Σε μαύρο πλοίο, λευκή σημαία,
κρύο ταξίδι ζεστής ψυχής,
τσούζουν τα μάτια στην προκυμαία,
μέσα στα βάθη της εποχής.
Λευκό ταξίδι με μαύρο ήχο,
οι γκρίζες σφαίρες της λησμονιάς
με ζωγραφίζουν σε άδειο τοίχο,
μες την ομίχλη της παγωνιάς.
Λευκά φωτάκια σε μαύρο πλάνο,
κι ένας αέρας να μ' οδηγεί,
με γονατίζει, μα δεν σε χάνω
κι ας με γυρίζει σ' όλη τη γη.
Πάνω στην πλώρη με μαύρο ρούμι
κι ένα τσιγάρο με διαπερνά,
και η λογική μου σ' ένα μπουντρούμι,
σπάζει τους ήχους μα δεν περνά.
Αφρός και δάκρυ πάνω στο κύμα
κι εγώ από πάνω σαν ουρανός,
λευκά ταξίδια, σε μαύρη ρίμα,
βροχή να πέφτει κι εγώ γυμνός.
Σε μαύρο πλοίο, λευκή σημαία,
θλιμμένα βράδυα, μοναχικά,
μαύρη η ψυχή μου χωρίς παρέα,
χωρίς δυο μάτια, μοναδικά.
Σε μαύρο πλοίο, λευκή σημαία,
κι εγώ μονάχος με άδεια ψυχή,
σε άσπρο-μαύρο, χωρίς παρέα,
ζωή από ρούμι κι από βροχή.
