Από ένα κατάστρωμα σου φώναζα αντίο
Κάτω απ’ το Αυγουστιάτικο , το φως το λαμπερό
Καθώς ξεμάκραινε αργά το σιδερένιο πλοίο
Δυσκολευόμουν αγάπη μου τα μάτια σου να βρω
Κάνε να πάει ,θάλασσα ανάποδα το κύμα
Να τη αφήσω δεν μπορώ.Και αν την χάσω;Κρίμα...
