Περίεργη ιστορία, οι πολεμικές τέχνες MyxoLidian. Πρόσφατα είχα δει μία ταινία, με τον δάσκαλο του Μπρους Λι. Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει να την δεις. Υποτίθεται ότι ήταν κάτι σαν Βιογραφία. Βέβαια είναι μία πολύ καλή τέχνη για να αμύνεσαι σε κάποιες περιπτώσεις, για αυτοσυγκέντρωση, καλύτερη επικοινωνία με το σώμα, με το περιβάλλον αλλά και δημιουργικότητα. Ίσως τα τρία τελευταία να βοηθάνε και στην κιθάρα. Λέω περίεργη, γιατί δεν παύει να είναι και ένα φονικό όπλο.
Με τον αθλητισμό της δημοσιότητας, έχω κάποια αντίρηση, γιατί δεν μου κάθεται καλά να κινείται τόσο πολύ χρήμα σε αυτό το θέμα.
Γενικά όμως, συμφωνώ με τον αθλητισμό, μιας και ο αθλούμενος περπατάει και πετάει.Έχει να κάνει και με την υγεία.
Δεν γυμνάζομαι, αλλά ευτυχώς κάνω αρκετά υγειινή διατροφή. Θα ήθελα όμως να γυμνάζομαι. Ελπίζω να το ξεκινήσω, όταν κάποια στιγμή σταθεροποιηθώ σε κάποιους άλλους τομείς της ζωής μου. Η γυμναστική βέβαια που λέω εγώ, είναι η απλή. Τρέξιμο, κάνα βαράκι, πεζοπορία σε ομαλό και ανώμαλο έδαφος, κάνα Push up κάνα κοιλιακό. Οπωσδήποτε όσα γίνεται, έξω από το σπίτι. Στη φύση αν γίνεται.
Απλά, το να περνάς καλά, όταν είσαι μόνος σου χωρίς κάποια οικονομική βοήθεια, έχει να κάνει πρώτα με άλλους τομείς. Σίγουρα όμως αν περνάς καλά, οι τέχνες και ο αθλητισμός, είναι κάτι extra στην ευχαρίστηση.Αν είσαι ξεκούραστος, δημιουργικός και έχεις ελεύθερο χρόνο, συν κάποια χρήματα που χρειάζονται τα περισσότερα χόμπι, μπορείς να συνδιάσεις πολλά.
Μία Α οικονομική άνεση, ένα σπιτάκι, μία 8ωρη πενθήμερη δουλίτσα που δεν δουλεύεις σαν σκλάβος, ένας καλός μισθός και καλή παρέα = περνάς καλά + αθλητισμός + μουσική +κάποιο χόμπι = περνάς καλύτερα αν μέσα σε όλα αυτά με κάποιο τρόπο προσφέρεις και στον άγνωστο συνάνθρωπό σου = περνάς ακόμη καλύτερα.
Είχα ένα φίλο στο σχολείο που έπαιζε πιάνο. Αυτός την καταέβρισκε αράζοντας την ώρα της γυμναστικής, για να μην χτυπήσει και καλά τα δάχτυλά του. Όπως την καταβρίσκει ο καθένας.
Μάλλον G.K., το πρόβλημα ήταν οι φακές! Πιάσε μια πίτσα και σε μένα!
