Προσωπικά περί θρησκειών, είμαι 1.000% σίγουρη ότι αν κάποιος φανατικός Ορθόδοξος Χριστιανός είχε τύχει να γεννηθεί στην Τουρκία, θα μιλούσε με το ίδιο πάθος για τον Ισλαμισμό και θα χαιρόταν που δε γεννήθηκε σε καμιά άλλη χώρα απίστων.
Αν είχε γεννηθεί στην Ινδία θα ήταν ορκισμένος Βουδιστής και πάει λέγοντας.
Τελικά η πίστη μας είναι τόσο σχετική και πάει πακέτο με τη γεωγραφία μας.
Οπότε ας πιστέψουμε ελεύθερα αφού μας βοηθάει να κρατιόμαστε στα δύσκολα και μας γεμίζει ελπίδα, αλλά ας μην είμαστε και πολύ σίγουροι ότι αν είχε τύχει να έχουμε γεννηθεί σε άλλη χώρα θα είχαμε τη "σοφία" να κάνουμε έρευνα θρησκειών και να ασπαστούμε τελικά τη "μία και αληθινή θρησκεία", δηλαδή τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.
Πιστεύουμε συνήθως ό,τι οι γονείς μας μας έχουν εμφυσήσει να πιστεύουμε.
Η διαπιστωση που κανεις είναι λογικη και εν πασει περιπτωσει διαβλεπω ειλικρινες αισθημα, θα εκθεσω ορισμενες αντιρρησεις, εχω γεννηθει ελληνας, για το ατομο μου αυτη είναι η αδιαψευστη πραγματικοτητα, δηλ.ουτε τουρκος ειμαι όπως είναι οι τουρκοι, ουτε ινδος όπως οι ινδοι, ουτε αμερικανος όπως οι αμερικανοι, ουτε μαυρος όπως οι μαυροι, μπορει να κανω με επιτυχια τον ινδο αλλα δεν ειμαι ινδος, ειμαι ελληνας, εάν επιχειρησω να αρνηθω παντελως στην συνειδηση μου την πραγματικοτητα αυτή, αποκλειω τον εαυτο μου από την αναζητηση της αληθειας, διοτι η αληθεια δεν στηριζεται ποτε σε διαψευση και εν προκειμενω στην διαψευση της πραγματικοτητος ότι ειμαι ελληνας, αλλα σε επαληθευση, δηλ.εάν ξεκινωντας προς αναζητησην της αληθειας πω ψεμματα στον εαυτο μου, πως στη συνεχεια θα αναζητησω την αληθεια φιλοδοξωντας να βρω εστω και μια αχτιδα της ;; αφου την εχω ηδη αρνηθει εξ αρχης, αντιθετως επειδη αναγνωριζω την πραγματικοτητα ότι ειμαι ελληνας και δεχομαι το ολοφανερο, μπορω να καταλαβω και τον τουρκο και τον ξενο,
υστερα πως θα γεννηθει στη τουρκια ένας φανατικος ορθοδοξος χριστιανος ;; μετα το λες πιο σωστα, εάν ειχε τυχει καποιος από μας να γεννηθει στην τουρκια, σε αυτόν βεβαια δεν τιθεται ζητημα να αλλαξει θρησκεια αφου εχει γεννηθει τουρκος,
τελος το "μία και αληθινή θρησκεία" στηριζεται στο λογο του Χριστου, εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη και οστις θελει οπισω μου ελθειν, και αφ’ετερου δεν μπορει να υπαρχουν δυο θεοι αληθινοι, εάν δεχθουμε υπαρξη δυο θεων, ο ενας κρινεται υποχρεωτικως θεος ψευδης, διοτι υποβαλλομε τον θεο να αναζητει εκτος εαυτου αυτό το οποιον δεν εχει ο ιδιος, δηλ. εισαγομε αρνητικο προσδιορισμο πραγμα ασυμβιβαστο με το απολυτον και αυθυπαρκτον του θεου, (αυθυπαρκτον= ότι υπαρχει αφ’ εαυτου, η υπαρξις του δεν οφειλεται σε κατι άλλο αλλα σε αυτό το ιδιο.)
