Στα παραμύθια που μου λέγανε παλιά
κάποιαν αλήθεια πάντα εύρισκα κρυμένη
σαν τη ζωή μου μυστικά που περιμένει
να βρει χαμένη από τότε αγκαλιά.
Τα παραμύθια μου γελάγανε πλατιά
είχα συνήθεια να τ΄ακούω κάθε βράδυ
πριν κοιμηθώ και πριν να νιώσω στο σκοτάδι
παραμυθένια αγάπη και γλυκά φιλιά.
Με παραμύθια μεγαλώσαν οι στιγμές
κι έγιναν χρόνια και καράβια τσακισμένα
μες τις φουρτούνες της ζωής ήταν για μένα
κάποιες του χθες αγαπημένες αστραπές.
Τώρα που νιώθω πως αλλάξαν οι καιροί
και την αλήθεια την κατέκτησε το ψέμα
τα παραμύθια νοσταλγώ αντί για βλέμα
σε μια κρυστάλινη αφίσα παγερή.
