''Αφύσικο''

[stihoplokos]

Σα να μην επερπάτησε
επάνω σου ο χρόνος
ή κι αν το αποτόλμησε,
ήταν το πάτημα ελαφρύ,
χωρίς ν' αφήσει ίχνη.
Γύρω σου, αναπάντητες,
χάσκουν οι ερωτήσεις:
''Πώς τον εκμεταλλεύτηκες;
Έχεις μαζί του κολλεγιά;
Τι τούδωσες ρεγάλο;
Γλυκό σαν τριαντάφυλλου,
πουρνό-πουρνό κομμένου,
ένα απαλό κοκκίνισμα
σου δίνει κι άλλη χάρη,
να μαγνητήσει τις ματιές,
τη ζήλια τους ν' αυξήσει.
Μετέωρος,στο πλάι σου,
με τρώει η αμφιβολία·
ζω την πραγματικότητα;
Ή μήπως,το πιό πιθανό,
με τρέλανε η αγάπη;

[Lo.Lee.Ta]

Αν και σε πρώτη φάση θα έμπαινα να πω ότι είναι όμορφο αυτό που έγραψες, το χέρι μου πάντα γράφει κάτι παραπάνω.
Η ομορφιά, η όσο γίνεται αντικειμενική, δεν γεννάται, ούτε μαραίνεται από το χρόνο. Φορές ο χρόνος μπορεί να την πλουτίζει κιόλα. Από τη γέννηση ότι κονομάμε και ανάλογα τις κακουχίες και τις δυσκολίες, ασχημαίνουμε και από έξω και από μέσα. Ο χρόνος απλά παρατηρεί. Στα δε γεροντάματα, όσες ζάρες, όσες πιέτες, η ομορφιά παραμένει, αν έχει γεννηθεί κι αν έχει αντέξει τη ζωή και όχι το χρόνο. Να 'σαι καλά πάντως στιχοπλόκε και να συνεχίσεις ομορφαίνεις το φόρουμ.

[Βραζίλης]

Τρυφερό ποίημα... που αφήνει στον αναγνώστη απορίες: τελικά η ομορφιά είναι αντικειμενική ή υποκειμενικη; Η ομορφιά έφερε τον έρωτα ή ο έρωτας την ομορφιά; (στα μάτια του θαυμαστή)

[stihoplokos]

...γύρω σου,αναπάντητες,χάσκουν οι ερωτήσεις...