Σε περιμένω πιά, χωρίς την άπειρη αγωνία
παρά με την έμπειρη πίστη του είναι μου,
στη δύναμη που θέλησε να το αναστήσει...
Τώρα που η ψυχή δεν παλεύει να γνωρίσει,
γιατί μπορεί να αναγνωρίσει
και το περασμά σου ακόμη το περαστικό...,
Καθε ρωγμής, αρμός, γίνεται η ουσία σου
τώρα, που τα σημάδια ανερμήνευτα
δείχνουν το δρόμο της πορείας σου...
Κάθε μιας σκέψης ,μήτρα γίνεται η σκέψη σου
τώρα,που αλλού να παει δεν την μέλλει
πριν απ το πεπρωμένο σου,ποσα μπορει να ξερει...
