο βαθρο που τους αξιζει.Οριστε λοιπον.



ΤΑ ΡΕΒΥΘΙΑ ΠΑ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ


Φίλοι σωστε με -βοηθεια!
μου πουλαει παραμυθια
ερωτες και κολοκυθια
μα δε λεει την αληθεια

εχω βασανο στα στηθια
του κορμιου της τα οπισθια
που να ψαξω για βοηθεια
που με ταισε ρεβιθια

μου χει γινει πια αληθεια
εμμονή κακη συνηθεια
να αλοιφω τα ρεβιθια
στα ωραια της τα στηθια

σα μου λεει παραμυθια
και αγαπης κολοκυθια
γω γυρευω για βοηθεια
στου κορμιου της τα συνηθεια

αυτη ειναι η αληθεια
και δε λεω κολοκυθια
λεει να τρωω τα ρεβιθια
πα στα ομορφα της  στηθια



Ρ
μου γινες κακη συνηθεια
λες να ψαξω για βοηθεια (?)
σα γυριζεις τα ρεβιθια
κ αρχινας τα παραμυθια
εχεις τοσο ωραια στηθια
που ποιος χεζει την αληθεια

[rakenditos]

Πεμπτη Μεσημερι , ενα απελπισμενο ροκ στην κουζινα

Πεμπτη μεσημερι
με τισ πιτζαμες σου ακομα σιωπηλη

σ'εχει καταφερει
αυτη η υπουλη της πολης απειλη.

Μεσα στο ντουμανι
υποχρεωσεις ,ραντεβου , λογαριασμοι

τρεχει και δε φτανει
κι ολο γυριζει τελευταια στην γραμμη.

Πεμπτη μεσημερι
κι εσυ θλιμμενη μου ετοιμαζεις φαγητο

Δωσε μου το χερι
σκουπισ'τα ματια σου και καν' αν θες αυτο

Βγαλ' τις κατσαρολες
και τις κουταλες για να πιασεις τον ρυθμο

Ειναι ολες κι ολες
τρεις συγχορδιες κι ενα φαλτσ' ολο θυμο

##

Ροκ μες στην κουζινα
κι ολ' η Αθηνα να γυριζει στον χορο

την δικη σου πεινα
μ' ενα τραγουδι θα χορτασω αν το μπορω

Ροκ μες στην κουζινα
κι ενα σημαδι απο μενα στον λαιμο

Ξεχνα την ρουτινα
κι ολες τις σκεψεις σου , ελα ριξ τες στον γκρεμο!

##

Πεμπτη μεσημερι
κι εμεις χτυπιομαστε σαν βαρβαρη απειλη,

κι αν δεν μας συμφερει
να μαθευτει πως ισως ειμαστε τρελοι,

λεμε ολο παθος
ενα τραγουδι απελπισμενο σαν κι αυτο

Ξερω , ειναι λαθος
αλλα μωρο μου σ' εχει φαει το σωστο!

Πεμπτη μεσημερι
κι εσυ επιτελους σταματας και μου γελας,

σ' εχω καταφερει
μια κατσαρολα για καπελο πια φορας.

Ελα πιο κοντα μου
βγαλε τα ρουχα σου μα κρατα τον ρυθμο

ακου την καρδια μου
και πες μου αν ξερεις απο καπου τον παλμο

##

Ροκ μες στην κουζινα
κι ολ' η Αθηνα να γυριζει στον χορο

την δικη σου πεινα
μ' ενα τραγουδι θα χορτασω αν το μπορω

Ροκ μες στην κουζινα
κι ενα σημαδι απο μενα στον λαιμο

Ξεχνα την ρουτινα
κι ολες τις σκεψεις σου , ελα ριξ τες στον γκρεμο!

##

[x-versous]

Αυτό δεν είναι στίχος είναι η οδύσσεια