Αποποιούμαι την ελπίδα
Παραιτούμε της αναζήτησης
Ψάχνω των άστρων πια την καταιγίδα
Με κούρασαν όλα όσα είδα.
Βουλιάζω στου εγώ μου το κενό
μια λάμψη προσδοκώντας
Πριν χρόνια έλεγα ότι μπορώ
τα όνειρά μου αδικώντας.
Προτιμότερο στέκει να σταματήσω
απώλειες να πάψω να μετρώ,
μπορεί και κάτι να κερδίσω
όταν με το κενό συμβιβαστώ.
Μπορεί και όχι, ίσως να μου αξίζει
να συμβιβαστώ
μ’ αυτό που ζω…
