Τώρα που πέρασε η βροχή
με λάσπη πόσο μοιάζει
το πρόσωπό μου που βουλιάζει
στη γερασμένη εξοχή.
Τώρα που έσβησε η φωτιά
στο δρόμο περιμένει
μια σπίθα ακόμα ξεχασμένη
να της μιλώ στη σιγαλιά.
Έρχονται πλοία μακρινά
διαρκώς με πλησιάζουν
μα τα λιμάνια που ΄ξερα
στο φως θα σκοτεινιάζουν.
Έρχονται όνειρα κρυφά
και μου μιλούν για σένα
μα τ΄ άλλα πάνε, βούλιαξαν
σε μια άγκυρα δεμένα.
