Έχουμε και λέμε:
Fender Am Std: Kinman Woodstock Plus. Μάλλον ό,τι καλύτερο μπορεί να βρει κάποιος σε noiseless. O ήχος τους είναι γεμάτος και ''στρογγυλός'' με αρκετά γκάζια και τρομερό note seperation ακόμα και με πολλή παραμόρφωση. Αν μάλιστα ρυθμιστούν σχετικά χαμηλά αποκτούν περισσότερο ''αέρα'' και πλησιάζουν αρκετά τον κλασικό ήχο των strat. Οχι και ό,τι καλύτερο για vintage restoration κλπ
Fender Mex Tele: Fender Texas Specials. Πραγματικά αναβάθμισαν την κιθάρα. Δυνατοί μαγνήτες (σχεδόν όσο οι Kinman) με αρκετά μεσαία.
Fender Highway Strat: Lace Sensor Blue (bridge) και οι δύο που ξέμειναν από την αμερικάνα στις υπόλοιπες θέσεις. Ο Lace δεν μου αρέσει καθόλου στα καθαρά (ίσως λόγω ποτενσιομέτρου που προς το παρόν είναι 250k) αλλά στα βρώμικα είναι πολύ καλός. Οι υπόλοιποι κλασικοί Strat...
Ibanez RG270: Αφού βάφτηκε κίτρινη

(από τον προηγούμενο κάτοχο) της έβαλα έναν Jeff Beck για bridge και έναν Infinity κάτι από την 470 για neck. Middle έβαλα τον κλασικό δοκιμασμένο για RG neck από την Tele

που είχε ξεμείνει

. O Jeff Beck σταθερή αξία, ο Infinity κλασικός RG και ο middle απροσδιόριστος

, όπως επίσης και οι συνδιασμοί τους

. Ποτέ πάντως δεν τη βρήκα με τους διπλούς μαγνήτες

.
Strat: Η πιστή μου πρώτη κιθάρα, ενήλικη πια (την πήρα μεταχειρισμένη πριν 14 χρόνια

). No name, όχι πως χρειάστηκε καμία ταμπέλα ποτέ της... 3 μονοί stock μαγνήτες, κλασικοί σκαστοί καθαροί μαγνήτες Strat (κάποτε έφαγαν και μια γελοιωδώς πολύπλοκη συνδεσμολογία με on - off, phase switch και series - parallel με αποτέλεσμα καμια 15αριά συνδιασμούς)... Τώρα βρίσκεται σε φάση ανακατασκευής με τα original εξαρτηματάκια της (τα έχω όλα

).