Ίππαρχε το ποίημα σου αυτό, όπως και άλλα ποιήματα σου, δεν είναι απλά ότι αξίζουνε προσοχής, αλλά και κάτι παραπάνω. Αυτό γιατί είσαι από τους ανθρώπους που ξέρουνε να γράφουνε. Κι αν δεν ξέρεις να γράφεις, τότε το έχεις ταλέντο.
Είναι να απορείς πραγματικά πως πέρασε απαρατήρητο, τότε που το πρωτοέβαλες στο Kithara ε?
Το ίδιο περίπου απόρησε και ο επίσης ταλαντούχος KgSoloMan5000, σε ένα τελευταίο του ποίημα με περισσότερο βάρος όσε ότι αφορά την βαθμολογία.
Υπάρχουνε πολλά ποιήματα που περνάνε απαρατήρητα, αλλά δεν είναι τόσο απαρατήρητα τελικά, γιατί από τον αριθμό και μόνο των Αναγνώσεων τους φαίνεται ότι κάποιοι έκατσαν και τα διάβασαν. Αν δεν είχε βάλει ο Admin αυτόν τον μετρητή και δεν βρίσκαμε κανένα σχόλιο στο ποίημα μας, μάλλον θα πιστεύαμε ότι δεν αξίζει μία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ δεν γίνεται κάποιο σχόλιο, ο αναγνώστης δεν μένει στην κυρίως σελίδα του kithara.gr αλλά μπαίνει μέσα στο άρθρο σου να το διαβάσει.
Για την βαθμολογία, δεν θα κάνω κανένα σχόλιο, μιας και δεν έχω ασχοληθεί ποτέ μου, δεν ξέρω καν πως λειτουργεί, δεν είναι ότι είμαι κατά, το κάθε τι εξυπηρετεί το σκοπό του και έαν γίνεται με σωστό τρόπο απορρέουν κάποια θετικά πράματα από αυτό.
Πρόσφατα, είχα κάνει εγώ άλλο ένα σχόλιο σε ένα ποίημα της Βάγιας, για ένα ποίημα του Kuiper που αφορούσε την κόρη του, το οποίο ήταν εξαιρετικό περιεχομένου και αναρωτιόμουν γιατί δεν άφησε κανένας σχόλιο από κάτω. Μετά λοιπόν από πολύ καιρό, μήνες από οτι θυμάμαι, ξαναμπήκα και δεν είχε κανένα σχόλιο από κάτω.
Κουφάθηκα εντελώς! Μα λέω γίνεται κάτω από αυτό το ποίημα να μην υπάρχει σχόλιο
Μάλλον οι περισσότεροι διαβάζοντας το θα πρέπει να μείνανε με ανοιχτό το στόμα και από δέος και μόνο, ντραπήκανε να απαντήσουν μην φθείρουνε την τελειότητά του.
Τελικά εκεί ακριβώς που έκανα το σχόλιο, απαντήσανε διάφοροι ότι αυτό το ποίημα του, αν και δεν το είχε σχολιάσει κάποιος, δεν είχε περάσει καθόλου απαρατήρητο.
Με αυτό θέλω να πω , ότι ο σχολιασμός ενός ποιήματος δεν έχει να κάνει σχέση με το πόσο καλό είναι, με το αν αξίζει προσοχής ή γενικότερα αξίζει, συμβάλουνε και άλλοι παράγοντες.
Πολλές φορές, έχω διαβάσει ποίηματα που αξίζουνε και δεν έχω σχολιάσει, ένα μέρος αυτών είναι του x-versus αλλά και αρκετών άλλων χρηστών που έχουνε ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό, να μας προσφέρουνε μεγάλο αριθμό στίχων τους. Εγώ βέβαια σαν άνθρωπος, περιμένω εκείνη την ιδιαίτερη στιγμή μέσα μου που θα έχω κάτι ιδιαίτερο να πω για ένα ποίημα, που θα νιώσω κάτι ώστε να δώσω κάτι ουσιαστικό, έστω και αν αυτό είναι απλώς ένας θετικός χαρακτηρισμός. Είναι ας πούμε μια στιγμή, που όχι μόνο μου αρέσει αυτό που γράφει κάποιος, αλλά έχω και εγώ να δώσω κάτι ουσιαστικό από τον εαυτό μου σε αυτό, κάνοντας έτσι το σχόλιό μου.
Πολλές φορές λοιπόν τριγυρίζω σε διάφορα ποιήματα, επαναληπτικά κιόλας, 2 και 3 φορές και με διαφορά ημερών γιατί τα έχω βρει ενδιαφέροντα, χωρίς όμως να έχω σχολιάσει. Τελευταία δε, έχει γίνει τόσο μεγάλο το πλήθος ωραίων ποιημάτων που πρέπει κάποιος να είναι όλη την ώρα πάνω από το pc και να σχολιάζει. Ίσως έτσι αδικούνται περισσότερο κάποια όμορφα ποιήματα γιατί ανάμεσα στο πλήθος των ωραίων είναι δύσκολο να διαλέξεις σχολιάζοντας τα ωραιότερα.
Μιας και μου αρέσει πολύ η φύση Ίππαρχε, θα σου πω ότι είναι πολύ δύσκολο, οτιδήποτε να της μοιάσει στην ομορφιά. Πρόσφατα ανέβηκα σε ένα βουνό και χάζευα τη θάλασσα και 1-2 μικρά νησάκια εκεί κοντά. Μάλλον κάπου εκεί είναι ο Παράδεισος σκέφτηκα. Το ποίημα σου, αγγίζει μερικά στοιχεία από το μεγαλείο της και ιδιαίτερα επικοινωνείς πολύ το στοιχείο της Ηρεμίας εκείνης της στιγμής και ας μιλάς για κουρσάρικα. Φαίνεται ότι συλλογίζεσαι Γαλήνια χαζεύοντας όλα αυτά, αλλά και ότι στο εσωτερικό σου, δεν επικρατεί μόνο η δική σου ευχαρίστηση από όσα βλέπεις αλλά και μία ανάγκη να λάμψη η Ελλάδα ακόμη περισσότερο, παραμένοντας άφθαρτη.
Πόλυ όμορφο και το θεωρώ μια προτροπή, ίδαίτερα για τους Τσιμεντοπολίτες, να κάνουν καμιά βόλτα σε παρόμοιο μέρος, γιατί αυτές οι εικόνες ξυπνούν πολλά μέσα μας.
