Δεν είχες τύχη στη ζωή σου,
αν λέγεται ζωή αυτή.
Στα τρία κόπηκε η πνοή σου,
τρία λεπτά απ' τη χαραυγή.
Σε όλους μένει η απορία,
γιατί να έχεις γεννηθεί,
αφού στην πρώτη τριετία,
το άνθος σου έχει μαραθεί.
Κανείς δεν ξέρει ν'απαντήσει,
αν θάφτανες στην κορυφή
ή θάχες μόνιμα κολλήσει
στο τελευταίο το σκαλί.
Πολλοί εκείνοι που ζηλεύουν
την ατυχία σου αυτή
κι άλλοι να μάθουν θα γυρεύουν
αν τόθελες αυτό και εσύ.
Μα ίσως να ήταν τυχερό σου,
στα χείλη σου τα δροσερά,
νάχεις τ' αγνό χαμόγελό σου,
παντοτινή σου συντροφιά...
