Anathema, Fuzz Club (Αθήνα), 29/11/08, 21:30
Εκείνη η ημέρα ήταν απίστευτα βροχερή.. Έχοντας "φάει" αρκετά μεγάλη ποσότητα βροχής το συγκεκριμένο πρωϊνό, ομολογώ ότι η διάθεση μου είχε πέσει απίστευτα.. Παρόλα αυτά η βροχή κατά το μεσημέρι είχε σταματήσει και ο ουρανός είχε κάπως ανοίξει.. Οι φήμες για "σαρδελοποίηση" στο club αποτελούσαν έναν ακόμη ανασταλτικό παράγοντα για να περάσει κάποιος καλά αλλά ευτυχώς δεν επαληθεύτηκαν.. 21:15 μπήκα στο Fuzz και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα support group.. Ομολογώ ότι δεν το περίμενα καθώς δεν υπήρχε ενημέρωση ούτε πάνω στο εισιτήριο, ούτε στο site των Anathema, ούτε και στο site του Fuzz.. Τα παιδιά, από τα 2 κομμάτια που πρόλαβα, ήταν κάποιοι Έλληνες με αρκετές καλές αλλά μακρόσυρτες (και ίσως λίγο κουραστικές) συνθέσεις, με πολύ καλή φωνή από την κοπέλα, ένα κιθαρίστα με ωραία χρήση των εφφέ και γενικά καλά κομμάτια σε doom ύφος.. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο ας μας πει γιατί είναι κρίμα που τα παιδιά δεν διαφημίστηκαν καθόλου..
Στις 21:30 και κάτι ψιλά, τελειώνει το support και γίνεται το soundcheck από τους τεχνικούς.. Προσωπικά δεν κατάλαβα ποιος ο λόγος να αρχίσουν οι Anathema στις 22:00 ενώ το soundcheck είχε τελειώσει από τις 21:45 και η σκηνή ήταν άδεια.. Anyway, τα φώτα έσβησαν.. Από τα ηχεία ακούγεται μια όμορφη συμφωνική μελωδία με ένα επαναλαμβανόμενο θέμα το οποίο σιγά-σιγά δυνάμωνε.. Με το που τελειώνει η εισαγωγή και μέσα σε μια θάλασσα μπλε προβολέων, μπαίνουν στη σκηνή οι Anathema με το Deep.. Από τις πρώτες νότες καταλάβαινες ότι εκείνο το βράδυ δεν θα παρακολοθούσαμε ένα απλό live.. Η κιθάρα του Danny ακουγόταν απίστευτα και στα καθαρά, και στα βρώμικα και παραδοσιακά με μεγάλη χρήση του feedback-sustain.. "All our times will come, certain oblivion" τραγουδάει όλο το κοινό και οι Anathema δείχνουν να το ευχαριστιούνται.. Συνεχίζουν με Closer, το οποίο για να πω την αλήθεια δεν περίμενα να το ακούσω ποτέ live διότι όπως το άκουγα από το δίσκο, πίστευα ότι ήταν προιόν βαριάς ηχητικής επεξεργασίας αλλά τελικά αποδείχθηκα λάθος..
Συνέχεια με το Far Away, δείχνοντας ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε ξεχάσει το Eternity.. Ο Vinnie έδειξε πολύ χαρούμενος που ξαναέπαιζε στην Ελλάδα ενώ μας πληροφόρησε ότι το καινούργιο album ηχογραφείται επιτέλους στα ιδιόκτητα studio τους στο Liverpool και όταν τελειώσουν και με την αυριανή συναυλία θα συνεχίσουν τα recordings.. Όπως είπε ο Vinnie έχουν έρθει τόσες φορές στην Ελλάδα που θυμούνται όψεις.. Έδειξε να αναγνωρίζει κάποια άτομα από το κοινό μέχρι να παραδεχθεί ότι πετούσε ονόματα στην τύχη (μέσα στα ονόματα ήταν και το απίθανο "Σήφης").. Ακολούθησε ένα Empty γεμάτο ενέργεια και ένα Panic στο οποίο έγινε φυσικά...πανικός.. Στο Natural Disaster ανέβηκε και η Lee και έδειξε για ακόμα μια φορά ότι είναι μια από τις καλύτερες τραγουδίστριες της γενιάς της.. Shroud of False (αρχικά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν έπαιζαν και το FD μαζί, αλλά στο τέλος της συναυλίας κατάλαβα!), Lost Control, Judgement.. Η βραδιά κυλούσε με απίστευτη ενέργεια ώσπου ο Danny άρχισε τα κόλπα με τις λούπες του.. Το υπόλοιπο συγκρότημα είχε αποσυρθεί για διάλλειμμα αλλά ο Danny εκεί.. Έπιασε την ηλεκτροακουστική και μας έπαιξε (με αρκετή προσήλωση είναι η αλήθεια) to Are you there? το οποίο το μεταμόρφωσε από ένα απλό κομμάτι από το δίσκο Natural Disaster σε μια πανέμορφη και συγκινητική κατάθεση ψυχής.. Μας είπε να σταματήσουμε να φωνάζουμε ρυθμικά το όνομα του γιατί όπως είπε ένιωθε αμήχανα, κάτι το οποίο όμως δεν ένιωσε ο Vinnie ο οποίος μπήκε στη σκηνή υπό τις ρυθμικές ιαχές του ονόματος του (ο Danny έκατσε στα πλήκτρα) και έπαιξαν οι 2 τους ακουστικά.. Highlight της βραδυάς ήταν φυσικά το One Last Goodbye όπου το κοινό τραγουδούσε τους στίχους τόσο δυνατά που έκανε τον Vinnie πραγματικά να δακρύσει.. Απίστευτο.. Η μουσική μερικές φορές μας φέρνει πάρα πολύ κοντά..
Ουσιαστικά μετά το ακουστικό set ξεκίνησε το δεύτερο μέρος της συναυλίας.. Απλά έγινε χαμός.. Το συγκρότημα έδειξε ότι δεν έχει ξεχάσει να παίζει heavy.. Πραγματικά μας διέλυσαν.. Hope, Sleepless, A dying wish (παναγία μου, σειόταν όλο το Fuzz στο συγκεκριμένο κομμάτι) αλλά και Angelica, Regret, Parissienne Moonlight, Flying.. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.. Τελειώσαν με το κομμάτι που τους τοποθέτησε στο μουσικό χάρτι του rock και δεν είναι άλλο από τo Fragile Dreams όπου το κοινό το ζητούσε επίμονα σε όλη τη συναυλία και όπως ήταν αναμενόμενο έγινε χαμός.. Ο drummer είχε πορωθεί απίστευτα και στη πρώτη στροφή άλλαξε το παίξιμο του σε πιο power ρυθμό και έκανε τα υπόλοιπα μέλη να βάλουν τα γέλια.. Η Anathema μας χαιρέτησαν και φύγανε.. Όμως ήταν έκδηλο ότι θα επιστρέφανε στη σκηνή για encore.. Η ενέργεια στο κοινό είχε στερέψει (2,5 ώρες non-stop, γαρ) και έτσι οι ιαχές "We want more" δεν ήταν αυτό που θα περίμενε κάποιος για ένα τέτοιο show.. Εν τούτοις οι Anathema έδειξαν ότι αγαπούν την Ελλάδα και ανέβηκαν πάλι.. Ο Vinnie είπε ότι τα encore γενικά είναι cheesy κομμάτια αλλά τώρα θα υπάρχει εξαίρεση και μπήκαν με το βασικό riff του Orion των Metallica.. Ο όγκος από τις κιθάρες ήταν απλά απίστευτος.. Λες και άκουγες τους ίδιους τους Metallica.. Μετά, με κραυγές του Vinnie αλλά Roger Waters στο concept του The Wall, μπήκε το Corfortably Numb.. Οι Pink Floyd μπορούν να κοιμούνται ήσυχα γιατί το κομμάτι τους αποδώθηκε απλά απίστευτα.. Ο Danny στο δεύτερο solo πορώθηκε άσχημα σε σημείο που αν τον αφήνανε θα σόλαρε ακόμα μέχρι τώρα.. Πολύ καλή εκτέλεση.. Η συναυλία δυστυχώς είχε τελειώσει..
Κάποια σχολιάκια:
Το Fuzz αποδείχθηκε καλή επιλογή (καλή θερμοκρασία και εξαερισμός) αλλά δυστυχώς όπως είπε ο Vinnie πολλά παιδιά δεν κατάφεραν να βρουν εισιτήριο και έκατσαν απ' έξω..
Με εξαίρεση τα μικρόφωνα που μικροφώνιζαν, o ήχος ήταν αρκετά καλός.. Η κιθάρα του Vinnie δεν ακουγόταν πολύ, αλλά ο Danny δεν είχε πρόβλημα να κρατήσει όλη τη συναυλία μόνος του..
Όπως είπε ο Vinnie έπαιξαν το μεγαλύτερο live set τους ever.. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι, αλλά πραγματικά στην Ελλάδα οι Anathema είναι πανίσχυροι..
