Καλησπέρα Αgapini και σε ευχαριστώ.. Είναι από τα έλαχιστα "στενάχωρα" ποιήματα που έχω γράψει, ίσως το μοναδικό... Εχεις δίκιο σε αυτά που λες βέβαια, από τους γονείς ξεκινάνε όλα.. Η καταγωγή μου είναι από τη Μάνη κι εκεί στα παλιά τα χρόνια για να ξορκιστεί το κακό μάτι από τα παιδιά, τους έβαζαν τίτλους και πολλές φορές τα κακοχαρακτήριζαν, με τη λογική ότι έτσι δεν θα τα "προσέξει" το κακό μάτι και ο χάρος. Εδώ σε αυτό το ποίημα τα παιδιά που φεύγουν για το αιώνιο ταξιδι τα χαρακτηρίζω "βιαστικά", ίσως για να τους δώσω και μια ευθύνη, ίσως για να απαλύνω τον πόνο τον έτσι κι αλλιώς αβάσταχτο ενός γονιού που χάνει το βλαστάρι του... Μεσα στο ποίημα όμως φαίνεται το άδικο της μοίρας.
Καλό σου βράδυ και πάλι ευχαριστώ.
