Σαν λαός και σαν σωτήρας - παίξτε και τραγουδήστε!

[elrich]

Επειδή βρήκα καταπληκτικό το ποίημα του Χωριάτη έγραψα μια μελωδία πάνω του. Για έντεχνο το πήγα, αλλά μου ξέστριψε κάπου προς Μενιδιάτη μεριά, ας είναι, δεν πειράζει.
Το θέμα είναι ότι είναι αρκετά μεγάλο και με πολλούς στίχους και προς αποφυγήν της μονοτονίας σκέφτηκα να τραγουδήσει όποιος θέλει μια - δυο στροφές και να τα μιξάρουμε όλα μαζί.
Επίσης θα ήθελα και μερικά γεμίσματα με ηλεκτρική ή ο,τι άλλο κρίνει ο καθένας για να διαφοροποιηθούν λίγο τα κουπλέ... ορμάτε!

Το mp3 είναι εδώ
Οι στίχοι - ακκόρντα εδώ

Για την ιστορία, αυτό που ακούτε σαν μπουζούκι είναι εξομοίωση 12χορδης από την Midi πεταλιέρα (Roland GR 55)
Επίσης με την άνω πεταλιέρα γράφτηκαν κιθάρες, organs και μια LP σε Stack (άσχετο), όλα με την ακούραστη Yamaha pacifica.
Επειδή δεν είχα χρόνο, έγραφα φρασούλες και τις έκανα copy paste στο Audacity.
Τα τουμπερλέκια και το μπάσο τα ηχογράφησα από το Guitar pro. Όποιος δε βαριέται μπορεί να τα ξαναγράψει.

Εννοείται ότι η ηχογράφηση είναι τελείως πρόχειρη, one take τα περισσότερα, αν βγεί κάτι καλύτερο τα ξαναγράφω.

[vagtanplan]

Σιαξε 2-3 σερτικα κ ερχομαι ............!!!! 

[gas-13]

Βαγγελη,
πολυ ωραια η μουσικη σου [και τα μετρα] , ισως λιγο πιο λαϊκη απ' οτι την φανταζομουν εγω. Οντως το ποιημα ειναι λιγο μεγαλο για τραγουδι ,γι' αυτο κι εγω διαλεξα καποια τμηματα [ 4 για κουπλε και 2 για ρεφρεν]. Θα το παλεψω με τη φωνη μου και αν μ' αρεσει το αποτελεσμα θα στο στειλω.
Χαιρετισματα [για σπαν του μαγκα , του μορτη , να 'ουμ]

[elrich]

Γιώργο το περιμένω εναγωνίως! Το πόσο λαϊκό θα καταλήξει θα φανεί στην αυτοψία...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Η μουσική εμένα μου αρέσει, πιστεύω πως του ταιριάζει
μπράβο παιδιά
περιμένω και εγώ να το ακούσω ολοκληρωμένο

[Πέτροc]

 Φίλτατε Elrich, έχω κάποιες ενστάσεις στο πόνημά σου …
Αρχικά, το σχόλιο του gas-13 μάλλον έχει βάση … ο ακροατής αποπροσανατολίζεται με σχεδόν 14 στροφές λαικό τραγούδι … τα νοήματα αρχίζουν και ξεφεύγουν … ίσως να κρατούσες τα πιο «ζουμερά» …
Η επόμενη ένστασή μου έχει να κάνει με το ύφος …  ΟΚ, το προσωπικό γούστο και ο τρόπος δουλειάς του καθένα είναι σαφώς σεβαστά, αλλά μάλλον η πλούσια άποψη (μελωδική, αρμονική) δεν ταιριάζει … ο Βαμβακάρης χρησιμοποιούσε 2 ακόρντα στα τραγούδια του … (άιντε και ένα τρίτο όταν είχε κέφια …  )
Και οδηγούμαστε στην πιο σοβαρή ένσταση … ενώ οι μελωδικές γραμμές είναι ΟΚ, η Αρμονία σου δεν ταιριάζει … μάλλον όχι δεν ταιριάζει, δεν είναι σωστή …
Η Εισαγωγή και τα κουπλέ σου είναι σαφώς Μινόρε Μελωδική Κατιούσα (Φυσική) του Ρε . Με την προσθήκη του Φα δίεση η κλίμακα γυρίζει σε Ταμπαχανιώτικη από Ρε το οποίο θεωρώ ψιλοάστοχο, αλλά ΟΚ, μπορώ να δεχτώ την αισθητική αυτή …
Στο Ρεφρέν αλλάζεις σε Μινόρε Μελωδική Κατιούσα (Φυσική) του Λα (με την διαφορά αίσθησης του Σολ Ματζόρε) και πάλι με την προσθήκη του Ντο δίεση η κλίμακα γυρίζει σε Ταμπαχανιώτικη από Λα, επίσης μπορώ να δεχτώ την αισθητική αυτή …
Εκεί που τα πράγματα χάνονται είναι στις γέφυρες και στο φινάλε … Το Ρε ματζόρε είναι αλλού, και δεν ταιριάζει με Ρε μινόρε και Ντο ματζόρε ΚΑΙ Ντο δίεση Ματζόρε …  είναι απλά αρμονικά λάθος … (* εδώ έχασα το μέτρημα)
Οι κλίμακες έχουν «βγει» για κάποιο λόγο … η κάθε κλίμακα δίνει στον ακροατή μια αίσθηση, ένα αισθητικό αποτέλεσμα … (πχ. οι φίλοι μας οι κλασσικοί έχουν αφιερώσει ολόκληρα κεφάλαια για το ποιές συγχορδίες επιτρέπονται και ποιες όχι και ποιο αισθητικό αποτέλεσμα δίνουν…). Εσύ τον «μπερδεύεις» αισθητικά … και δυστυχώς φταίει η Αρμονία σου γι’ αυτό … Η αλλάγή 4++ κλιμακών με τον τρόπο που γίνεται δεν συνάδει σε λαϊκό τραγούδι, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη …
 Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι η σύνθεση έχει μια πρωτοτυπία, οι στίχοι του φίλτατου ΧΩΡΙΑΤΗ (Παναγιώτη Γ.) είναι πάρα πολύ καλοί, και ενορχηστρωτικά (κιθάρα με σαν-μπουζούκι ) έχει πολύ ωραίο άκουσμα, και θα μπορούσε να’ χει ακόμη καλύτερο  …
Αυτά γιατί άρχισε να νυχτώνει …
/Πέτροc 

[gas-13]

Φίλε newbie
ο στιχουργος εχει και μια ηχογραφημενη δική μου αποψη για το πονημά του, σε λαϊκο στύλ και με την μπασο-αγριο-φωνάρα μου.Τα ακορντα λιγα και μινορακια [Em-Am-Dm στα κουπλε και A7-Dm-E-Am στα ρεφρεν] Αν,οπως λες,σου αρεσαν οι στιχοι,πες του να σου το στειλει ή στειλε μου το e-mail σου να σου το στειλω εγω ως attach.
gas-13 και για τους φιλους Γιωργος
 

[Fourier]

Ωραία η ανάλυση σου Newbie! Με παρασύρει στο να γράψω και την δική μου, από την σκοπιά κάποιου που δεν έχει ασχοληθεί/μελετήσει καθόλου ελληνική μουσική, έτσι για την κουβέντα!

Θα έλεγα ότι, εισαγωγή, κουπλέ και γέφυρα είναι όλα στο κλειδί του F, με την συγχορδία F# (=Gb) να είναι η νεαπολίτικη του κλειδιού (bII). Στο κομμάτι η Gb ακολουθείται πάντα από την δεσπόζουσα του κλειδιού (C) που είναι και η πιο χαρακτηριστική χρήση της νεαπολίτικης.

Το ρεφραίν θα το θεωρούσα στο κλειδί του C (αντί Am), πιο πολύ για να δικαιολογήσω την παρουσία της C# (ως νεαπολίτικη). Επίσης πολύ συνηθισμένη κίνηση είναι το κλειδί στο ρεφραίν να μετατρέπεται σε αυτό της δεσπόζουσας του βασικού κλειδιού του κομματιού, άλλο ένα επιχείρημα για να θεωρήσω εδώ το κλειδί του C.

Για το φινάλε θα έλεγα ότι το πρώτο μέρος του είναι σε F και το τελευταίο σε C (που είναι η επανάληψη του ρεφραίν).

Σαν σύνολο, δεν μου φαίνεται/ακούγεται η αρμονία του κομματιού λάθος, κινείται μεταξύ των F και C κλειδιών με μπόλικες χρωματικές αρμονίες οι οποίες όμως "δικαιολογούνται", π.χ., νεαπολίτικες συγχορδίες και Δευτερεύουσες Δεσπόζουσες (η παρουσία της D αντί της διατονικής Dm στο κλειδί του F δικαιολογείται ως Δ.Δ. της διατονικής Gm που πάντα την ακολουθεί). Είναι ενδιαφέρον πάντως ότι έχεις αντίθετη άποψη, υποθέτω πιο πολύ στα πλαίσια του "μη τυπικού" για το ύφος του κομματιού, την οποία φυσικά και δέχομαι!

Υ.Γ.: Με την ευκαιρία, να πω μπράβο στον Elrich για την προσπάθεια, μου άρεσε το κομμάτι, αν και εκτός του (τραγικά μικρού εύρους) ρεπερτορίου που ακούω

[elrich]

Να και μια ωραία κριτική! μπράβο φίλε Newbie - Πέτρο, γράφεις αραιά αλλά εύστοχα...
Κατ'αρχήν, έχεις δίκιο ότι μπορεί να γίνει ανιαρό αν μπουν όλα τα κουπλέ - ρεφρέν που έχει γράψει ο Παναγιώτης. Ένας λόγος που το έκανα, είναι γιατί το φανταζόμουνα αρχικά να τραγουδιέται από διαφορετικές φωνές (μέλη του κιθάρα) στο κάθε κουπλέ, οπότε θα "έσπαγε" η μονοτονία... αποδείχτηκε μάλλον πεγαλεπίβολο σχέδιο, μιας και ουδείς προσφέρθηκε, χεχε
Πάμε τώρα και στις πολλές και άσχετες κλίμακες... το τραγουδάκι το ξεκίνησα σαν ένα απλό και ταπεινό σαμπαχ ρε μινόρε που έκανε και μια περαστική τσαχπινιά σε χιτζάζ φα. Στην πορεία, δουλεύοντας το ρεφραίν, μου προέκυψε και η αλλαγή κλίμακας σε λα μινόρε σαμπάχ (και αυτό με χιτζάζ ντο μέσα). Αυτή η αλλαγή από ρε σαμπάχ σε λα σαμπάχ έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σε παλιά λαϊκά. Η γέφυρα δεν είναι τίποτα άλλο από το κατέβασμα της λα σαμπάχ με το ρε ματζόρε για να "ξαναβρεί" τη ρε σαμπάχ.
Πάντως έχεις δίκιο ότι ακούγεται λίγο μπερδεμένο (ιδιαίτερα τώρα που το ξανακούω μετά από καιρό)
Λάθος, σωστό, δεν ξέρω, σίγουρα όμως είχε πλάκα σαν πειραματισμός... και μόνο το γεγονός ότι το συζητάμε θετικό είναι.
Θα βάλεις κανα χεράκι να το συμμορφώσουμε μπας και τραγουδηθεί κάποια στιγμή?

[Πέτροc]

Φίλτατε gas-13 και για τους φίλους Γιώργος  , οι στίχοι είναι πάρα πολύ καλοί όπως προείπα, και εφόσον έχετε φτιάξει μια διαφορετική μουσική άποψή τους γιατί δεν την παρουσιάζετε (και σε όλους τους κιθαρωδούς) ;  (Παρεπιπτόντως, αν θέλεις στείλτο στο newbie@in.gr – αν δεν τα καταφέρεις, στείλε μου ένα link –ευχαριστώ Γιώργο)
 
 Φίλτατε Fourier, κάπου σε χάνω … όταν λες κλειδί του Φα εννοείς ματζόρε ? Αυτή που έχει 4 υφέσεις ; … χλωμό το βλέπω …  Λέγοντας νεαπολίτικη εννοείς  Neapolitan ; του Φα ; Δηλαδή  F-Gb-Ab-Bb-C-D-E ; Ούτε το Φα Ματζόρε δεν βγαίνει σ’ αυτή …     Α! και κάτι άλλο ... αν ένα κομμάτι ξεκινάει από ένα ακόρντο αυτό ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα ότι αυτή είναι και η κλίμακα ... συνήθως η κλίμακα είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ακόρντο (το κλείσιμο του κομματιού) ... 

Το ξαναγράφω : Όταν χρησιμοποιείς κάποια ακόρντα σε ένα κομμάτι, οι νότες τους ΠΡΈΠΕΙ (?) να ανήκουν σε κάποια ή κάποιες –αναγνωρίσιμες- κλίμακες … (Αυτό σημαίνει Αρμονία ) 
Τώρα, ή ακολουθείς ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ κλίμακες (με τους περιορισμούς τους και το αισθητικό τους αποτέλεσμα) ή κοτσάρεις μια χρωματική (κλίμακα και αρμονία) και δεν σε νοιάζει τίποτα !!!     
ΑΛΛΆ, ειδικότερα στη λαϊκή μας μουσική μάλλον δεν ξέρω ΚΑΝΈΝΑ κομμάτι γραμμένο σε χρωματική κλίμακα … Σε όσα ξέρω χρησιμοποιούνται μια ή δύο κλίμακες … (ούτε καν τρεις …  )

Φίλτατε elrich, δεν συμφωνώ ούτε με τη σαμπάχ, ούτε με την χιτζάζ … (καμία απ τις δύο δεν έχει 7^η Ματζόρε που χρησιμοποιείς …  ) 

… και για να συνοψίσω (διότι θα νυχτώσει και πάλι )  Δεν είμαι δάσκαλος, ούτε έχω πρόθεση να «δειχτώ» υποδεικνύοντας μουσικά λάθη άλλων  … (ούτως ή άλλως έχω κάνει και συνεχίζω να κάνω αρκετά δικά μου … ) Απλά, έχω ένα βίτσιο με κλίμακες και διαστήματα και έχω αναρωτηθεί πολλές φορές : «γιατί αυτό το ακόρντο και όχι εκείνο …» 

Σε ένα μουσικό φόρουμ, οι προσωπικές δημιουργίες είναι ΙΕΡΕΣ … ότι κι αν είναι αυτές … σημασία έχουν η δημιουργικότητα, η συνεργασία, η διεύρυνση των οριζόντων, η πιθανή βελτίωση, ακόμα και τα λάθη ή οι αντικρουόμενες απόψεις … ΑΥΤΑ έχουν ουσία για ‘μένα … (άιντε και καμιά κιθαρομάζωξη …    ) 

/Πέτροc      

ΥΓ Α!, όσο για το κομμάτι, και χεράκι βάζω και τραγουδάω ... (όχι τόσο πετυχημένα απ' ότι μου λένε ...  )

[elrich]

Φίλτατε elrich, δεν συμφωνώ ούτε με τη σαμπάχ, ούτε με την χιτζάζ … (καμία απ τις δύο δεν έχει 7^η Ματζόρε που χρησιμοποιείς …  )

Ένα λαθάκι δικό μου... σαμπαχ είναι όντως από όσο ξέρω, παντρεμένη με μινόρε (στην Dm σαμπάχ βάζω και ένα Gm). Βιαστικά, λάθος έγραψα για χιτζάζ, αφού το περαστικό F# ανήκει στην Dm σαμπάχ, όπως και το C# στην Am σαμπάχ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Ένας μάγκας στο βοτανικό". Όσο για τις 4ες ματζόρε (G+ και D+) συνηθίζονται στα κατεβάσματα της σαμπάχ έτσι κι αλλιώς.

Για να καταλαβαινόμαστε με ποιους μιλάμε κιόλας, να σου πω ότι δεν έχω σπουδάσει ούτε κατά διάνοια θεωρία μουσικής, ότι έχω μάθει - στραβομάθει είναι από δεξιά και αριστερά και από τη θητεία μου σε μπουζουκτζίδικα - μεζεδοπωλεία, οπότε ότι μου πεις το δέχομαι και το επεξεργάζομαι όπως θα έκανε ο δάσκαλος με το μαθητή.

Βαγγέλης

[Fourier]

Φίλτατε Fourier, κάπου σε χάνω … όταν λες κλειδί του Φα εννοείς ματζόρε ? Αυτή που έχει 4 υφέσεις ; … χλωμό το βλέπω …  Λέγοντας νεαπολίτικη εννοείς  Neapolitan ; του Φα ; Δηλαδή  F-Gb-Ab-Bb-C-D-E ; Ούτε το Φα Ματζόρε δεν βγαίνει σ’ αυτή …     Α! και κάτι άλλο ... αν ένα κομμάτι ξεκινάει από ένα ακόρντο αυτό ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα ότι αυτή είναι και η κλίμακα ... συνήθως η κλίμακα είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ακόρντο (το κλείσιμο του κομματιού) ... 

Ναι, ενοοώ κλειδί του F ματζόρε, με φθόγγους {F, G, A, Bb, C, D, E} (τι εννοείς 4 υφέσεις?) και Neapolitan συγχορδία (=η ματζόρε συγχορδία με θεμέλιο φθόγγο την βαθμίδα b2 του κλειδιού). Παρατήρησε ότι τα μέρη που θεωρείς σε D φυσική μινόρε, όπου η συγχορδία F# πράγματι δεν δικαιολογείται, τα θεώρησα στο σχετικό ματζόρε κλειδί, F, όπου εκειί η F# (=Gb) δικαιολογείται ως Neapolitan. Για ακριβώς τον ίδιο λόγο θεώρησα το ρεφραίν σε C (αντί Am) για να δικαιολογήσω την παρουσία της C# (=Db).

Βέβαια, αυτές οι διευκρινήσεις δεν έχουν σημασία γιατί, βλέποντας τις αναλύσεις δύο ατόμων που γνωρίζουν το ύφος, διαπιστώνω ότι η δική μου είναι άκυρη/ακατάλληλη, κυρίως γιατί δεν σκέφτομαι με βάση τους δρόμους.

Το ξαναγράφω : Όταν χρησιμοποιείς κάποια ακόρντα σε ένα κομμάτι, οι νότες τους ΠΡΈΠΕΙ (?) να ανήκουν σε κάποια ή κάποιες –αναγνωρίσιμες- κλίμακες … (Αυτό σημαίνει Αρμονία ) 
Τώρα, ή ακολουθείς ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ κλίμακες (με τους περιορισμούς τους και το αισθητικό τους αποτέλεσμα) ή κοτσάρεις μια χρωματική (κλίμακα και αρμονία) και δεν σε νοιάζει τίποτα !!!     
ΑΛΛΆ, ειδικότερα στη λαϊκή μας μουσική μάλλον δεν ξέρω ΚΑΝΈΝΑ κομμάτι γραμμένο σε χρωματική κλίμακα … Σε όσα ξέρω χρησιμοποιούνται μια ή δύο κλίμακες … (ούτε καν τρεις …  )

Η ανάλυση μου έγινε δίνοντας προτεραιότητα όχι στην έννοια "κλίμακα" αλλά στην έννοια "τονικότητα" (ίσως για αυτό να είναι ακατάλληλη). Προφανώς, ένα κομματι που είναι αποκλειστικά βασισμένο στους φθόγγους/αρμονίες μίας κλίμακας έχει και την αντίστοιχη τονικότητα. Αλλά, ένα κομμάτι για να έχει τονικότητα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να είναι αποκλειστικά βασισμένο στους φθόγγους/αρμονίες μιας κλίμακας. Εφόσον οι χρωματικοί φθόγγοι/αρμονιές δεν υποβαθμίζουν σε σημασία τους διατονικούς δεν αλλάζει η τονικότητα (κλειδί). Αυτό θεώρησα ότι συμβαίνει και στο κομμάτι του Elrich, θεωρώντας ότι κινείται μεταξύ δύο τονικοτήτων (F και C) οι οποίες "εμπλουτίζονται" από "standard" χρωματικές αρμονίες (π.χ., Neapolitan).

Ο εμπλουτισμός μιας τονικότητας με χρωματικές αρμονίες αναφέρεται από κάποιους θεωρητικούς ως "extendend tonality" και είναι χαρακτηριστική στην κλασσική μουσική της ρομαντικής εποχής.

Δεν είμαι δάσκαλος, ούτε έχω πρόθεση να «δειχτώ» υποδεικνύοντας μουσικά λάθη άλλων  … (ούτως ή άλλως έχω κάνει και συνεχίζω να κάνω αρκετά δικά μου … ) Απλά, έχω ένα βίτσιο με κλίμακες και διαστήματα και έχω αναρωτηθεί πολλές φορές : «γιατί αυτό το ακόρντο και όχι εκείνο …» 

Αυτά τα λόγια εκφράζουν απόλυτα και εμένα, για αυτό πήρα το θάρρος να παραθέσω και την δική μου άποψη. Χαίρομαι που τα αναλυτικά post που αναρτήσατε εσύ και ο elrich μου δίδαξαν κάποια πράγματα σχετικά με τον τρόπο σκέψης/σύνθεσης σε ένα ύφος που δεν είχα ασχοληθεί. Ευχαριστώ!

[Πέτροc]

  4 υφέσεις η Φα ματζόρε ;  Τι εννοώ ; 
Τίποτα ... ένα λαθάκι έκανα κι εγώ ... 

Σωστός ο Fourier ... θεωρητικά το κομμάτι θα μπορούσε να είναι Φα ματζόρε (και Ντο στα ρεφραίν) ... τη Neapolitan συγχορδία (και κλίμακα) ομολογώ δεν τις ήξερα καν ... και όντως η διαφορά μας είναι στο ύφος του κομματιού ...

Η διαφορά στην τονικότητα δεν είναι πρόβλημα ... απλά δεν συνηθίζεται στα λαϊκά τραγούδια ... 

Χαίρομαι που σε βοηθήσαμε Fourier ... εγώ πάντως για την ώρα ξεψαχνίζω τη Neapolitan κλίμακα ...

/Πέτροc 

[Lo.Lee.Ta]

Παρ' αύτα ( πολύ επιστημονικά για μένα ) είναι μια εξαιρετικά όμορφη σύνθεση - μελωδία, ίσως και ΜΟΝΑΔΙΚΗ στο είδος της, όσα χρόνια βολοδέρνω στο Kithara.gr. Κι αυτό γιατί ένας άνθρωπος που γνωρίζει καμπόσα πράγματα παραπάνω από μουσική και φαίνεται ότι έχει κάποια χρόνια εμπειρίας, αποφάσισε να αφιερώσει αρκετές ώρες για να δώσει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα στην προσπάθεια ενός στιχουργού.

Οπότε επιβάλλεται και να το ξανα-ακούσουμε και να το ξανασκεφτούμε ως πράξη.
Πολύ ωραίο Elrich όπως και το Kythira-Aitos.

Πολλοί μουσικοί, πολλές κιθάρες, πολλά μπουζούκια, πολλοί στίχοι, αλλά από Μουσική -->> Κουρκουμπίνια.

[elrich]

Που το ξέθαψες αυτό βρε Χόλι? Το είχα ξεχάσει τελείως...

[Lo.Lee.Ta]

Με πήρανε στο κινητό.
- Παρακαλώ ποιος ;
- Είχατε πλερώσει μιαν άδεια εκταφής για ωραία άσματα, σας έχουμε κάτι πρόχειρο...
- Προχωράτε στο παρασύνθημα.
- Να, κάθε φορά που ερχόμαστε για σκάψιμο ακούγεται μια μελωδία six feet under.
- Ok. Ενδιαφέρουσο, πάμε να το φέρουμε στο Roof Garden.
- Κατανοούμε τα βίτσια Κύριε, έχομεν τύχει και σε πιο kinky customers, αλλά μπορεγόμεθα μιαν εξήγηση ;
- Να εδώ στα Ψηλά, έχουμε όλο τον κόσμο πιάτο και ενώ βλέπουμε πολύ μουσική δεν την ακούμε.
- Μόνο αυτό ;
- Ε και μια συνεργασία με αυτούς που γράφουν και δε μένουν στο να το δηλώνουν.
- Έτοιμος αδερφέ.
- Φχαρστώ.

Αρχή Σοφίας ή των Ασμάτων επίσκεψης.