Στον κήπο των ματιών σου, πανέμορφες τουλίπες
Ανθίζουνε την μέρα, φεγγοβολούν τις νύχτες
Μου είπες τις ποτίζουν, τα δάκρυα που χύνεις
Σου είπα με ζαλίζουν, σαν τα φιλιά που δίνεις
Τα άνθη σου το δώρο μου, στο πρώτο άγγιγμά σου
Και το άρωμα στο δέρμα σου, ο δρόμος της καρδιάς σου
Δεν ήξερα την ομορφιά, μέχρι να δω ν' ανθίζεις
Σου είπα μην μου μαραθείς, κι είπες να με ποτίζεις
Τον κήπο που έχεις της Εδέμ, χαϊδεψα στα μαλλιά σου
Και όλη μέρα μάζευα, νέκταρ απ' τα φιλιά σου
Η ανάσα σου γρατζούνιζε, κάθε σιωπή στην νύχτα
Σε πότισα μην μαραθείς, και σου 'πα καληνύχτα!!!
