Aπο την θεση αυτη , δυσκολευομαι να δω την αληθεια...
Χριστε μου...
δυσκολευομαι να δω την αληθεια...
Και αν δεν φτανει η αληθεια να σωσει τον κοσμο ,
δεν εχω τα χερια ν αγιξω στ αληθεια
τα ματια να δω
και ψυχη!
Να ζησω οπως πρωτα...
Στριμωγμενος εδω...
Χριστε μου...
Δεν μπορω να αναπνευσω...
στ' αληθεια...
Χτυπος.
Ξαπλωμενος μπορεις ν αγγιξεις τ αστερια
κι αν παλι σας ειπα δεν εχω τα ματια
μου αρκει του ουρανου μου να νοιωθω το βλεμμα
στην λασπη να ψαχνει λιγακι απ την σταχτη
που αφησα πισω πριν καψω ενα βραδυ
το ρολοι που ειχα κρεμασει στον τοιχο.
Μ αυτο επιμενει.
Χτυπος δυνατος.
Δεν θα καταλαβω φοβαμαι ποτε
γιατι της ζωης μου ζητουσα τα βαθη
σαν ψευτης κακος
ή σαν ποιητης
κι επεστρεφα παλι με μαυρη καρδια
τον ιδιο χαμο ,
να ζησω μαζι σου.
Κι ενω ονειρευομουνα χωραφια ανθισμενα.
Χτυπος.
Α...τα ονειρα....
Τα ονειρα...
Μα αυτα φυσικα θα μεινουν μαζι μου
για παντα εδω,
δεμενα μ ελπιδα
θα κυλανε αργα στις διψασμενες μου φλεβες
παραταση ζωης
ή αν θες εφιαλτης
που καθε που πεφτω
με σπρωχνει στο ψεμα
και δινει αλλη μια
και σπαει την αληθεια...
Και στο πα...
Πως θες απο δω να σε δω σαν αληθεια...
Χτυπος δυνατος.
Με αγαπας?
Με αγαπας ακομα και τωρα που ειμαι τυφλος?
Με...
Μα τι λεω...
Εγω ειμαι μονος.
Και αν εισαι νεκρη
με χερια κομμενα
μπορω να σε γδυσω απ τα σκισμενα σου ρουχα
και καθε ουλης σου να λυσω τους κομπους.
Της καθε σου πτωσης να γινω προφητης
και μαντης κακου για παντα δεμενος
(σαν ονειρο ταχα)
να μεινω μαζι σου.
Μ ομφαλιο λωρο το χαλκινο νημα
που κλεινει το ραμμα
της καθε πληγης σου
τ αχορταγο στομα
να ρθω να φιλησω.
Και καθε πληγη μου για σενα ν ανοιξω...
Ψυχη μου αποψε θα παμε ως το τελος.
Χτυπος.
Ο ηλιος επεφτε πανω στο λευκο μαρμαρο
σκορπιζοντας φως τον κρυον αερα.
Μονος.
Ενα μικρο ουρανιο τοξο
κρεμαστηκε στην λευκη επιφανεια
κανοντας να φανουνε μικρα
παραξενα συμβολα.
Και μια ιστορια, που κατι θυμιζει
και πηρε να βγει , τραβωντας τον χρονο.
Αγνωστα προσωπα που εχεις ξεχασει
και καποτε υπηρξες
λεξεις σπουδαιες που ειπες πριν χρονια
σε καποιον που καποτε ησουν και ο ιδιος.
Και οι πρωτοι σου στιχοι πηγαινανε ετσι:
" Χτυπος δυνατος."
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΣΚΑΣΕ!
ΣΚΑΣΕ!
ΣΚΑΣΕ!
Πεφτω με δακρυα στα ματια στα τσιμεντα του δρομου.
Πρεπει επιτελους η φωνη να σωπασει
και το θηριο που κρυβω στα σπλαχνα μου
μια και καλη πια να παρω μαζι τους.
Που δε το αντεχω
να ζω σε εφιαλτη.
Το πληθος με προσκυνησε με ευλαβεια
καθως νανουριζα με λιγμους ενα νεογεννητο τερας γεματο φοβο.
Και τυψεις.
"Κοιταξτε" ειπε ο πλανωδιος μαγος.
"Τα ασημαδια στον ουρανο!Κοιταξτε!"
Σηκωσα τα ματια.
Καπου στ αστερια ηταν λεει γραμμενη ολη η ιστορια σου.
Η ιδια ξανα.
Σελιδα σελιδα
και λεξη την λεξη.
Ο άνθρωπος πίσω από την βιτρίνα του εικοστού ορόφου διάβασε τις τελευταίες
γραμμές διχως να βγάλει νόημα... και προσπάθησε κάθετα....
Ενας κομητης φλεγομενος με ασπρα μαλλιατα τα εσβησε ολα.
Και μειναμε αδειοι.
Καρδια που χτυπα.
(Χτυπος)
Καρδια που χτυπα.
(Χτυπος δυνατος.)
Καρδια που χτυπα.
(Χτυπος)
Καρδια που χτυπα.
(Χτυπος δυνατος.)
Χτυπος
ξανα
και ξανα.
Την επομενη , η προφητεια εκπληρωθηκε.
και καταπιε η σιωπη ολοκληρο τον κοσμο.
Για παντα.
Χτυπος δυνατος για τελευταια φορα...
..και μετα...
Χτυπος.
(γραμμενο πανω στον χρονο , τις ιδεες και τις φρασεις του neikou)
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69044.0
