Καλησπέρα kuiper,
δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να εξεγείρω τον όποιο θυμό από το άτομό σου αλλά και από κανέναν άλλο σ' ετούτο τον ιστότοπο ή οπουδήποτε αλλού...
Δε γνωρίζω αν γεννιόμαστε ή αν στην πορεία της ζωής μας καταλήγουμε να είμαστε ποιητές, συγγραφείς, συνθέτες κ.ο.κ...
Γράφω όσα σκέφτομαι μα ποτέ δε θεώρησα πως είμαι ποιήτρια και πολλές είναι οι φορές που αντιτάχθηκα στο συγκεκριμένο τίτλο, όταν κάποιοι θέλησαν να μου τον δώσουν...
Πέρασε καιρός ώσπου να αισθανθώ έτοιμη να παρουσιάσω τα όσα, ως τότε, είχα γράψει σε ένα πιο ευρύ κοινό. Το έκανα όμως κάποτε γιατί θέλησα τελικά να μάθω τη γνώμη και άλλων συνανθρώπων μου και μέσα από τα λόγια τους να βελτιώσω ίσως τό είδος της γραφής μου...
Λέγοντας πως δεν αλλάζω ποτέ τα όσα γράφω εννοούσα πως αφήνω τη σκέψη να με παρασύρει και ας με πάει όπου εκείνη θέλει. Δεν έτυχε ποτέ να διορθώσω κάτι που έγραψα, ανέγγιχτο το παρουσιάζω όπου το κάνω...
Μα αν δεν αποζητούσα και την κριτική, καλή ή κακή, θα "καθόμουν" στα στενά όρια του "Αναμνήσεις..." και δε θα βρισκόμουν σήμερα εδώ...
Όχι, δεν είμαι ποιήτρια, ένας άνθρωπος απλός είμαι, δίχως όνειρα μεγάλα, πέρα από ένα ίσως... Να βρω κάποτε το θάρρος να δώσω στα παιδιά μου να διαβάσουν όσα έχω γράψει με την ελπίδα πως έτσι θα με γνωρίσουν λίγο καλύτερα...
Σ' ευχαριστώ για κάθε σου σχόλιο,
λυπάμαι αν σε στενοχώρησα...
Να είσαι καλά...
Μαρία Κ.
