Εγώ πάλι θεωρώ, πως είναι ένα πολύ γλαφυρό ποίημα, έχει παλιό στυλ, παρ΄ όλα αυτά δεν σημαίνει ότι δεν συναντά κανείς τέτοιες γυναίκες τη σημερινή εποχή, ίσα ίσα.
Περιγράφει τον χαρακτήρα μιας όμορφης γυναίκας, η οποία γνωρίζει ότι τα παιχνίδια της αν και επικίνδυνα, τυχαίνουν της αποδοχής των αντρών. Ξελογιάζει και παίζει. Εξού και στην πρώτη στροφή, μιλά σε πρώτο πρόσωπο και λέει ότι βάζει φωτιές κτλπ, στην δεύτερη στροφή πάλι μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και το παίζει αθώα. Στην δε τρίτη στροφή, σε πρώτο πρόσωπο, φαίνεται ο δυισμός του χαρακτήρα της, αποδοχή σε πρώτη φάση ενοχής, σε δεύτερη φάση αθωότητα-κοροϊδευτική απενοχοποίηση.
Μάλιστα η ονομασία Μιμόζα, κάνει για κάτι πολύ ντροπαλά ναζιάρικο και σε σχέση με το φυτό ευαίσθητο.
Το όνομά της, αυτό το οποίο φαίνεται με πρώτη ματιά και αυτό το οποίο δηλώνει και εμφανίζει αρχικά, δεν είναι παρά μία παγίδα, ένας τρόπος για να ξεγελάσει, να προσελκύσει, μέχρι να σπείρει πυρκαγιές.
Το δε, "με ξέρω, έτσι με θέλω", δείχνει μια συνειδητοποιημένη επιλογή του χαρακτήρα της, δίχως αναστολές.
Ακόμη λοιπόν και αν το φυτό Μιμόζα, είναι ένα ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΘΩΟ φυτό, (ούτοσιάλλως τα φυτά αθώα είναι), άσχετα με το αν κάποια είδη του όντως έχουν αυτό το τρόπο άμυνάς του απέναντι σε έντομα, αυτό κάνει ακόμα πιο δυνατό το ποίημα!!
Για τον εξής απλό λόγο, όσο πιο αθώα Μεταμφίεση υποστηρίζει και έχει ένας άνθρωπο-διάολος, τόσο πιο επικίνδυνος είναι, ιδιαίτερα απέναντι σε πραγματικά αθώους ανθρώπους.
Στίχοι που περιγράφουν, αλλά πονηρεύουν κιόλας..όσους έχουν απομείνει αθώοι στην εποχή μας.
Θεωρώ Ιλίανθε, σα να μπήκες στο πετσί του ρόλου!
Ολόκληρο το ποίημα στάζει πετιμέζι και δηλητήριο μαζί.
Αν και τέτοιες σκέψεις, φαίνεται να μπορούσε να τις κάνει μόνο μία γυναίκα, τις οποίες θα κρατούσε για τον εαυτό της, την αποκάλυψη τους με λόγια και γραφή, θα την έκανε μόνο ένας άντρας, ως αφηγητής των πράξεών της.
