Γιάννη, το ύφος σου στο ακέραιο, γίνεσαι γνωστός και χωρίς Nickname. Ένα ακόμη όμορφο ποίημα, που κρύβει μαράζι απ' τα αναπάντητα γιατί. Άλλοι στο διάβα του χρόνου τους ξεφεύγει το "γιατί" και άλλοι (πάλι) γίνονται ένα, σαν θυμητάρι...σαν μια στερνή ανάμνηση. Όπως και να 'χει συγχαρητήρια!!!
Σε φιλώ