@
SpartanΚλασική συζήτηση, αλλά πάντα έρχεται στο προσκήνιο.. Δεν νομίζω ότι έχει πέσει η ποιότητα της σημερινής μουσικής, απλά εμείς οι ίδιοι έχουμε πήξει στα ψηφιακά downloads και στα mp3s και έτσι δεν αφήνουμε τους καλούς δίσκους να παίξουν στα ηχοσυστήματα μας αρκετό καιρό έτσι ώστε να τους εκτιμήσουμε.. Τα καλά κομμάτια είναι σαν το καλό κρασί.. Πρέπει να ωριμάσουν με το συνεχές άκουσμα έτσι ώστε να γίνουν "διαμάντια".. Επίσης ο καθένας, στη παιδική ηλικία του, όπως και να το κάνουμε τείνει να συνδέει πιο "δυνατά" τα οποιαδήποτε ερεθίσματα (οπτικά, ακουστικά) με τις αναμνήσεις του.. Και εξηγούμαι με μία ιστορία:
Αναφέρεις για το Operation.. Συμφωνώ απόλυτα.. Είναι Δισκάρα με Δ κεφαλαίο.. Απλά δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το Σάββατο που πήρα το λεωφορείο (ήμουνα στην ηλικία που όταν ήθελα να κατέβω Αθήνα, έπρεπε να το πω στους γονείς μου 2 μέρες πριν
) για να πάω σε γνωστό δισκάδικο της Παν/μίου με 3.000 δρχ. στη τσέπη μου.. Πριν μια βδομάδα είχα "τσιμπήσει" το καινούργιο δίσκο των Therion (το Vovin) και φεύγοντας προς το ταμείο, είδα στις "ειδικές προσφορές" το Operation.. Αμφιταλαντεύτηκα για λίγο σχετικά με το πιο δίσκο θα αγόραζα, αλλά τελικά προτιμησα το Vovin γιατί είχα ακούσει ένα κομμάτι στο ραδιόφωνο και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση.. Γυρνώντας σπίτι, αποφάσισα να πείσω τη μητέρα μου να μου δώσει 3 χιλιάρικα για να τσιμπήσω το Operation το ερχόμενο Σάββατο.. Όπερ και εγένετο.. Πάω με χαρά στο ράφι των ειδικών προσφορών και τι βλέπω; Το Operation κόστιζε 3.100 και όχι 3.000 που νόμιζα και είχα πάνω μου.. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόσο ηλίθιος γιατί η μητέρα μου είχε προτείνει να μου δώσει λίγα χρήματα ακόμα για τυχόν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά για να μην φανώ πολύ ζήτουλας της είχα πει περήφανα όχι.. Έψαξα σαν τρελός όλες τις τσέπες μου 5 και 6 φορές μήπως βρω τίποτα κέρματα αλλά μάταια.. Τρομερή απογοήτευση με πλημμύρισε.. Έφυγα από το δισκάδικο κακήν-κακώς, με το κεφάλι κατεβασμένο και με τέτοια λύπη που είχα να νιώσω καιρό.. Να ζητήσω ένα 100ρικο από κάποιον στο δρόμο δεν μου πήγαινε καθόλου και έτσι γύρισα περίλυπος προς την Στουρνάρη για να πάρω το λεωφορείο του γυρισμού.. Καθώς περπατούσα επί της Πατησίων, στο ύψος της Χαλκοκονδύλη είδα κάτι να χρυσαφίζει στον ήλιο.. Κοίταξα καλύτερα και το είδα.. Ήταν ένα 100άρικο.. Άφησα τις ντροπές στην άκρη και το μάζεψα από κάτω.. Εκείνη την στιγμή, ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.. Όπως καταλαβαίνεις Spartan ο δίσκος αυτός σε συνδυασμό με τη συγκεκριμένη ανάμνηση, απλά έχει μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη μου.. Δεν ξέρω αν άκουγα το δίσκο τώρα (το πιο πιθανό θα ήταν να τον άκουγα μέσα στο αμάξι, πηγαίνοντας προς ή από τη δουλειά βιαστικός) αν θα τον εκτιμούσα το ίδιο.. Θαρρώ πως όχι..
Επειδή όμως "καταχράστηκα" το topic ας δώσω και εγώ ένα κομμάτι που πιστεύω ότι εμπίπτει στη κατηγορία του τίτλου..
http://www.youtube.com/watch?v=8w3Q8Y_lMd8&feature=related(ίσως και το καλύτερο metal σόλο ever)..
