Ανάταση ...
Σφίξε το χέρι σου γροθιά
Και όρθωσε το σώμα
Γράπωσ’ το πέτο του ντουνιά
Μα δώσ’ του ακόμα μια φορά
Μια ευκαιρία στο χώμα
Κι αν σε τρομάξει μια στιγμή
και ύπουλα σε ρίξει
κάνε στροφή αυτοστιγμεί
όλος ο κόσμος δεν μπορεί
πια να σε καταρρίψει
Σήκωσε αυτό σου το φτερό
Και γιάνε τις πληγές σου
Δεν ειν’ το τέλος σου αυτό
Πιες απ την κόλαση νερό
Και κοίτα τις κορφές σου
Του κάτω κόσμου η ζεϊμπεκιά
Και ο καφές σου σκέτος
της λησμοσύνης χαρακιά
Και παραμύθια περσινά
Δεν σου πηγαίνουν φέτος ...
/Πέτροc 
(χωρίς σχόλια ... 
)
