Για πρώτη φορά επέτρεψε στους ανθρώπους να τρώνε κρέας ζώων, αλλά έθεσε έναν περιορισμό: «Κρέας με την ψυχή του—το αίμα του—δεν πρέπει να φάτε». (Γένεσις 9:4)
Δεν έχω μελετήσει τις Γραφές, πες μου αν το γράφει έτσι ακριβώς ή αν παραλείπεται η λέξη ψυχή ή αίμα την οποία πρόσθεσες ως ερμηνεία μετά.
Όπως και να'χει, η Παλαιά Διαθήκη, ως προγενέστερη του Χριστού, δεν αναφέρεται στο κήρυγμα Του.
Έτσι το γράφει ακριβώς.
Όσον αφορά τις θυσίες τώρα:
Οι θυσίες ζώων υπό το Μωσαϊκό Νόμο ήταν εξεικονιστικές. Όλες οι θυσίες υποδείκνυαν τον Ιησού Χριστό και τη θυσία του ή τα οφέλη που απορρέουν από εκείνη τη θυσία.
Στα εδάφια που παρέθεσα, ο απόστολος Παύλος εξηγεί ότι το αίμα του Χριστού ήταν απαραίτητο προκειμένου να υπάρξει συγχώρηση στα μάτια του Θεού.
Μέχρι, όμως, να έρθει ο Χριστός, ο Θεός φρόντισε υπό το Μωσαϊκό Νόμο να υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα θυσιών, το οποίο θα συμβόλιζε ολόκληρη τη διευθέτηση της θυσίας του Χριστού.
Με αυτό τον τρόπο, "ο Νόμος έγινε ο παιδαγωγός μας που οδήγησε στον Χριστό". (Γαλάτας 3:24).
Τι σημαίνει αυτό;
Το ότι κάποιος έπρεπε να κάνει θυσίες προκειμένου να εξιλεωθεί στα μάτια του Θεού, αυτό τον έκανε να συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του και την ανάγκη για έναν Λυτρωτή. Ο Λυτρωτής αυτός ήταν ο Χριστός. Δίνοντας τη ζωή του απολύτρωσε μια για πάντα την ανθρωπότητα.
Όποιος ασκεί πίστη στην αξία της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού μπορεί να απολαμβάνει καθαρή συνείδηση ενώπιον του Θεού, διότι ο Θεός τον συγχωρεί με βάση τη πίστη σε αυτή τη θυσία.
Θυσιάζοντας το αναμάρτητο σώμα του, ο Χριστός εκπλήρωσε αυτό που εξεικόνιζε ο Μωσαϊκός Νόμος και έτσι πλέον οι θυσίες ζώων έπαψαν να είναι απαίτηση για όποιον θελει να λάβει το έλεος του Θεού.
Υπό αυτό το πρίσμα μπορείς να καταλάβεις όλα τα εδάφια που παρέθεσα.
Αν θελήσουμε να ερμηνεύσουμε τα πάντα κατά το δοκούν, μπορούμε να ισχυριστούμε επίσης ότι αν κοπούμε ή μας μαχαιρώσουν δεν θα πρέπει να σταματήσουμε την αιμορραγία, αφού "ήταν μοιραίο να γίνει" ήταν "θέλημα Θεού", και το αίμα μας θα τρέξει για καλό σκοπό, για την εξιλέωση. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι πρέπει να σταματάμε τις αιμορραγίες.
Επίσης, ίχνη αίματος πιθανόν να εισέλθουν και από το δέρμα μας, άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι απαγορεύεται να αγγίζουμε πληγή ή το αίμα που έτρεξε (τουλάχιστον όχι κάποιου άλλου), δηλαδή δεν πρέπει να γίνουμε χειρούργοι/γιατροί/νοσοκόμοι ούτε καν να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες στον συνάνθρωπό μας... Εκτός ίσως αν φοράμε γάντια, αλλά αυτό δεν αναφέρεται στις Γραφές...
Κατ' αρχάς δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι το να κοπούμε ήταν θέλημα Θεού. Επίσης, ο Θεός δεν απαίτησε από κανέναν άνθρωπο να χύσει το αίμα του για να εξιλεώσει είτε κάποιον άλλο, είτε τον εαυτό του. Άλλωστε όπως εξηγούν οι Γραφές ακόμη και οι θυσίες ζώων έχουν καταργηθεί πλέον.
Επίσης ο καλός Σαμαρείτης δεν κατηγορήθηκε για το ότι περιποιήθηκε τα τραύματα του άνδρα που έπεσε θύμα ληστών.
Εξάλλου, ο Λουκάς, συγγραφέας του ομώνυμου ευαγγελίου και του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, πιστός σύντροφος του αποστόλου Παύλου, ήταν γιατρός. (Κολοσσαείς 4:14)
Η εκδίκηση είναι δικαίωμα; είναι θεμιτή; Αυτό δίδαξε ο Χριστός; 
Με την εκδίκηση δεν "τελειώνει το ζήτημα", αλλά δημιουργείται βεντέτα.
Όταν θέσπισε το Μωσαϊκό Νόμο ο Θεός έδειξε ότι αναγνώριζε το δικαίωμα που είχε ο πλησιέστερος συγγενής του θύματος να θανατώσει τον ανθρωποκτόνο σε περίπτωση που τον συναντούσε. (Αριθμοί 35:19: "Ο εκδικητής του αίματος είναι αυτός που θα θανατώσει το δολοφόνο")
Με το θάνατό του ο Χριστός κατήργησε το Μωσαϊκό Νόμο. Οι Χριστιανοί τώρα έχουν την εντολή: "Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν". (Ρωμαίους 12:17)
Υπαρχουν και ανοιχτα ερωτηματα:
1) Η μανια της εσχατολογικης προβλεψης των Ρωσσελ και Ραδεφορντ ( μαλιστα ο δευτερος αλλαξε και την ημερομηνια με...αποτυχια ).
2) Αυτο περι "Αντιρρησιων" στο οποιο αναφερονται μεν τα ονοματα αυτων που εκτελεστηκαν, ομως δεν αναφερει πουθενα εαν ηταν Ιεχωβαδες, Οποτε δημιουργειται το ευλογο ερωτημα, εαν η αιρεση των Μαρτυρων φυλαει τα ονοματα των πιστων της.
3) Ποσο ευκολο ειναι να αποχωρησει κανεις απο την αιρεση, χωρις να υποστει συνεπειες απο τους υπολοιπους πιστους.
Είναι κι άλλα. Όπως έχω πει θα απαντήσω σε όλα.
MACMISIAS, η εντολή του Θεού σχετικά με το αίμα δεν είναι καθόλου σκληρή.
Κάθε εντολή του Θεού είναι για το καλό μας. Απλώς, μερικές φορές αυτό δεν είναι προφανές.
Οι κίνδυνοι από μολυσμένο αίμα είναι υπαρκτοί. Μέχρι και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ προσβλήθηκε από μια χρόνια ιώδη μόλυνση λόγω από μολυσμένου αίματος.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν επιτροπές σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα, που αναλαμβάνουν να βρουν συνεργατικούς γιατρούς για θεραπείες χωρίς τη χρήση αίματος.
Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν σωθεί επειδή δε χρησιμοποίησαν αίμα όταν χρειάστηκε να εγχειριστούν.
Απλώς στην Ελλάδα η χρήση αίματος είναι η εύκολη λύση για πολλούς γιατρούς. Είτε το πιστεύεις είτε όχι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν την καλύτερη ιατρική περίθαλψη λόγω της άρνησής τους στην μετάγγιση αίματος.
Υπαρχουν και ανοιχτα ερωτηματα:
Αυτο περι "Αντιρρησιων" στο οποιο αναφερονται μεν τα ονοματα αυτων που εκτελεστηκαν, ομως δεν αναφερει πουθενα εαν ηταν Ιεχωβαδες, Οποτε δημιουργειται το ευλογο ερωτημα, εαν η αιρεση των Μαρτυρων φυλαει τα ονοματα των πιστων της.
Είναι δεδομένο ότι πρόκειται για Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Για τον Τσούκαρη, που αναφέρει ότι είναι ο πρώτος που εκτελέστηκε, έχει το δημοσίευμα της εφημερίδας ΒΗΜΑ 11-2-49 με τίτλο -Εξετελέσθη εις Λάρισαν "Μάρτυς του Ιεχωβά"-
Επίσης αποκαλεί Μάρτυρα του Ιεχωβά τον Βασίλη Καραφάτσα, τον οποίο βασάνιζαν μαζί με το θείο μου.
Πάρε το βιβλίο και θα δεις ότι πρόκειται για Μάρτυρες.
