Τώρα…
Δε γελάς, δε μιλώ
δε μιλάς, σε κοιτώ
και το βλέμμα μου στρέφω και ’γω στο κενό…
τι να πεις, απορώ
απορείς, που σιωπώ
τη σιωπή επιλέγω, σ’ αυτήν θ’ αφεθώ…
Τώρα…
ποιος θα κάνει αρχή;
πρώτη γνέφεις εσύ
και σε μια άλλη διάσταση πας να μπλεχτείς…
μια συγγνώμη μπορώ
δε μπορείς, προσπαθώ,
προσπαθείς με νοήματα κάτι να πεις …
Τώρα…
τη σιωπή πρώτη σπας
σ’ αγαπώ…μ’ αγαπάς;
βρίσκεις λάθος πως κάνουμε κι είναι σωστό…
περιμένεις κι εγώ
να σου πω σ’ αγαπώ
λες και κάτι θ’ αλλάξει τις λέξεις αν βρω…
Τώρα…
λόγια ειπωμένα
χείλη σφιγμένα
μάτια στραμμένα στο πουθενά…
χέρια αφημένα
σχέδια σβησμένα
κορμιά χαμένα στα ξαφνικά…
Τώρα…
σκέψη καμία
δρόμοι ευθεία
κι οι συμπληγάδες καραδοκούν…
ξέσπασε η μπόρα
κι ήρθε η ώρα
οι εγωισμοί μας να μετρηθούν.
