Φόνοι διάσπαρτοι σε αρχαίο μακελειό
κι η αγάπη , νόμισμα σκουριάς που με πληγώνει
εσύ επιβάτης στ’ όνειρό μου το παλιό
σε άδειο τραίνο, δίχως ράγες και βαγόνι
Μα των βλεμμάτων σου η πυρά με ακολουθεί
τι κι αν η νύχτα έχει κόψει τον ανθό της
«Το πέλαγό της» μου ‘χαν πει «είναι βαθύ,
κι οι τρικυμίες της πληγώνουν το βυθό της!!!!»
Η ρήση βάρβαρη…. με πάει σε πηγαιμό
σε αρχαία χρόνια, στης Αυλίδας την ορχήστρα
την Ιφιγένεια να στέλνω στον βωμό
και να με σφάζει με σπαθιές η Κλυταιμνήστρα!!!!!
Μα πάλι αόρατα της Τροίας τα σκαλιά
κι ας είναι πρίμα οι ανέμοι κάποιου Αιόλου
με το φιλί σου μιαν ανάμνηση παλιά
το «Σ’ αγαπώ σου» στο μηδέν και στο καθόλου….
Φόνοι διάσπαρτοι για μία σου ματιά
για τ’ άγια νάζια σου…. φωτιές θα κάνω χάζι
θα μάθω, σου είπα… κι ας το λες αποκοτιά
των «Σ’ αγαπώ» το παρελθόν…. κι ας με τρομάζει
2.12.2012
