Βιομηχανία Τυποποιημένης Διασκέδασης

[STEFANOS604]

Η μουσική δεν διδάσκεται ,διδάσκει
Αυτή είναι μια φιλοσοφική έκφραση των αρχαίων Ελλήνων που κάπου την είχα συναντήσει σαν ‘υπογραφή’ στο προφίλ κάποιου μέλους.
Θα επιθυμούσα μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση  από μουσικούς επαγγελματίες αλλά και απόψεις απλών επισκεπτών.
Η δική μου άποψη:
Πιστεύω ότι στις μέρες μας ο άνθρωπος καταναλώνει "μουσική", αφού η εξάπλωση της μέσω των ΜΜΕ, έχει φτάσει σε απόλυτα όρια.
Έχουμε μια τεράστια βιομηχανία τυποποιημένης διασκέδασης που απανθρωπίζει την μουσική. Μια βιομηχανία που διαπαιδαγώγησε τον λαό με τέτοιο τρόπο ώστε ένα πολύ μεγάλο μέρος της μουσικής τέχνης να μη τον αφορά και ενώ ο λαός μας είναι εξαιρετικά μουσικός και ποιητικός τον διαπαιδαγώγησαν έτσι ώστε να θεωρείται ύψιστη αισθητική κατάκτηση σχεδόν μόνο το λαϊκό τραγούδι και ξενόφερτους ρυθμούς.
Σήμερα σε κάθε πόλη και σχεδόν σε κάθε κωμόπολη υπάρχουν μουσικές σχολές και ωδεία αλλά και εικονικές σχολές (Μουσικά Μαθήματα στο διαδίκτυο) που διδάσκουν όμως  κανόνες της μουσικής.
Όμως οι κανόνες δεν οδηγούν σ’ αυτό που πρέπει να είναι το νόημα της μουσικής που θα δίνει ήθος  και θα κάνει τις ψυχές να συνεννοούνται μεταξύ τους  απλώς διευκολύνουν τη γνωριμία με τη μουσική έκφραση.
Ειδικά τώρα, την περίοδο της οικονομικής κρίσης, έχει ο Έλληνας τα πνευματικά εφόδια και το χρόνο για ‘’τέτοια’’?

[Korgy]

νομίζω πως ο Μπιθικώτσης είπε  το τραγούδι είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας. 


Ειδικά σήμερα επαληθεύεται οσο ποτέ!  Δεν μπορώ να ρίξω το κατηγορώ μονο στην πολιτική και τα ΜΜΕ (άλλωστε αυτά ειναι το σώμα της πολιτικής πλέον)  αλλά και στον ίδιο τον κόσμο που γούσταρε να γουρουνιάσει στον καταναλωτισμό και στο φαίνεσθαι.


Απο μέρους μου όμως δεν μπορώ να επιβάλω τι θα ακούσει ή τι θα παίξει ο συνάνθρωπος, αλλά με διακριτικό τρόπο θα του εμφανίσω τις ωραίες πτυχές της μουσικής. Νιώθω προσωπικά ευτυχής που έχω πλήρη συναίσθηση του τι ακούω ,γιατί το ακούω και γουστάρω που καταλαβαίνω ότι είμαι ευτυχισμένος για αυτό το λόγο  και οχι για να νομίζω πως φαίνομαι έτσι.


Μπορούμε να δούμε την μουσική, όπως και την διατροφή μας. Το ψυγείο μπορεί να έχει τα πάντα , αλλά κάποιος που δεν πολυσκέφτεται ή βαριέται ή πραγματικά ΔΕΝ νοιάζεται για τον εαυτό του, θα προτιμήσει ενα φαντεζί προκάτ  όγκο μεταμορφωμένων συστατικών.




Καλή όρεξη 

[Fourier]

Νομίζω ότι είναι θέμα παιδείας, και, πιο συγκεκριμένα, του εκπαιδευτικού συστήματος. Δυστυχώς, το ελληνικό σχολείο δεν δίνει κανένα ερέθισμα στον μαθητή για να ασχοληθεί, όχι μόνο με μουσική, αλλά και με οποιαδήποτε μορφή τέχνης και πολιτισμού.

Στο MTV Greece, προβάλλονται κάτι χαζο-αμερικανικά ψευτο-ριάλιτι με επίκεντρο εφήβους, στα οποία μπορεί κανείς να διαπιστώσει ορισμένα πράγματα. Υπάρχουν σχολεία, τα οποία έχουν μόνιμη ορχήστρα με μέλη τους ίδιους τους μαθητές. Υπάρχει μάθημα "music appreciation" (μπορεί να κάνω λάθος τον όρο), όπου η τάξη ακούει μουσική και σχολιάζει, μέσω εργασιών, έργα, δημιουργούς κ.τ.λ.π. Το σχολείο παροτρύνει την δημιουργία εξοσχολικών ομάδων μεταξύ μαθητών με κοινά ενδιαφέροντα, όπως η μουσική. Γίνονται καλλιτεχνικοί "διαγωνισμοί". Πέρα από αυτά, είναι γνωστό πως προωθούν τον αθλητισμό, ενώ είναι περιτό να μιλήσω για εγκαταστάσεις, εργαστήρια, μεθοδολογία διδασκαλίας, κ.τ.λ.π...

Αν τα παραπάνω δεν τα είχε το ελληνικό σχολείο σε "καλές" εποχές, δεν βλέπω να τα αποκτά τώρα...

[gas-13]

Αγαπητε Στεφανε, οπως παντα ευστοχος. Ανοιξες ΜΕΓΑ ΘΕΜΑ, για το οποιο μπορουμε να μιλαμε ωρες ατελειωτες.Εγω ,προσωπικα θα συμπληρωσω τη φραση σου ''η μουσικη διδασκει'' με το κατ' εμε κυριωτερο ''Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ'' με την αρχαιο-ελληνικη εννοια της φρασης.Αναμενω να διαβασω τοποθετησεις νεωτερων του φορουμ.
ΥΓ
Αν και το εχω ξαναγραψει, η μουσικη ειναι ενα δεντρο με πολλα κλαδια, εμεις απλα επιλεγουμε σε ποιο ή σε ποια θα κατσουμε

[Καθόδιος (φλουτσ)]

Θα συμφωνήσω με τους προγράψαντες μιας και αναφέρεται ο καθείς σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής ενός μέσου ανθρώπου - Έλληνα - κοκ...
Όλα ξεκινάνε από τη διαπαιδαγώγηση (και από το σχολείο και κυρίως θα έλεγα από το σπίτι) για το τί υπάρχει εκεί έξω και πως προσεγγίζεται. Αργότερα είναι θέμα ανθρώπου για το πως θα αντιδράσει στην λύση εγκεφάλου των ΜΜΕ. Το τηλεκομάντο το έχει ο καθένας στα χέρια του και επιλέγει τι θα δεί-ακούσει. Το διαδίκτυο δε με όλα του τα καλούδια και τα κακούδια. Θές το τελευταίο έργο του Φοίβου σε ρε ελάσσονα για κορμί και καρ

[AlteredMind]

Έχοντας αποφοιτήσει πρόσφατα απο το σχολείο και μάλιστα αθλητικό σχολείο (εξηγώ παρακάτω γιατί το τονίζω) δεν μπορώ παρα να συμφωνήσω με τον fourier. Η ελληνική παιδεία καταστρέφει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Όχι μόνο τις τέχνες αλλά τα πάντα. Και δυστυχώς για πολλούς απο μας που το συνειδητοποιούμε στο πανεπιστήμιο είναι πολύ αργά. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα χρησιμοποιήσω το δικό μου παράδειγμα χωρίς να έχω καμία διάθεση να περι αυτολογήσω. Πάντα ήμουν απο τους μαθητές που οι άλλοι αποκαλούσαν φλώρους. Ξέρετε αυτούς που διαβάζουν (σχετικώς πάντα  ) και είναι λίγο πιο σεμνοί απο τους άλλους και γενικά δεν πολύ πάνε με το ρεύμα. Έτυχε λοιπόν να είμαι σε ένα σχολείο ενός υποβαθισμένου προαστείου με μαθητές ανάλογου επιπέδου, η μουσική παιδεία των οποίων περιοριζόταν σε οτιδήποτε έχει σχέση με ελαφρο λαϊκά και ξενόφερτα ποπ-ραπ χιτακια με σεξι βίντεοκλιπ. Τέλος πάντων για να μην μακρυγορώ το σχολείο όντας αθλητικό είχε ειδίκευση στα θαλάσσια αθλήματα (ιστιοπλοϊα κτλ) και περιττό να πω οτι 2/6 χρόνια δεν είχαμε καν προπονητές. (για παιδεία γύρω απο τις τέχνες στο συγκεκριμένο σχολείο ούτε λόγος). Χαρακτηριστικά θυμάμαι οτι για να προετοιμάσουμε μια θεατρική παράσταση αναγκαζόμασταν να πάρουμε απουσίες σε άλλα μαθήματα. 

Anyway ξέρω οτι η προηγούμενη παράγραφος είναι σχεδόν εκτός θέματος αλλά ήθελα μέσω ενός πραγματικού παραδείγματος να περιγραψω την αντίθεση αυτού που περιγράφει ο fourier για το εξωτερικό και την οποία βιώνουμε σε αυτή τη χώρα.

Και για να ξαναμπώ στο θέμα, αν και είμαι μικρός και δεν ξέρω αν και κατά πόσο είναι ώριμη η σκέψη μου, θα μου επιτρέψετε να συμπληρώσω οτι η μουσική εκτός  απο δάσκαλος και θεραπευτής είναι πάνω απο όλα σύντροφος. Είναι ο πνευματικός φίλος που επιλέγει ο καθένας μας. Ένας νοητός κόσμος στον οποίο όλοι μας τρέχουμε με την παραμικρή αφορμή για να ξεφύγουμε απο ότι δεν μας αρέσει στον πραγματικό κόσμο, ανεξαρτήτως του τι ακούμε και πως. Και ευτυχώς αυτός ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει όσο και αν εμποροποιηθεί η μουσική και όσο πιο "ελαφριά" και αν γίνει...

[happydreamer]

Porcupine Tree - The sound of Muzak


Νομίζω ότι λιτά και απέριττα,το κομμάτι τα λέει όλα..