Ταξίδια κάνω μες στης πόλης τα σοκάκια
κει που χαρμόσυνες καμπάνες δεν ακούν
εκεί που ο ζήτουλας κοιμάται στα παγκάκια
κει που παράνομες αγάπες κατοικούν
χιλιάδες Αχ! τον ουρανό τον συννεφιάζουν
στα δεκανίκια του ο καιρός ακροβατεί
εκεί το θάνατο οι μπόμπιρες χλευάζουν
εκεί της σκόνης η αγορά «καλά κρατεί»
ο τσιλιαδόρος της νυχτιάς βγάζει το ξόδι
του αστυνόμου τη σκιά μήπως και δει
εκεί Θεού ποτέ δεν πάτησε το πόδι
ο Οξαποδώ εκεί έχει σκήπτρο και ραβδί
ταξίδια κάνω μες στης πόλης το δρολάπι
νυχτερινή σκιά στη γη του πουθενά
να την ξορκίσω την παλιά μας την αγάπη
να τηνε σμίξω με της γης τα ορφανά
κι όταν με τ’ άστρα το φεγγάρι ξεπεζέψει
και υπακούσει σε φιρμάνια απειλής
μια στρατοκράτισσα Αυγή θα τους μαζέψει
στόχοι να γίνουν στο πεδίο της βολής
ταξίδια κάνω στο δρομάκι το δικό τους
κει που μου είπες το αγαπώ μου θα το καις
ποιος αμφιβάλει πως μια δύναμη του σκότους
αυτή τη πόλη κυβερνά στο διηνεκές!!!
20.12.09
